به نظر می رسد اجماع پس از جنگ 12 روزه اسرائیل با ایران این است که این امر به تحقیر پایان یافت-نه فقط برای جمهوری اسلامی ، بلکه روسیه که نتوانست انگشت خود را برای یک متحد وفادار بلند کند و یک تأمین کننده هواپیماهای بدون سرنشین بحرانی را از دست داد. اما این امر به طور عمیق اولویت های رئیس جمهور ولادیمیر پوتین و بازه زمانی را که او سیاست خارجی را انجام می دهد ، اشتباه می خواند.
شکی نیست که جاه طلبی پوتین برای تأیید مجدد روسیه به عنوان نیرویی در خاورمیانه بازگردانده شده است. سقوط رئیس جمهور بشار اسد در سوریه ضرر قابل توجهی بود. عدم موفقیت وی به کمک به ایران ، که با او به تازگی یک همکاری استراتژیک 20 ساله امضا کرده بود ، شرم آور بود.
یک سال پیش ، این واقعاً به تلاش جنگ مسکو در اوکراین آسیب می رساند ، اما روسیه اکنون نسخه خود را از هواپیماهای بدون سرنشین ایرانی Shed. بسیار مهمتر این است که بفهمیم همه اینها در جهان بینی و اولویت های پوتین قرار دارد. از بین بردن دولت اوکراین برای رئیس جمهور روسیه نسبت به سایر هدف سیاست های خارجی ، چه در خاورمیانه و چه در جاهای دیگر ، برای رئیس جمهور روسیه بسیار بالاتر است. و در این امتیاز ، حمله ایالات متحده و اسرائیل به ایران مثبت بود.
