“گیر کرده”. این کلمه ای است که بیشتر افرادی که با بی بی سی صحبت کرده اند برای توصیف زندگی در ایران در حال حاضر استفاده می کنند.
یکی از ساکنان به BBC Information Persian گفت: پس از سه روز از حملات اسرائیل ، “همه در تلاش هستند تا از” تهران “یک راه یا دیگری فرار کنند.”
روز یکشنبه ، صف های طولانی در ایستگاه های بنزین در سراسر شهر شکل گرفت. بسیاری از مردم به دور از هر هدف احتمالی اسرائیل سعی در عزیمت به مناطق دور افتاده داشتند ، اما حتی به دلیل ترافیک سنگین نتوانستند از استان خارج شوند.
یکی از ساکنان گفت: “تهران ایمن نیست ، به وضوح.” “ما هیچ هشدار و هشداری از مقامات در مورد حملات اسرائیلی دریافت نمی کنیم. ما فقط انفجارها را می شنویم و امیدواریم که مکان ما به آن ضربه نرود. اما کجا می توانیم برویم؟ هیچ جا احساس امنیت نمی کند.”
شخصی که موفق به انتقال از تهران به استان دیگر شد ، گفت: “فکر نمی کنم کاملاً پردازش کرده ام که در یک منطقه جنگ فعال زندگی می کنم و مطمئن نیستم که وقتی به پذیرش می رسم.”
“این جنگ من نیست. من برای هر دو طرف ریشه نمی کنم ، من فقط می خواهم به همراه خانواده ام زنده بمانم.”
از روز جمعه ، اسرائیل با بزرگترین موج اعتصاب هوا در سالها به ایران برخورد کرد.
اعتصابات اسرائیل منجر به قصاص از ایران شده است که حملات موشکی به اسرائیل را آغاز کرده است.
مقامات گفتند که حداقل 10 نفر در اسرائیل کشته شده اند. رسانه های ایرانی با استناد به وزارت بهداشت ، گزارش دادند كه 128 نفر از ظهر شنبه در حملات اسرائیل كشته شده اند.
یکی از ایرانی ها به بی بی سی گفت که او نتوانسته است دو شب بخوابد: “من شرایط واقعاً سختی را پشت سر گذاشته ام.”
وی گفت که اوضاع فعلی او را به یاد بمب گذاری ها و رفتن به پناهگاه ها در طول جنگ ایران و عراق در دهه 1980 ، هنگام کودکی ، یادآوری می کند.
“تفاوت این است که در آن زمان ، حداقل وقتی یک حمله اتفاق افتاد ، ما قبل از وقوع این اتفاق ، آژیر حمله هوایی یا حداقل هشدارها را شنیدیم. اما اکنون ، در طول این بمب گذاری یا هر حمله هوایی ، هیچ آژیر و هشداری وجود ندارد.”
غنچهه حبیبیازاد گفت: افراد جوان ، پس از جنگ ، نمی دانند که چگونه است.
یک زن در تهران گفت که او برای فرار از این حملات ، شهر را ترک کرده است.
وی گفت: “همه ما می خواستیم به شهرهای کوچکتر یا روستاها برویم ، در هر کجا که بتوانیم برویم ، اما هرکدام از ما عزیزانی داریم که نمی توانند ترک کنند و ما به آنها فکر می کنیم.” “آنچه ما تجربه می کنیم برای هیچ یک از ما ، مردم ایران عادلانه نیست.”
“همه ما در تلاش هستیم تا این روزها از ترس ، فرسودگی و استرس زیادی عبور کنیم ، این بسیار سخت و دردناک است.”
یکی از ساکنان پایتخت گفت: “من فقط نمی توانم تهران را ترک کنم. من نمی توانم والدین سالخورده ام را که نمی توانند دور و طولانی سفر کنند ترک کنم و خودم شهر را ترک کنم. علاوه بر این ، من باید برای کار حاضر شوم. اکنون چه کاری می توانم انجام دهم؟”
اینترنت ناپایدار بوده است ، بنابراین ارتباط با مردم داخل کشور بسیار سخت است.
بسیاری از کسانی که در خارج از کشور زندگی می کنند ، به امید پاسخ به عزیزان پیام می فرستند.
برخی از مردم همچنین از ارتش اسرائیل هشدارهایی دریافت کرده اند که از همه ایرانیان می خواهند مناطقی را در نزدیکی اماکن نظامی ترک کنند. به نظر می رسد مردم در تهران بیشتر از این نگران هستند.
“چگونه قرار است بدانیم یک سایت نظامی کجاست و کجا نیست؟” یکی گفت.
به طور جداگانه ، نخست وزیر اسرائیل ، بنیامین نتانیاهو در پیامی به ایرانیان در روز دوم این حملات گفت: “زمان آن رسیده است که ایرانیان با ایستادن در برابر آزادی خود متحد شوند”.
با این حال ، مردم این کشور تاکنون تصمیم به امنیت خود انتخاب کرده اند و شواهد کمی وجود دارد که نشان می دهد تماس نتانیاهو در زمین طنین انداز شده است.
در داخل ایران ، آنچه شاید بیشتر مردم را شوکه کند ، تخریب ساختمانهای مسکونی ، حتی بیشتر از حملات به تأسیسات هسته ای و هوای هوا بود.
بسیاری از ایرانیان از پایان جنگ ایران و عراق – به ویژه در خیابان های پایتخت – شاهد صحنه هایی از این دست نبوده اند.
بسیاری از کسانی که در تهران و جاهای دیگر هستند ، سردرگمی جمعه را به یاد می آورند: دقیقاً چه اتفاقی می افتد. چقدر گسترده بود ؛ و چگونه می توانند از خود و خانواده های خود محافظت کنند؟
ویرایش شده توسط الکساندرا فوچ
