Fatemeh Jamalpour: هزینه حقیقت در ایران
وقتی از من دعوت شدم که با یک روزنامه نگار اسرائیلی داستانی را بنویسم ، از خودم پرسیدم: چه چیزی ممکن است مشترک داشته باشیم؟ پس از 46 سال خصومت سیاسی بین جمهوری اسلامی و ایالت اسرائیل ، معلوم شد که ما بیشتر از آنچه انتظار داشتم مشترک بودیم. ما هر دو وراثت جنگهای پروکسی کشورمان هستیم – و هر دو شرم داریم که مال ما نیست. این شرم رهبران جنگ محور ، شرم بیمارستان های بمباران شده و غیرنظامیان در زیر پرچم ها است. به نوعی ، در آن غم و اندوه مشترک ، شرم به یک نقطه ارتباط تبدیل شد.
فراتر از میدان نبرد ، ما چیز دیگری را به اشتراک می گذاریم: تأثیر سانسور و تبلیغات. هر دو دولت جنگ 12 روزه اخیر را اعلام کردند-که بیش از آن باقی مانده است 930 نفر کشته شدند – یک پیروزی. اما هر غیرنظامی کشته شده پیروزی نیست. این یک زندگی انسانی است که گم شده است. در ایران ، روحانیون دارند آشکارا برای اعدام ها فراخوانده شد و مثله کردن کسانی که جرات انتقاد از رهبر عالی را دارند. هر مخالفت – حتی یک توییت که نشان می دهد جمهوری اسلامی مسئولیت جنگ را بر عهده دارد – می تواند منجر به بازجویی ، احضار یا نظارت شود. در ایران امروز ، حقیقت هزینه دارد – و بیشتر و بیشتر ، این هزینه آزادی است.
با شروع از روز پنجم جنگ اسرائیل و ایران ، از 17-21 ژوئن ، رژیم ایران یک تعطیل تقریباً کامل اینترنت را تحمیل کرد ، همانطور که توسط World Web Monitor گزارش شده است کلوچه های خالصبشر ایرانیان نه تنها بدون دسترسی به اخبار بلکه بدون هشدارهای اضطراری یا باقی مانده بودند تخلیه هشدارها کل کشور در تاریکی فرو رفتند – مانند سیاه چاله – غیرنظامیان بی دفاع را مشخص کردند که آیا محله های آنها در معرض خطر است یا اگر باید فرار کنند.
در میان هرج و مرج ، مجلس تصویب قانونی در مورد استفاده از اینترنت Starlink.
لیلا ، یک زن 38 ساله از شیراز گفت: “در حالی که آنها اینترنت ما را قطع کرده بودند-و در طول جنگ ، من نمی توانستم هیچ خبری از خانواده و دوستانم بدست آورم زیرا خطوط اینترنت و تلفنی در حال پایین آمدن بودند-من برای هر عزیز از نگرانی بیمار بودم.” “و با این حال ، هنگامی که ما سعی می کنیم به چیزی که حق اساسی ماست ، دسترسی پیدا کنیم ، حتی پس از پرداخت صد میلیون تومانس ، ما مانند جنایتکاران رفتار می کنیم. این قوانین مشروعیت ندارند.”
در همین حال ، رژیم شروع به هدف قرار دادن خانواده های روزنامه نگاران کرد. چندین بستگان خبرنگاران که با رسانه های فارسی در خارج از کشور کار می کنند ، مانند فارسی بی بی سی، دستگیر ، تهدید و برچسب “دشمنان خدا” – اتهامی که خطر اعدام را به همراه دارد.
ره شم ، 41 ساله ، خبرنگار پارلمانی در تهران گفت: “من به سختی در رسانه های اجتماعی پست می کنم زیرا این فضا تحت نظارت شدید مأمورین امنیتی قرار دارد و فشار به روزنامه نگاران خفه کننده است.” “بسیاری از همکاران من تماس های تلفنی تهدیدآمیز را دریافت کرده اند. لحن سخت است ، قصد واضح است: توییت ها ، داستان های خود ، پست های خود را حذف کنید – یا با عواقب روبرو شوید.”
پس از جنگ ، ایرانیان اکنون با موج جدیدی از سرکوب روبرو هستند. در سراسر شهرها ، جدید محل بازرسی در جایی که نیروهای امنیتی غیرنظامیان را متوقف کرده و گالری های عکس تلفن خود را جستجو می کنند – غالباً بدون حکم. در همان زمان ، مجلس قوانین جدیدی را تصویب کرده است که به طور مؤثر از فعالیت ضد جنگ جرم و جنایت می کند.
یک وکیل حقوق بشر در تهران که ترجیح می دهد ناشناس بماند ، گفت: “فعالیت ضد جنگ نوعی مشروعیت مشارکت مدنی است و جرم و جنایت آن را ناعادلانه و غیرقانونی است.” “آنچه بیشتر در مورد سرکوب پس از جنگ مرا ناراحت می کند این است که روحیه انتقام قوه قضاییه را به دست گرفته است. قاضی اکنون به نظر می رسد که نقش آنها انتقام جویی از کسانی است که کشته شده اند. ذهنیت این است:” فرماندهان ما فوت کرده اند-کسی باید بپردازد. “
اما مشکل با دولت به پایان نمی رسد. در حالی که ما توسط دولت خود سکوت می کنیم ، ما نیز توسط بسیاری از رسانه های غربی پاک می شویم. برای بسیاری از ویراستاران ، همیشه مربوط به اعداد است ، نه نام. آنها آمار می خواهند ، نه داستان. هنگامی که روزنامه نگاران غربی به آنها دسترسی پیدا می کنند ، آنها اغلب فقط از تظاهرات مورد تأیید رژیم گزارش می دهند ، در حالی که فقط چند خیابان دور ، اعتراضات ضد جنگ و صحنه های هنری زیرزمینی غیب می شوند.
ما به ندرت در نور کامل نشان داده می شویم. خاورمیانه مبهم ، فداکار ، ناشناس باقی مانده است. بعد از سالها مشارکت در رسانه های غربی ، یاد گرفتم که این یک تصادف نیست. این فقط کنترل رژیم نیست. این همچنین باقیمانده یک نگاه استعماری است – هنوز هم در سال 2025 پوشش را شکل می دهد.
دیوید شوتز: کنترل مطبوعات در اسرائیل
در اسرائیل ، من نیز تحت آتش موشکی بودم. در حالی که هر کس دیگری در پناهگاه ها قرار گرفت و به اخبار چسبیده بود ، من روی سقف خود ایستادم و تماشا کردم که شبیه آتش بازی است. اما اگر “موشک ایرانی را به بورس سهام تل آویو” به زبان عبری تبدیل کرد ، هیچ چیز پیدا نمی کنید – باید بدانید که در کجا می توانید حقیقت را با هم جمع کنید.
رسانه های اسرائیل همیشه محکم کنترل شده اند: سانسور نظامی، یک تأخیر سه ثانیه ای در پخش های زنده-یک واقعیت شناخته شده که توسط منابع داخلی تأیید شده است. امروز با افزایش مخالفت جهانی با سیاست های اسرائیل ، نرم کننده اما سرکوبگرتر از همیشه است. در انجمن روزنامه نگاران اسرائیلی گفت: اقدامات اخیر دولت “به دنبال از بین بردن رسانه های آزاد در اسرائیل” است. اما ارزش این را دارد که بپرسید که آیا مطبوعات اینجا واقعاً رایگان بوده است.
حتی قبل از 7 اکتبر 2023 ، آن را تحت عنوان منافع تجاری وابسته و بودجه دولتی با ارتش و دولت در آنچه که روزنامه نگار اورن پرسو از چشم هفتم ، یک مجله تحقیقاتی مستقل متمرکز بر رسانه ها در اسرائیل ، که به عنوان “رابطه همزیستی” توصیف شده بود ، اداره می کرد.
پس از انتخاب دولت فعلی در سال 2022 ، لوایح مطرح شده است که پخش عمومی را تضعیف می کند ، از جمله پیشنهاداتی برای افزایش کنترل دولت بودجه پخش کننده عمومی – به طور موثری اجازه می دهد تا دولت از بودجه آن گرسنه شود ، باید خیلی دور از ذهن را پوشش دهد.
پرسیكو گفت: “خیلی اوقات ، روزنامه نگاران به طور مؤثر به عنوان نماینده مؤسساتی كه آنها را پوشش می دهند عمل می كنند: خبرنگاران امور حقوقی در خدمت دادستان و سیستم قضایی ، خبرنگاران اقتصادی در خدمت وزارت دارایی هستند و خبرنگاران نظامی به طور طبیعی نمایانگر مواضع IDF (نیروهای دفاعی اسرائیل) هستند.”
دوست من ساپیر یک گروه واتس اپ را به نام خواستار پوشش کامل برای غزه اداره می کند.
وی گفت: “تقریباً هیچ چیز در مورد فاجعه بشردوستانه غزه به مردم اسرائیل می رسد. نه به این دلیل که این اطلاعات وجود ندارد ، بلکه به این دلیل که ویراستاران آن را نمی پوشانند-و هنگامی که این کار را انجام می دهند ، به طور خلاصه ، ارتش و دولت یک استراتژی کاملاً سخت برای گل آلود آبها دارند.”
کی هراترز در اواخر ماه ژوئن گزارش شد که به سربازان اسرائیلی دستور داده شده است که در یک مرکز کمک به غیرنظامیان آتش بزنند ، گزارش های ضد گزارش تقریباً بلافاصله در چندین رسانه-که اغلب همان عبارت را تکرار می کنند ، همان مصاحبه ناشناس-ادعا می کنند “افراد مسلح“به جمعیت شلیک کرده بود. اثر یکسان بود: برای گل آلود داستان و انکار الگوی رفتاری.
ساپیر گفت: “هدف این است که بازار را با اطلاعات سیل بزنید تا مردم فکر کنند دیگر نمی دانند که دیگر چه چیزی درست است ، و باعث می شود که آنها از نگاه خودداری کنند.”
آندری ایکس، یک روزنامه نگار مستقل اسرائیلی ، توضیح داد که تمام داستانهای مرتبط با امنیت باید قبل از انتشار به طور قانونی توسط سانسور نظامی پاک شوند. این امر می تواند در برخی موارد به دلایل امنیتی توجیه شود اما منتقدین معتقدند که این یک چالش مهم برای آزادی رسانه ها است. در عمل ، اکثر رسانه ها این موضوع را نادیده می گیرند – تا زمانی که دولت تصمیم بگیرد آن را به صورت بازنشستگی ، مانند پرونده روزنامه نگار آمریکایی اجرا کند جرمی لوفردو، که به مدت چهار روز بازداشت شد و به دلیل گزارش خود برای The Grayzone ، زندان را تهدید کرد و مکان های آن را نشان داد اهداف نظامی موشک های ایرانیبشر
فیلم هایی از وسایل نقلیه و خانه های اسرائیلی که در تاریخ 7 اکتبر توسط موشک های Hellfire اسرائیلی و پوسته های تانک مورد اصابت قرار گرفتند ، با عنوان “حملات حماس” برچسب گذاری شدند. سخنگوی دولت پذیرفته شده 200 مبارز حماس نادرست شناخته شدند به عنوان غیرنظامی
بیست ماه بعد ، غزه یک بیابان تخریب شده از گرد و غبار و پوسیدگی است. ارتش گزارش های پراکنده از “تصادفات” را منتشر می کند ، فقط کافی است که عصبانیت را به عنوان اجتناب ناپذیری غم انگیز و نه پاسخگویی ، دوباره به وجود آورد و باعث سوء استفاده های مداوم بدون بررسی معنی دار می شود.
اخبار کابل ذکر خواهد کرد که ارتش “توزیع مواد غذایی را آغاز کرده است” ، اما به چنین اصطلاحات مبهم و ضد عفونی کننده ای که تعداد کمی از خوانندگان متوجه این امر می شوند ، فقط تعداد انگشت شماری از ایستگاه ها است ، قاب بندی که آنچه را که واقعاً اتفاق می افتد و چرا تحریف می کند.
سرکوب نرم تر اغلب قدرتمندتر است. روزنامه نگاران می ترسند که به دلیل نداشتن خط سخنگوی نظامی ، اخراج یا نقص شوند. بسیاری از واکنش های عمومی حتی بیشتر می ترسند: تحریم ، تبلیغات و کمپین های رسانه های اجتماعی را که به آنها خائن می پردازند ، کشیدند. خبرنگاران خفیف خرابکارانه با سوءاستفاده از هوا-که غالباً به طور عمیق شخصی شخصی-از طرف همکارانشان روبرو شده اند ، همانطور که او با من صحبت می کرد ، توسط Persico روبرو شده اند.
برای روزنامه نگاران فلسطینی ، این خطرات هنوز بیشتر است. گزارش در مورد سوءاستفاده های پلیس یا نظامی می تواند به مشاغل پایان یابد یا بدتربشر حتی در داخل اسرائیل ، خبرنگاران عرب با خصومت اجتماعی ، تهدیدات عمومی و ظن مداوم در مورد وفاداری خود روبرو هستند. همین واقعه ، تحت پوشش یک اسرائیلی و یک روزنامه نگار فلسطینی ، خطرات مختلفی را به همراه دارد ، اما این شکاف همیشه باریک است.
هر روز ، تعداد بیشتری از مردم تصمیم می گیرند که ماسک های ایدئولوژیک را در سال ’48 فلسطین ، اسرائیل و ایران به آنها مجبور کنند. با وجود تبلیغات و سانسور بی امان ، این تعداد همچنان در حال رشد است. آینده کشورهای ما متعلق به رهبران جنگ گرسنه نخواهد بود-از زمین به بالا ، خیابان ها و فضای دیجیتال شکل می گیرد. در این سن ، هر پست ، هر داستان ، هر صدای جیر جیر توسط شهروندان عادی یک عمل آرام آرام است – یک انقلاب به خودی خود.
این قطعه با همکاری منتشر شده است اگاب، سازمانی که با روزنامه نگاران در خاورمیانه و آفریقا کار می کند
