الحاق سوئد و فنلاند به سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) مستلزم خطرات بالقوه و واقعی است که ساختار اقتصادی و اجتماعی دولت رفاه در اسکاندیناوی و منطقه وسیع نوردیک را به چالش می کشد.
امروز ، هر چهار کشور اروپای شمالی – سحر ، نروژ ، فنلاند و دانمارک – اعضای ناتو هستند و بر این اساس ، با تصمیمات اقتصادی و امنیتی که در سراسر اقیانوس اطلس در این اتحاد اتخاذ می شود ، محدود هستند.
برخی ممکن است تصور کنند که معادلات امنیتی اروپا با وجود ، کارکردها و ساختارهای دولت رفاه ارتباط چندانی ندارند. با این حال چنین فرضی اساساً اشتباه می شود. ویژگی بارز دولت رفاه نوردیک استقلال آن از تصمیم گیری اقتصادی جمعی در سراسر قاره اروپا بوده است. در حالی که برخی از تحلیلگران ادعا می کنند که سوئد با پیوستن به یورو ، از شوک های اقتصادی در اتحادیه اروپا عایق بندی می شود ، عضویت آن در ناتو به طور موثری این عایق را لغو می کند.
مسئله واضح است: اعضای ناتو اخیراً موافقت کرده اند 5 ٪ از تولید ناخالص داخلی خود (تولید ناخالص داخلی) را به هزینه های دفاعی جمعی اختصاص دهند. سوئد به دلیل عضویت خود در ناتو ، از این تعهد معاف نیست. تحقق این سیاست مترادف با ظهور بحران در ساختار دولت رفاه است. در واقع ، یکی از اصلی ترین دلایلی که بسیاری از سوئدی ها با پیوستن به ناتو مخالف بودند ، دقیقاً این نگرانی بود. آنها به درستی استدلال كردند كه تعهدات جمعی از امنیت اقتصادی در ناتو ، ثابت های ساختاری و بنیادی دولت رفاه خود را تضعیف می كند و بارهای مالی ناخواسته را تحمیل می كند.
فرسایش مکانیسم های اعتباری و اقتصادی سنتی سوئد ممکن است پایان “ساختارهای کلاسیک دولت رفاه” در غرب باشد. حداقل ، می توان استدلال کرد که از این پس اروپا شاهد نوع جدیدی از وضعیت رفاه خواهد بود ، که عملکردهای آن با عملکردهای مشاهده شده در گذشته متفاوت است.
محدودیت های اجباری بودجه تحمیل شده به کشورهای نوردیک با تعهدات ناتو خود ، ناگزیر تغییرات ناخواسته را در سیستم های رفاهی خود ایجاد می کند. این امر به طور طبیعی منجر به کاهش سطح خدمات عمومی موجود در اسکاندیناوی و منطقه نوردیک خواهد شد. ظهور این ساختارهای جدید رفاه در اروپا بدون شک روند طولانی خواهد بود و نیاز به پرداخت هزینه های اجتماعی و مالی پیش بینی نشده ندارد. برخی از این تصمیمات سیاسی حتی ممکن است برای اعتراضات عمومی در سوئد کاتالیزور شوند.
Mahdi Zolfaghari ، دکترا ، استادیار گروه مطالعات آسیایی در دانشگاه Allameh Tabatabai است.
