تهران – ابراهیم رضه ، سخنگوی کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی پارلمان ایران ، روز شنبه اعلام کرد که جمهوری اسلامی قبلاً تحت شرایطی معادل مکانیسم اسنپ بک فعال عمل می کند و تهدیدات اروپایی را بی نتیجه می داند.
در مصاحبه ای ، رضئی اظهار داشت كه تهران ممکن است اقدامات متقابل را در نظر بگیرد-از جمله خروج از پیمان منع گسترش سلاح های هسته ای (NPT) و غنی سازی اورانیوم به 90 ٪-اگر قدرتهای غربی به طور رسمی مجازات هایی را تحمیل کنند.
قانونگذار گفت: “تحریم هایی که پس از ترک ایالات متحده از JCPOA حداکثر و جامع بود ، تغییر یافته است. فعال سازی رسمی این مکانیسم به طور معناداری وضعیت کشور را تغییر نخواهد داد.”
وی همچنین تأکید کرد که تهدید به بازگشت پرونده ایران به فصل VII منشور سازمان ملل و ارجاع آن به جنگ یک تهدید تکراری و ناکارآمد است. رضئی گفت: “این کشور پیش از این با حملات مستقیم به مراکز نظامی روبرو بوده و رویارویی نظامی را تجربه کرده است.”
وی با اشاره به جنگ 12 روزه ایالات متحده و اسرائیل علیه ایران ، گفت: “تجربه ثابت می کند که حفظ منافع ملی صرفاً به حفظ قدرت و توانایی بازدارندگی متکی است ، و افزود:” با مقابله مؤثر ، دشمنان از تکرار خصومت های گذشته خودداری می کنند. “
اظهارات قانونگذار به بیانیه مشترک 17 ژوئیه توسط فرانسه ، آلمان و انگلیس (E3) پاسخ می دهد که تهدید به فعال کردن بند Snapback قطعنامه 2231 تا اواخر ماه اوت “مگر اینکه ایران به مذاکرات هسته ای بازگردد.” این مکانیسم به طور خودکار تمام تحریم های قبل از سال 2015 سازمان ملل را طی 30 روز بازگرداند.
وزیر امور خارجه ایران عباس آراگچی به سرعت این تهدید را رد کرد. وی در تماس با دیپلمات های E3 ، “سیاست های فرسوده تهدید و فشار” خود را محکوم کرد و تأکید کرد که حملات ایالات متحده و اسرائیلی به تأسیسات هسته ای حفاظت شده ایران ، مبانی قانونی و اخلاقی Snapback را از بین برده است.
وی در X نوشت: “مذاکرات فقط زمانی امکان پذیر است که طرف مقابل به دنبال یک معامله عادلانه باشد.”
سخنگوی وزارت امور خارجه ، اسماعیل باكائی این كار را تکرار كرد و نذر كرد “پاسخ متناسب” به هرگونه احیای مجازات.
چرا Snapback در حال حاضر بی معنی است
حملات هوایی ایالات متحده و اسرائیل در سایت های هسته ای غیرنظامی ایران اساساً زمینه JCPOA را تغییر داده و Snapback را به یک آناکرون گرایی تبدیل می کند.
با آسیب دیدگی Natanz و Fordow ، زیرساخت های هسته ای این مکانیزم برای تنظیم دیگر وجود ندارد که دیگر به شکل قبلی آن وجود ندارد.
برخی از تحلیلگران از اصل rebus sic rebus sic rebus sic کنوانسیون وین استفاده می کنند – وقتی شرایط اساساً تغییر می کند ، تعهدات پیمان تنظیم می کنند و اسنپ بک را به عنوان تئاتر حقوقی صرف می کنند.
عدم موفقیت اروپا در محکوم کردن اعتصاب هایی که نقض هنجارهای Jus Cogens در نظر گرفته می شود ، هزینه E3 را به عنوان “شرکت کنندگان” تحت قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل 2231 ، پیش نیاز برای تحریک ضربه محکم و ناگهانی هزینه کرد. بنابراین ، با روشن کردن بمباران سایتهایی که این معامله اداره می شد ، اروپا جایگاه قانونی خود را از دست داد.
علاوه بر این ، هرگونه تحریم های مجدداً نیاز به قطعنامه شورای امنیتی جدید برای بلند کردن آنها – که به وتوهای روسی یا چینی قابل قبول است – می تواند اروپا را تحریک کند ، اما می تواند باعث ایجاد ضربه محکم و ناگهانی شود اما برای معکوس کردن آن ناتوان باقی بماند ، و به طور مؤثر E3 را در مذاکرات آینده کنار بگذارد.
