در ماه های اخیر ، افغانستان مورد توجه قرار گرفته است که به زودی می تواند در بین بزرگترین جابجایی های اجباری مردم در قرن بیست و یکم باشد. نزدیک به 2 میلیون افغان ، که در درجه اول برای سالها در ایران زندگی می کردند تا از سرکوب در خانه خودداری کنند ، در سراسر مرز به عقب رانده شده اند. در مجموع 5.9 میلیون افغان می توانند تا پایان سال ، پروژه های سازمان ملل ، از ایران و پاکستان وارد شوند.
علاوه بر این ، آژانس های کمک های بین المللی می گویند که آنها فقط می توانند به حدود 10 ٪ از تبعید کنندگان برسند ، نتیجه ای از خط سخت و حاکم بر طالبان که پس از گرفتن قدرت تقریباً چهار سال پیش ، جریان کمک را محدود می کند.
با این حال ، با این فاجعه تبعید جمعی آشکار می شود-نتیجه افزایش نگرش های ضد افغانستان در ایران و پاکستان-هزاران نفر از مردم در داخل افغانستان با اعمال دلسوزی میزها را روی طالبان می چرخانند. آنها داوطلبانه وعده های غذایی گرم ، لباس ، پناهگاه و حمل و نقل به اعزام کنندگان را به روش هایی که نه تنها از پاسخ ضعیف دولت پیشی می گیرند بلکه در را برای گفتگو با مقامات طالبان باز می کنند.
یک داوطلب ، فاطیما رضه ، گفت: “فرقی نمی کند پول زیادی داشته باشید یا نه. من چیز زیادی ندارم ، اما با کمک افغان ها در اینجا و خارج از کشور ، ما مدیریت می کنیم.” داوطلب دیگر به خبرگزاری فرانسه گفت: “ما وظیفه داریم آنچه را که می توانیم ارائه دهیم ، مهم نیست که کمی یا زیاد باشد.”
یکی از ساکنان استان هرات در فیس بوک نوشت: “فردا جمعه (روز مقدس مسلمان) است ، چه روز خوبی برای انجام یک عمل است”. “ما صمیمانه از هر کسی که وسیله نقلیه دارد دعوت می کنیم ؛ لطفاً آن را برای کمک به حمل و نقل پناهندگان از مرز بیاورید. روزهای خشن است ، اما کمترین کاری است که می توانیم انجام دهیم.”
در جامعه ای که تحت حاکمیت اقتدارگرا زندگی می کند ، این اقدامات توسط افراد عادی راهی برای اعمال حقوق است که توسط طالبان رد می شود. به ویژه ، زنان برای ارائه کمک به تیم ها می پیوندند.
نمونه ای از این موارد در سال 2022 پس از یک زمین لرزه بزرگ تنظیم شد. زنان محلی برای حمایت از بازماندگان پول جمع کردند و این منجر به بحث و گفتگو با مقامات محلی در مورد آموزش دختران شد.
بسیاری از افغان ها برای بهبود تعامل خود با طالبان “به سمت کارهای بشردوستانه یا کمتر آشکار سیاسی” محور بوده اند ، گزارشی از شبکه تحلیلگران افغانستان به پایان رساندند.
بسیاری از فعالان که “غیرقانونی” “در تعامل با طالبان پیشرفت قابل توجهی داشته اند” ، گزارشی 2024 توسط بنیاد هاینریش بول در آلمان پیدا کردند. “آنچه در حال حاضر از جامعه مدنی در افغانستان باقی مانده است ، پایدارتر ، ریشه دار تر و محکم تر در واقعیت های افغانستان است.” و یک واقعیت این است که افغان ها قلب خود را به سمت سایر افغان ها باز می کنند.
