بازگشت کنندگان از مرز از ایران در تاریخ 3 ژوئیه در اسلام قلا ، افغانستان عبور می کنند. به گفته کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد ، بیش از 1.3 میلیون افغان امسال از ایران به افغانستان بازگشتند ، پس از آنکه دولت ایران به افغان های بدون مدارک دستور داد تا کشور را ترک کنند.
Elise Blanchard/Getty Pictures
عنوان مخفی کردن
شرح زیر
Elise Blanchard/Getty Pictures
چند هفته پیش ، باراکزی ، یک پناهنده افغانی ، متوجه شد که همکاران معمولاً دوستانه او در یک فروشگاه پوشاک در پایتخت ایران ، تهران ، شروع به درمان متفاوت او کردند. او می گوید ، آنها سرد و دور شدند.
او می گوید: “آنها افغان ها را به روشی که قبلاً می دیدند ، نمی بینند. آنها افغان ها را دشمن می دانند.” “آنها به ما می گویند:” شما جاسوسی هستید. دولت ما درست است. شما باید اخراج شوید. “
ما فقط برای محافظت از هویت او با نام خانوادگی او را با نام خانوادگی او شناسایی می کنیم زیرا او هنوز در ایران است و از تبعید می ترسد.
در اوایل سال جاری ، ایران دستور داد که افغان ها به طور غیرقانونی در کشور زندگی کنند و گفتند که دیگر نمی تواند از آنها حمایت کند. از تقریباً 6 میلیون افغانی که در ایران زندگی می کنند ، 2 میلیون نفر بدون وضعیت قانونی هستند.
از آن زمان ، بیش از 1.3 میلیون افغانی به گفته دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد ، به افغانستان بازگشتند. باراکزی می گوید ، ایران تلاش خود را از زمان جنگ اسرائیل و ایران ماه گذشته مضاعف کرده است ، با استفاده از اطلاعاتی برای برچسب زدن افغان ها به عنوان جاسوسی اسرائیلی برای کمک به هدف خود در از بین بردن هزاران نفر از این کشور.
کمپین دولت همچنین مسکن ، اشتغال و بانکداری افغان ها را هدف قرار داده است.
او می گوید: “آنها اجازه نمی دهند که افغان ها پول خود را از بانک ها پس بگیرند یا حق کار داشته باشند.” “آنها حتی گفتند که هرکسی که افغان ها را استخدام می کند زندانی می شود و حتی جریمه می شود.
حملات مهاجرت در فضاهای عمومی افغانستان را وحشت زده کرده است.
باراکزی می گوید: “در ایستگاه مترو ، من دیدم که پلیس مردان افغانستان را گرفت و زنان را مورد ضرب و شتم قرار داد.” “من نتوانستم صدای خود را بلند کنم ، زیرا خودم در معرض خطر بودم. در حال حاضر ، من وانمود می کنم که من افغان نیستم ، تا کسی مرا تشخیص ندهد.”
حملات عمومی تأثیر مطلوبی داشته است: هزاران افغانی هر روز از طریق عبور از مرزهای اسلام قلا بین دو کشور از ایران به افغانستان می روند. برخی به اتوبوس می رسند و در مرز بارگیری می شوند. دیگران به تنهایی بسته بندی می کنند و می روند.
عرفات جمال ، نماینده UNHCR در کابل می گوید: “ما از 5000 نفر در روز به 30 (000) ، 40 (000) رفتیم و حتی در بعضی از روزها ، 50،000 نفر در روز از ایران برمی گردند.” “آنچه در حال حاضر ما را شگفت زده کرد ، مقیاس کامل و به ویژه شدت بازده ایران است.”
سمیرا سید رحمان ، مدیر وکالت برای نجات فرزندان در افغانستان ، می گوید برخی از افراد با پوشیدن یک کفش به داخل گذرگاه می رسند زیرا آنها دیگری را در یورش تبعید از دست دادند.
او می گوید: “افراد خوش شانس مجبور شده اند زندگی خود را یک شبه بسته بندی کنند.” “دیگران مجبور شده اند فقط با لباس های پشت خود را ترک کنند.”
بحران در افغانستان
ایران تنها کشوری نیست که افغان ها را اخراج می کند. افغان ها نیز از پاکستان و اخیراً تاجیکستان برمی گردند.
جمال UNHCR می گوید: “آنچه در حال حاضر با آن روبرو هستیم واقعاً بحران سه مرز است.”
اسکان بیش از 1.6 میلیون نفر که از همه این کشورها بازگشتند ، یک چالش عظیم را برای افغانستان ارائه داده است. 2024 گزارش سازمان ملل یافت شد سال گذشته 23.7 میلیون نفر – بیش از نیمی از جمعیت – به کمک های بشردوستانه نیاز داشتند.
به احتمال زیاد بدتر می شود: علاوه بر این ، وزیر امور خارجه ایالات متحده مارکو روبیو خاتمه یافته همه به جز دو برنامه وزارت امور خارجه و USAID در افغانستان ، که یکی از آنها در پایان ماه ژوئن منقضی شد. در کل ، طبق گفته بازرس ویژه بازسازی افغانستان ، 22 برنامه به ارزش نزدیک به 1.03 میلیارد دلار تعطیل شدند. کارگران امدادرسانی می گویند که آنها می ترسند که پناهندگان بازگشت کنندگان این چالش را تحت فشار قرار دهند.
رحمان می گوید: “بسیاری از خانواده ها در حال حاضر در افغانستان به سختی می توانند فرزندان خود را تغذیه کنند.” “و اکنون از آنها خواسته می شود که هزاران نفر ، میلیون ها نفر دیگر را جذب کنند.”
علاوه بر کاهش در کمک های خارجی ایالات متحده ، نرخ بیکاری بالا باعث شده است تا مردم را به سمت فقر سوق دهد. محدودیت ها و تحریم های بانکی فشارهایی بر تجارت ایجاد کرده است. از دست دادن حواله از کارگران مهاجران ، بخش مهمی از اقتصاد افغانستان نیز صدمه دیده است.
رحمان می گوید: “حتی افراد در بخش خصوصی نیز در تلاش برای ایجاد شغل هستند و به دلیل محدودیت های بانکی که در آن وجود دارد ، تلاش می کنند واردات و صادرات را انجام دهند.”
کسانی که برمی گردند سوالات بیشتری نسبت به پاسخ دارند.
رحمان می گوید: “آنها نمی دانستند که چگونه می توانند خانواده خود را تغذیه کنند.” “آنها کجا می خواهند خود را تأسیس کنند؟ آنها ترسیده بودند.”
یک واقعیت جدید
بسیاری از زنان افغان که به افغانستان باز می گردند با یک دولت جدید و محدود کننده روبرو می شوند که به آنها اجازه نمی دهد کار ، مطالعه یا حتی به خارج از کشور بی همراه شوند.
جمال ، نماینده UNHCR ، می گوید: “مطمئناً برای زنان … دختران از طریق تحصیل بوده اند و واقعاً در شوک هستند.”
جمشیدی ، 24 ساله ، یک زن از این دست است. ما فقط به دلیل ترس از انتقام جویی از طالبان ، از نام خانوادگی وی برای محافظت از هویت وی استفاده می کنیم. چهار سال پیش ، هنگامی که طالبان به قدرت رسیدند و تحصیلات خود را برای زنان ممنوع اعلام کردند ، مجبور شد تحصیلات خود را در دانشگاه هرات در افغانستان قطع کند. او برای ادامه تحصیل به ایران گریخت. در حالی که او قصد داشت با مدرک علوم سیاسی از دانشگاه فردووی مشهاد در ایران فارغ التحصیل شود ، جنگ بین اسرائیل و ایران آغاز شد. او مجبور شد دوباره ترک کند.
او می گوید: “این از نظر روانشناختی بسیار دشوار بود ، زیرا من قصد داشتم مدرک لیسانس را بدست آورم و فکر می کردم چه نوع کارهایی را باید انجام دهم.” “و پس از آن جنگ در آنجا وجود دارد و شما باید به کشور خود برگردید. این به ما بسیار آسیب رساند.”
UNHCR تخمین می زند که اگر نرخ بازپرداخت ها ادامه یابد ، تا پایان سال به 3 میلیون افغان می رسد.
در تهران ، باراکزی ، زن افغان که در ایران اقامت دارد ، در تلاش است تا آپارتمان خود را تا حد ممکن ترک کند تا از تبعید جلوگیری کند.
او می گوید: “جنگ واقعی ، بین ایران و اسرائیل نیست ، بلکه بین ایران و پناهندگان افغان است.”
