هنگامی که توافق نامه ای ایران برای محدود کردن دامنه برنامه هسته ای این کشور در برابر تسکین تحریم ها در 14 ژوئیه 2015 در وین امضا شد ، توسط ایران و پنج عضو دائمی شورای امنیت سازمان ملل متحد و همچنین اتحادیه اروپا ، دستاوردهای اساسی در جهت عادی سازی روابط بین غرب ، ایالات متحده ، ایالات متحده ، و ایران در دید بود.
شورای امنیت در تاریخ 20 ژوئیه 2015 قطعنامه 2231 تصویب برنامه جامع اقدام مشترک (تصویب شد (jcpoa) ، آن را به طور قانونی برای امضا کنندگان خود و سایر کشورهای عضو سازمان ملل الزام آور می کند. با این حال ، صعود دونالد ترامپ به کاخ سفید در ژانویه سال 2017 ، چشم انداز بازداشت بین غرب و ایران را خنثی کرد ، هنگامی که او یک سال بعد توافق نقطه عطف را محکوم کرد.
JCPOA یک سند پیچیده و 150 صفحه ای است که برای یک شخص غیرمستقیم دشوار است که ارجاعات به فناوری هسته ای را درک کند. اما آنچه درک آن آسان است ، عدم تأمین مقررات یا محکوم کردن توافق است. به همین دلیل است که تصمیم رئیس جمهور ترامپ مبنی بر “عقب نشینی” از JCPOA در آخرین دوره خود ، نادرست است.
در حقیقت ، ایالات متحده با JCPOA مطابقت ندارد.
در سال 2015 ، فرانسه ، آلمان و انگلیس (E3) و اتحادیه اروپا از ترامپ خواستند که تصمیم خود را از بین ببرد ، فایده ای ندارد. با این وجود ایران مطابق با آژانس بین المللی انرژی اتمی ، مطابق با تعهدات خود برای یک سال باقی مانده است (آژان). پس از آن ، ایران خود را دیگر به توافق نامه غیرقانونی محدود نمی کرد و غنی سازی اورانیوم را از سرآورده بالاتر از حد 3.67 درصد طبق توافق نامه از سر گرفت.
در 28 اوت 2025 ، E3 مطلع شد شورای امنیت “این است که ، بر اساس شواهد واقعی واقعی ، E3 معتقد است که ایران در عدم عملکرد تعهدات خود تحت JCPOA در حال انجام نیست و بدین وسیله از فرایندی که به عنوان” مکانیسم Snapback “طبق بند 11 قطعنامه 2231 شناخته می شود ، استناد می کند.”
مکانیسم شبه اتوماتیک این توافق نامه برای خاتمه تعلیق تحریم های شورای امنیت بر روی ایران-یک تخته اصلی JCPOA quid-pro-quo بین تهران و سایر امضا کنندگان-در 18 اکتبر 2025 منقضی می شود. این تصادفی نیست که E3 تصمیم گرفته است تا نوت های Snapback را در این دوره از نوت های Snapback And Ass Ass Asse Snapback As As Annifice Snapback Antification An Notification An Notification Antification An Notification Antification An Notification Antification در این مکاشفه قرار دهد. این پنجره به سرعت در حال بسته شدن بود ، زیرا E3 تلاش کرد تا ایران را تحت فشار قرار دهد تا در مورد برنامه هسته ای خود امتیازاتی کسب کند.
علاوه بر این ، روسیه در ماه اکتبر ریاست دوار شورای امنیت را برگزار می کند ، بنابراین E3 می خواست قبل از اینکه روسیه بتواند روند فرایند Snapback را کنترل کند ، عمل کند.
واکنش ایران قابل پیش بینی بود. این تصمیم E3 را به عنوان “یک عمل سیاسی و در مخالفت با جمهوری اسلامی” ترسیم کرد ، اما ابهام دیپلماتیک را انتخاب کرد. این ادعا كرد كه اعتصاب آمریكا و اسرائیلی به تسهیلات هسته ای خود ، مبنای قانونی و سیاسی JCPOA را تضعیف می كند ، اما به رغم “تخلفات ناخالص” توسط واشنگتن و امضاكنندگان اروپایی ، كه ایران را وادار كردند “به تدریج تعهدات خود را كاهش دهند” متعهد به معامله باقی مانده است.
اما اتحادیه اروپا استناد به Snapback فاقد وضوح و انسجام است.
اول ، عدم رعایت ایران از اقدامات JCPOA خود هرگز مخفی نبود. در مقابل ، تهران از سال 2021 ظرفیت خود را برای غنی سازی اورانیوم به 60 درصد (و به طور ضمنی به 90 درصد سطح درجه سلاح) اعلام کرده بود. با این حال ، امکانات هسته ای آن تحت حفاظت های آژانس بین المللی انرژی هسته ای باقی مانده و در معرض بازرسی های مزاحم قرار گرفته است.
ذخایر مواد شكسته ایران توسط آژانس تا زمان اعتصاب ناخواسته آمریكا و اسرائیل در ژوئن سال 2025 در برابر تسهیلات هسته ای فعال به حساب می آمد. این که ایران در عدم تعهدات JCPOA خود یا برای همین موضوع ، آن را نداشته باشد پیمان منع گسترش سلاح تعهدات ، این اقدامات جنگ حداکثر نقض شدید قوانین بین المللی است.
انسجام E3 را برای استناد به مکانیسم فوری سال ها پیش می برد ، زیرا ایالات متحده قبلاً در آگوست سال 2020 تلاش کرده بود این کار را انجام دهد. پس از آن ، مقاومت اروپا در برابر دولت ترامپ حاکم بود ، و شورای امنیت حرکت واشنگتن را برای تحریک مکانیزم فوری رد کرد زیرا دیگر طرف مقابل JCPOA نبود.
با این حال ، امروز ، روابط ایالات متحده و اروپا به طرز چشمگیری تغییر کرده است ، روندی که تحت دولت بایدن در رابطه با جنگ در اوکراین آغاز شد. اتحاد ترانس اقیانوس اطلس ، عمدتاً ، درک فرومایه به عنوان عکسبرداری در 18 اوت از رهبران اصلی اروپایی و دبیرکل ناتو ، مارک روت ، مانند بچه های مدرسه در مقابل ترامپ در پشت “میز مصمم” خود در دفتر بیضی قرار گرفتند. این تصویر را با تصویر نمادی از صدراعظم آلمان آنجلا مرکل در اجلاس G-7 2018 که در آن ایستاده است ، در مقابل ترامپ نشسته و مسلح ایستاده ، نتیجه گیری ساده است.
دوم ، ناسازگاری وضعیت حقوقی JCPOA مشکل ساز است. E3 و دیگران ، از جمله ایالات متحده ، فکر می کنند که این توافق هنوز لازم است. در یک هواپیمای کاملاً قانونی ، این استدلال حداقل به دو زمینه معتبر است. قرار است 15 سال از روز ورود به آن منقضی شود ، و با تأیید شورای امنیت ، وزن قانونی بین المللی دارد حتی اگر این یک پیمان رسمی نباشد.
یک از یک طرف ، E3 استدلال می کند که فقط به این دلیل که ایالات متحده به مشارکت آن پایان داد ، ایران از تعهدات خود تحت JPCOA خلاص نمی شود. Prima facie ، این گزاره صحیح است. اما اگر معتبر باشد ، اگر انگلیس نیز به مشارکت خود پایان دهد ، باید به همان اندازه معتبر باشد. همین مسئله در مورد فرانسه و آلمان نیز پیش می رود.
تفکر نقص قانونی
این زمانی است که استدلال از نظر قانونی ناقص و سیاسی می شود زیرا از محوریت JCPOA چشم پوشی می کند: در قانون ، این یک توافق چند جانبه است ، اما از نظر سیاسی ، این یک توافق دو جانبه بین ایران و سایر امضا کنندگان است. این ممکن است از هر امضا کننده ای که آن را محکوم کرده است ، اما برای ایالات متحده و ایران جان سالم به در برد. انتظار داشت که تهران در حالی که واشنگتن مجدداً تحریم های اقتصادی و مالی فلج کننده را دوباره به کار گرفته است ، و اخیراً به آن حمله کرده است ، فاقد درک ، صداقت و منطق است.
از طرف دیگر ، آیا E3 می پذیرد که ایران دیگر اگر تصمیم به پایان مشارکت خود کند ، دیگر به JCPOA محدود نمی شود؟ جواب بدیهی است نه.
هنگامی که ایالات متحده 12 30،000 پوند GBU-57A/B Bunker Buster Bombs را در 22 ژوئن 2025 کاهش داد ، که “کاملاً و کاملاً از بین رفته” تأسیسات اصلی غنی سازی هسته ای ایران در فوردو ، به گفته ترامپ ، این عمل جنگ ، به خودی خود ، نه تنها پیشرفته ترین Iran’s Pressist’s Canscades of Centrans of Centrrifuges و 60 almers kilms از 60 almers خود jcpoa.
هر چه کسی به برنامه هسته ای یا قصد خود اعتقاد داشته باشد ، تهران با تعهد به غنی سازی اورانیوم بالاتر از 3.67 درصد ، یک امتیاز مهم را به دست آورد – بسیار مهم است زیرا NPT ، که هنوز هم یک طرف است ، غنی سازی هسته ای را به عنوان یک حق حاکمیت تضمین می کند و سطح غنی سازی را محدود نمی کند.
در حالی که ایالات متحده مطابق تعهدات JCPOA خود نبود ، ایران تا یک سال پس از تصمیم مهم ترامپ باقی مانده است. انتظار اینکه تهران پس از آن در انطباق باقی بماند ، از منطق دفاع می کند.
تصمیم E3 برای تحریک مکانیسم فوری در زیر یک موربند یا نقص ، JCPOA سیاست بی نظیری است که فقط می تواند تنش ها را بدتر کند. اگر قصد آن این است که ایران را وادار به جستجوی یک راه حل دیپلماتیک کند ، که تا آستانه تجاوز نظامی واشنگتن در نظر گرفته شده بود ، این نتیجه در کوتاه مدت یا میان مدت بسیار بعید است.
با این حال ، یک نتیجه محتمل تر ، ایران را بر روی آستانه سوق می دهد: تصمیم گیری برای عقب نشینی ، همانطور که می تواند به درستی انجام دهد ، از NPT. طبق ماده 10 ، “هر یک از طرفین باید در صورت تصمیم گیری که وقایع خارق العاده ، مربوط به موضوع این پیمان ، منافع عالی کشور خود را به خطر بیندازد ، از حاکمیت ملی خود حق دارد از این پیمان خارج شود.”
اگر منع گسترش سلاح های هسته ای واقعاً همان چیزی است که ایالات متحده و متحدین آن به دنبال آن هستند ، پیگیری یک منطقه بدون سلاح هسته ای در میانه ، که به خلع سلاح هسته ای اسرائیل نیز نیاز دارد ، باید اولویت آنها باشد.
اعمال فشار شدید بر ایران به احتمال زیاد آتش سوزی می کند. این کار در مورد کره شمالی ، که در سال 2003 از NPT عقب نشینی کرد تا به نهمین قدرت سلاح های هسته ای جهان تبدیل شود. با گوشه و کنار تهران ، Gambit E3 می تواند به طرز چشمگیری با عواقب ناخواسته – از جمله فشار دادن کل رژیم NPT از لبه ، به طرز چشمگیری بازگردد.
این یک مقاله نظر است.
ما از شما استقبال می کنیم نظرات در مورد این مقالهبشر نظر شما در مورد E3 باعث ایجاد ضربه محکم و ناگهانی چیست؟
Moncef Khane یک مقام سابق سازمان ملل متحد است که به عنوان مدیر سیاسی دفتر فرستاده مشترک مشترک سوریه (2012-2014) ، و همچنین در مأموریت های صلح و در دفتر اجرایی دبیرکل کوفی آننان فعالیت می کند.
