Srebrenica ، بوسنی-هرزگوین-هزاران نفر از بوسنی و در سراسر جهان در Srebrenica جمع شدند تا سی امین سالگرد قتل عام بیش از 8000 پسر و مردان مسلمان بوسنیاک را جشن بگیرند-قساوت که پس از هولوکاست به عنوان تنها نسل کشی اروپا شناخته شده است.
هفت قربانی تازه شناسایی شده قتل عام 1995 ، از جمله دو مرد 19 ساله ، در یک مراسم تشییع جنازه در یک گورستان وسیع در نزدیکی Srebrenica جمعه ، در کنار بیش از 6000 قربانی که قبلاً در آنجا دفن شده بودند ، استراحت کردند. چنین مراسم تشییع جنازه سالانه برای قربانیانی که هنوز از ده ها قبرهای دسته جمعی در اطراف شهر کشف می شوند ، برگزار می شود.
با این حال ، بستگان قربانیان ، اغلب می توانند بقایای جزئی از عزیزان خود را دفن کنند ، زیرا معمولاً در چندین قبر جمعی مختلف ، که گاهی اوقات از فاصله فاصله دارند ، یافت می شوند. این مورد میرزتا کارییک بود که منتظر دفن پدرش بود.
وی گفت: “سی سال جستجو و ما استخوان را دفن می کنیم.”
وی افزود: “من فکر می کنم اگر بتوانم همه او را دفن کنم ، آسان تر خواهد بود. چه می توانم به شما بگویم ، پدر من یکی از 50 نفر (کشته شده) از تمام خانواده من است.”
11 ژوئیه 1995 ، روزی است که این قتل ها پس از جنگجویان صرب بوسنیایی آغاز شد و در ماه های پایانی جنگ بین قومی در کشور بالکان ، انسداد بوسنیایی شرقی را تحت الشعاع قرار داد.
پس از کنترل شهری که در طول جنگ یک منطقه امن سازمان ملل متحد بود ، مبارزان صرب بوسنیایی مردان و پسران مسلمان بوسنیاک را از خانواده های خود جدا کردند و فقط در چند روز آنها را به طرز وحشیانه اعدام کردند. سپس اجساد در قبرهای دسته جمعی در اطراف Srebrenica ریخته شدند که بعداً آنها را با بولدوزرها حفر کردند و بقایای دیگر را در میان سایر مکانهای دفن پراکنده کردند تا شواهد جنایات جنگی خود را پنهان کنند.
مجمع عمومی سازمان ملل سال گذشته قطعنامه ای را برای بزرگداشت نسل کشی Srebrenica در سالگرد 11 ژوئیه تصویب کرد.
تعداد زیادی از مقامات بین المللی و مقامات بین المللی در مراسم بزرگداشت و مراسم تشییع جنازه شرکت کردند. در میان آنها ، آنتونیو کاستا ، رئیس شورای اروپا و دوشس بریتانیا از ادینبورگ ، سوفی ، که گفتند “وظیفه ما باید این باشد که همه کسانی را که به طرز غم انگیزی از دست داده اند به خاطر بسپاریم و هرگز اجازه ندهیم که این اتفاقات دوباره اتفاق بیفتد.”
وزیر امور خارجه هلند ، کاسپار ولدکامپ گفت که او احساس “فروتن” می کند زیرا سربازان سازمان ملل از هلند در سرربنیکا مستقر بودند که صرب های بوسنیایی به این شهر حمله کردند.
وی گفت: “من می بینم که تا چه اندازه بزرگداشت نسل کشی Srebrenica مهم است.”
در یک سخنرانی عاطفی ، مونیرا سوباسیک ، که رئیس مادران انجمن سربرنیکا است ، از اروپا و جهان خواست تا “به ما کمک کنند تا با نفرت ، علیه بی عدالتی و علیه قتل ها مبارزه کنند.”
Subasic ، که همسر و پسر کوچک خود را در Srebrenica به همراه بیش از 20 بستگان از دست داد ، به اروپا گفت که “از خواب بیدار شود.”
سوباسیچ با اشاره به درگیری های مداوم گفت: “همانطور که من در اینجا ایستاده ام ، بسیاری از مادران در اوکراین و فلسطین آنچه را که در سال 1995 طی کردیم ، می گذرانند.” “این قرن بیست و یکم است اما به جای عدالت ، فاشیسم از خواب بیدار شده است.”
در آستانه سالگرد ، یک نمایشگاه افتتاح شد و نمایش وسایل شخصی متعلق به قربانیانی را که در طی سالهای متمادی در گورهای دسته جمعی یافت می شد ، افتتاح شد.
درگیری در بوسنی در سال 1992 فوران کرد ، هنگامی که صرب های بوسنیایی در شورش علیه استقلال این کشور از یوگسلاوی سابق و با هدف ایجاد کشور خود و در نهایت با صربستان همسایه ، اسلحه گرفتند. بیش از 100000 نفر کشته شدند و میلیون ها نفر قبل از دستیابی به توافق صلح در ایالات متحده در سال 1995 ، آواره شدند.
بوسنی از نظر اخلاقی تقسیم می شود در حالی که هم صرب های بوسنیایی و هم در صربستان همسایه از تصدیق این قتل عام در Srebrenica با وجود احکام دو دادگاه سازمان ملل ، یک نسل کشی بودند. رهبران سیاسی و نظامی صرب بوسنیایی ، رادووان کارادزیچ و راتکو ملادیچ ، به همراه بسیاری دیگر ، به جرم نسل کشی محکوم و محکوم شدند.
رئیس جمهور پوپولیستی صربستان ، الکساندر ووچیچ در حالی که قتل عام Srebrenica را “جرم وحشتناک” می نامد ، تسلیت می گوید.
رئیس جمهور شورای اروپا در سخنرانی خود گفت: “هیچ جایی در اروپا – یا هر جای دیگر – برای انکار نسل کشی ، تجدید نظر گرایی یا تجلیل از مسئولین وجود ندارد.” “انکار چنین وحشت فقط آینده ما را مسموم می کند.”
