در آگوست سال 2021 ، دولت در کابل سقوط کرد و به دنبال این بود که ایالات متحده نیروهای خود را از افغانستان بیرون بکشد.
چهار سال بعد ، به نظر می رسد که طالبان دارای قدرت محکم هستند.
در واقع ، محکم که برخی از دولت ها ، از جمله یکی از آنها در آلمان ، به طور مخفیانه در حال ایجاد روابط با دولت de-facto در کابل هستند.
روسیه اولین کشوری شد که در اوایل ماه ژوئیه رسماً طالبان را به رسمیت شناخت.
سردار رحیمی ، یک محقق بین المللی روابط از دانشگاه Inalco در پاریس می گوید: “از این طریق ، روسیه نقش ایالات متحده را در افغانستان به عهده می گیرد ، که ایالات متحده چهار سال پیش داوطلبانه با عقب نشینی سربازان خود را از دست داد.”
چین همچنین روابط اقتصادی و سیاسی نزدیک با رژیم طالبان را حفظ می کند.
پکن به طور رسمی دولت طالبان را به رسمیت نمی شناسد ، اما رئیس جمهور شی جینپینگ به طور قابل توجهی نامه های اعتباری سفیر طالبان را با افتخارات کامل تجویز شده توسط پروتکل دیپلماتیک در ژانویه سال 2024 پذیرفت.
چین برای پروژه جهانی زیرساخت های خود ، ابتکار کمربند و جاده (BRI) به افغانستان و مواد اولیه خود نیاز دارد.
به گفته رحیمی ، غرب باید با این واقعیت روبرو شود که طالبان هر جنبه ای از زندگی عمومی در افغانستان را کنترل می کنند.
وی به DW گفت: “این همچنین پایه و اساس روابط بین سایر کشورها و رژیم طالبان است.”
افغان ها از آلمان تبعید شدند
آلمان از زمان تصاحب طالبان در اوت 2021 دو پرواز تبعید به افغانستان ترتیب داده است. در مجموع 109 تبعه افغانستان به کشور خود اعزام شدند – بیش از نیمی از آنها محكوم شدند.
برای این اتفاق ، مقامات طالبان باید تابعیت مهاجران را تأیید کنند – معمولاً با صدور گذرنامه یا یک سند مسافرتی مشابه.
این امر باعث شده است تا مقامات آلمانی مذاکرات فشرده با رژیم انجام دهند.
در ماه ژوئیه ، وزیر امور خارجه آلمان ، یوهان وادفول تأیید كرد كه ارتباط با طالبان در سطح فنی وجود دارد. وی در گفتگو با گروه رسانه های Netzwerk ، گفت که این موضوع کاملاً یک موضوع عملی بدون پیامدهای سیاسی یا قانونی است.
وی گفت: “دولت آلمان باید با بسیاری از رژیم ها و دولت ارتباط برقرار كند كه نظرات و اقدامات آنها را تأیید نمی كنیم. با این وجود ، گاهی اوقات منافع ما خواستار اینكه ما در نوعی تماس بمانیم. همه چیز دیگر انكار واقعیت خواهد بود.”
گروه های حقوق بشر مانند Professional Asyl پروازهای تبعید را به عنوان “نقض آشکار در قوانین بین المللی” فریب می دهند. کنوانسیون اروپایی حقوق بشر ، یک پیمان بین المللی ، تبعید به کشورهایی را که خطر درمان غیر انسانی وجود دارد ، ممنوع می کند.
امواج اخراج از پاکستان و ایران
با این حال ، تعداد اعدام کنندگان از اروپا در مقایسه با تبعید گسترده از همسایگان افغانستان ایران و پاکستان محو می شود.
آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد UNHCR در هفت ماه اول سال 2025 بیش از 2.1 میلیون تبعید از این دو کشور ثبت کرده است. طبق گفته آژانس ، نیمی از بازگشت به زور انجام شد.
هجوم گسترده بازپرداخت کنندگان یک چالش عظیم برای رژیم طالبان ایجاد می کند ، زیرا مهاجران سابق بدون اسکان ، کار و درآمد به کشور باز می گردند.
با این حال ، این فاجعه بشردوستانه در دست های Taiban بازی می کند. گروه افراطی از بحران برای اطمینان از حداکثر کنترل استفاده می کنند و احساس می کنند غرب با جستجوی برقراری ارتباط با کابل تحقیر می شود.
طالبان اطلاعات گسترده ای در مورد آنچه اتفاق می افتد برای بازگشت کنندگان پس از حضور در کشور ارائه نمی دهد.
فاجعه حقوق بشر
گروه های نظارتی مستقل نقض پایدار و منظم حقوق بشر در افغانستان را گزارش می کنند. شوکریا باراکزی ، یک دیپلمات سابق افغان ، می گوید ، حقوق زنان به ویژه به عنوان یک تراشه چانه زنی مورد استفاده قرار می گیرد.
وی به DW گفت: “طالبان از زنان برای اهداف خود استفاده می کنند.” “آنها به منظور مشروعیت بخشیدن به قانون خود ، فشار بر زنان با محدودیت های جدید افزایش می دهند.”
زنان از زمان تصاحب طالبان به طور کامل از زندگی عمومی در افغانستان خارج شده اند. حدود 1.4 میلیون دختر 12 ساله و بالاتر دیگر مجاز به حضور در مدرسه نیستند و زنان جوان از دبیرستان ها و دانشگاه ها ممنوع شده اند. سازمان های حقوق بشر شاهد خشونت های مبتنی بر جنسیت نسبت به زنان و دختران در سراسر کشور هستند.
در همین زمان ، منتقدان و روزنامه نگاران دولت از آزار و اذیت رژیم اسلام گرا می ترسند.
به گفته خبرنگاران بدون مرز (RSF) حداقل 12 روزنامه نگار در سال 2024 مورد اصابت گلوله قرار گرفتند و طالبان شناخته شده اند که به رسانه ها حمله می کنند ، کارمندان رسانه ای را بازداشت یا آزار و اذیت می کنند و گزارش های خود را سانسور می کنند. این کشور به عنوان 175 کشور 180 کشور در مورد آزادی مطبوعات قرار دارد.
نیمی از افغانستان وابسته به کاهش کمک های خارجی است
براساس داده های کمیسیون اتحادیه اروپا ، با وجود فقر در افغانستان ، نزدیک به 23 میلیون نفر به کمک های خارجی وابسته هستند. این تقریباً نیمی از جمعیت کشور است.
برنامه جهانی مواد غذایی سازمان ملل متحد تخمین می زند که هر چهارم افغان با ناامنی غذایی روبرو است و هر کودک سوم سوء تغذیه می شود.
بحران بشردوستانه ماه گذشته هنگامی که ایالات متحده USAID را حل کرد ، افزایش یافت و باعث شد سه میلیون نفر دسترسی به مراقبت های پزشکی و 420 کلینیک را از دست بدهند.
آلمان از سال 2021 644 میلیون دلار کمک به توسعه برای افغانستان پرداخت کرده است. طبق گفته وزارت توسعه و همکاری اقتصادی آلمان ، با بودجه ای که به بانک جهانی ، آژانس های سازمان ملل و سازمان های غیر دولتی منتقل شده است ، طالبان هیچ تاثیری در پروژه های تأمین کنندگان مالیات آلمان ندارند.
با این حال ، دولت جدید آلمان برنامه جابجایی را برای افغانهایی که قبل از سال 2021 برای آلمان در افغانستان کار می کردند ، متوقف کرده است. حداکثر 2400 نفر از این افراد در حال حاضر اجازه جابجایی به آلمان را دارند ، اما قادر به بدست آوردن ویزا نیستند که به آنها اجازه می دهد واقعاً سفر کنند. آنها در لنگو قانونی گیر کرده و مجبور به ماندن در ایران یا پاکستان هستند و با خطر حاد تبعید روبرو هستند.
در اوایل ماه ژوئیه ، یک دادگاه برلین حكم داد كه یك زن افغان و خانواده وی پس از بیش از سال در پاکستان باید ویزای آلمانی به آنها داده شود. به گفته قاضی آلمان ، افغان ها در پاکستان با “خطر زندگی و اندام” روبرو هستند. با این حال ، دولت آلمان از رعایت خودداری کرده است و در عوض از دادگاه عالی خواسته است تا این تصمیم را بررسی کند.
