خاموشی های گسترده شعارهای “مرگ به دیکتاتور” و “آب ، برق ، زندگی ، حق غیرقابل انکار ما”
ایران شاهد موج جدیدی از عصبانیت عمومی است زیرا قدرت گسترده و قطع آب همچنان به زندگی روزمره و مشاغل ویرانگر ادامه می یابد. طی چند روز گذشته ، اعتراضات در تهران ، شیراز ، کازرون ، اسلامشاهر و سایر شهرها رخ داده است ، که ساکنان شعار علیه رژیم و رهبر عالی آن علی خامنه ای را شعار می دهند.
فیلم های به اشتراک گذاشته شده در رسانه های اجتماعی نشان می دهد که مردم از پشت بام ها و پنجره ها در محله های تهران فریاد می زنند: “مرگ به دیکتاتور” ، “یک ایرانی می میرد ، او تحقیر را نمی پذیرد” ، “نه غزه ، نه من زندگی خود را برای ایران قربانی می کنم ،” و “آب ، برق ، زندگی ، حق ناعادلانه ما”.
از خواسته های اقتصادی تا سیاسی
در کازرون ، جمعیتی که در مقابل ساختمانهای دولتی جمع شده اند و خواستار پاسخگویی با شعارهای “آب ، برق ، حقوق غیرقابل انکار ما هستند”. صحنه های مشابهی در اسلامشهر آشکار شد ، جایی که ساکنان با این شعار راهپیمایی کردند: “ما مقامات بی کفایت را نمی خواهیم.”
dedvemahn errvز thama atrahضی denahnahnahnahahahahahahز dharaز dharaز dharah atrah bhe athase آb آb vo arق
در شیراز ، صدها نفر در خارج از دفتر فرمانداری Fars جمع شدند تا قطع وقفه های مکرر را محکوم کنند. اگرچه این تجمع بر سر کمبود آب و برق آغاز شد ، اما با مداخله نیروهای رژیم به سرعت سیاسی شد. معترضین با شعارهای “آزادی ، آزادی ، آزادی” و “شیرازی ، ایرانیان ، فریاد می زنند ، برای حقوق شما فریاد می زنند ، ضمن آواز خواندن سرود ای ایرانبشر فیلم ها نشان می دهد که افراد با وجود تلاش برای پراکندگی جمعیت ، ساعت ها در برابر نیروهای رژیم مقاومت می کنند.
زندگی روزمره فلج
این قطع هم خانواده ها و هم مشاغل را به شدت مختل کرده است. بسیاری از نانوایی ها ، کارگاه ها و کارخانه ها مجبور شده اند ساعت ها تعطیل شوند و گزارش خسارات مالی ویرانگر را گزارش می دهند. خاموشی های مکرر لوازم خانگی را به آتش کشیده است ، افراد را به دام افتاده در آسانسور و بیماران در معرض خطر با تکیه بر وسایل پزشکی در بیمارستان ها و خانه ها قرار داده است.
Tharyaran thima atrataraضی memalbaخtگna گrohes saخtemanaی جahahnaی sheشnebhe ۴ merdadad ۱۴۰۴
کاهش برق همچنین در چندین منطقه از اینترنت و تلفن همراه به هم ریخته است و جوامع را بیشتر جدا می کند.
عصبانیت از سوء مدیریت
کارشناسان این بحران را به سالهای کمبود سرمایه گذاری ، سوء مدیریت و اولویت بندی رژیم از جاه طلبی های منطقه ای بر زیرساخت های داخلی نسبت می دهند. این غفلت باعث شده است که شعارهای مکرر “نه غزه ، نه لبنان ، من زندگی خود را برای ایران قربانی می کنم” در تظاهرات در سراسر کشور.
رژیم نه تنها نتوانسته است به بحران رسیدگی کند ، بلکه مقامات با صدور صورتحساب برق تورم خشم عمومی را به وجود آورده اند.
Tharyaran thimas a’Ataraضی memalbaخtگna پrouژhe حکیm sheشnebh ۴ merdadadad ۱۴۰۴
اوضاع به ویژه در خوزستان وخیم است ، جایی که دمای تابستان از 50 درجه سانتیگراد فراتر می رود. با تمام توان ، بسیاری از ساکنان گزارش می دهند که یخچال و فریزر را در تلاش برای خنک کردن خانه های خود باز می کنند. رسانه های محلی شرایط را به عنوان “خوزستان تحت محاصره توسط گرما” توصیف می کنند ، و خاطرنشان می کنند که تهویه مطبوع گاز – یک بار یک زندگی – اکنون تجملات غیرقابل تحمل دارند. خانواده های فقیر با کولرهای آبی و طرفداران منسوخ شده باقی مانده اند که در گرمای سوزناک بی فایده هستند.
کارگران و صنایع به سختی برخورد کردند
این بحران فراتر از خانوارها است. براساس گزارش ها ، کارخانه هایی که باید شش روز در هفته کار کنند ، اکنون فقط دو یا سه روز تولید را به دلیل کمبود برق و گاز مدیریت می کنند. صنایع از فولاد و شیشه گرفته تا سیمان و سرامیک شاهد کاهش نتیجه 30 تا 60 درصد بوده اند.
روزنامه haft-e sobh کارگران را به عنوان “قربانیان ساکت” خاموشی توصیف کردند:
“وقتی یک کارخانه قدرت را از دست می دهد ، فقط ماشین آلات نیست که حرکت خود را متوقف می کند ؛ زندگی کارگران و زنجیره تأمین نیز به حالت ایستاده می آیند.”
اکنون بسیاری از کارگران صنعتی با بیکاری پنهان و بدتر شدن فقر روبرو می شوند زیرا تولید متوقف می شود.
نجف‌آباد تجمع اعتراضی مردم به قطع برق مقابل اداره برق سه‌شنبه ۴ مرداد ۱۴۰۴
بحران زمستانی
با پایان تابستان ، کارشناسان هشدار می دهند که این مشکل به زودی ممکن است بدتر شود. با کمبود گاز در ماه های سردتر ، مقامات رژیم در حال حاضر شروع به اشاره به قطع گسترده زمستان کردند. رئیس شرکت ملی گاز اخیراً اعلام کرده است که دولت در اولویت مصرف خانواده قرار خواهد گرفت و از صنایع می خواهد که خود را برای کاهش منابع آماده کنند.
این تهدید رو به زوال باعث افزایش ناامیدی عمومی شده است ، به طوری که بسیاری از ایرانیان متقاعد شده اند که سالها سوء مدیریت و فساد ، آنچه را که باید حقوق اساسی باشد – الکتریکی ، آب و گرمایش – به بحران های مداوم تبدیل شده است.
