تورخام ، افغانستان – سفارش واضح و غیرقابل انکار بود ، جدول زمانی شگفت آور. شما 45 دقیقه فرصت دارید که بسته بندی کنید و پاکستان را برای همیشه ترک کنید.
شر خان ، یک افغان 42 ساله ، از کار خود در یک کارخانه آجری به خانه برگشته بود. او به پلیس لباس شخصی در آستان خیره شد ، ذهن او را مجدداً می چرخاند. چگونه او می تواند تمام زندگی خود را بسته بندی کند و کشور تولد خود را در کمتر از یک ساعت ترک کند؟
در چشمان چشم ، زندگی او ساخته بود از او دور شد. او و همسرش چند مورد آشپزخانه و هر لباس خود را برای خود و نه فرزندشان گرفتند. آنها همه چیز را در خانه خود در کشمیر تحت کنترل پاکستان پشت سر گذاشتند.
خان در پاکستان به والدینی که از حمله شوروی در سال 1979 به افغانستان و جنگ متعاقب آن گریختند ، متولد شد ، خان یکی از صدها هزار افغانی است که اکنون اخراج شده اند.
سرکوب سراسر کشور ، که در اکتبر سال 2023 آغاز شد ، بر روی خارجی هایی که پاکستان می گویند در این کشور به طور غیرقانونی زندگی می کنند ، منجر به عزیمت تقریباً 1 میلیون افغانی شده است.
پاکستان می گوید میلیون ها نفر دیگر باقی مانده اند. می خواهد آنها از بین بروند.
ترک با هیچ چیز برای ضرب و شتم مهلت
خان گفت: “تمام وسایل ما پشت سر گذاشته شده است.” وقتی او در یک اردوگاه پناهنده غبار آلود و بادگیر درست در مرز افغانستان در تورکام ایستاده بود ، اولین توقف برای پناهندگان اخراج شد. “ما خیلی سخت (با گذشت سالها) سعی کردیم چیزهایی را که با افتخار داشتیم جمع کنیم.”
پاکستان در اوایل سال جاری چندین مهلت تعیین کرد تا افغان ها بتوانند ترک کنند یا با تبعید روبرو شوند. دارندگان کارت شهروندان افغان تا 31 مارس مجبور شدند پایتخت اسلام آباد و شهر راولپندی را ترک کنند ، در حالی که کسانی که اثبات ثبت نام می توانند تا 30 ژوئن بمانند. هیچ مهلت خاصی برای افغان ها که در جای دیگر پاکستان زندگی می کردند تعیین نشده است.
خان می ترسید که تأخیر در عزیمت او فراتر از مهلت ممکن است منجر به این شود که همسر و فرزندان وی به همراه او به یک ایستگاه پلیس منتقل شوند که این ضربه ای به عزت خانواده وی خواهد بود.
وی گفت: “ما خوشحالیم که با فروتنی و افتخار آمدم (به افغانستان) رسیدیم.” در مورد وسایل گمشده او ، “خدا ممکن است آنها را در اینجا فراهم کند ، همانطور که در آنجا انجام داد.”
هجوم پناهندگان در یک کشور مبارز
در اردوگاه تورخام ، که توسط دولت طالبان افغانستان اداره می شود ، هر خانواده یک سیم کارت و 10،000 افغان (145 دلار) کمک می کند. آنها می توانند تا سه روز در آنجا بگذرانند قبل از اینکه مجبور شوند حرکت کنند.
مدیر اردوگاه ، مولی هاشیم مایندوال ، گفت که حدود 150 خانواده روزانه از پاکستان می آیند – بسیار کمتر از تقریباً 1200 خانواده که حدود دو ماه پیش وارد آن می شدند. اما وی گفت که پس از تعطیلات سه روزه اسلامی عید الادا که از 7 ژوئن آغاز شد ، پیش بینی می شود.
سازمان های امدادی در داخل اردوگاه به نیازهای اساسی ، از جمله مراقبت های بهداشتی کمک می کنند. موسسه خیریه محلی ASEEL کیت های بهداشتی را ارائه می دهد و به غذا کمک می کند. همچنین پس از رسیدن به مقصد نهایی خود در جای دیگر افغانستان ، یک سیستم تحویل بسته غذایی را برای خانواده ها تنظیم کرده است.
نجیب الله غیاسی آسکل گفت که آنها انتظار داشتند که بعد از عید ، “تعداد قابل توجهی” وارد شوند. وی گفت: “ما نمی توانیم همه آنها را اداره کنیم ، زیرا این تعداد بسیار زیاد است.”
پاکستان افغانستان را به دلیل ستیزه جویی مقصر می داند
پاکستان افغان ها را به انجام حملات شبه نظامی در داخل کشور متهم می کند و گفت که حمله ها از سراسر مرز برنامه ریزی شده است – اتهامی که دولت طالبان کابل انکار می کند.
پاکستان هدف قرار دادن افغان ها را انکار می کند و معتقد است که هرکسی که از کشور خارج می شود ، از نظر انسانی و با عزت رفتار می شود. اما برای بسیاری ، چیزهای کمی وجود دارد که مجبور به بسته بندی و ترک چند دقیقه یا ساعت است.
ایران نیز با UNHCR ، آژانس پناهندگان سازمان ملل متحد ، افغانستان ها را اخراج کرده است و در 5 ژوئن گفته است که 500000 افغانی در دو ماه از اول آوریل مجبور شده اند ایران و پاکستان را ترک کنند.
گروه های حقوق و آژانس های امدادی می گویند که مقامات زودتر به افغان ها فشار می آورند.
در ماه آوریل ، دیده بان حقوق بشر گفت که پلیس به خانه ها حمله کرده ، افراد مورد ضرب و شتم و خودسرانه را بازداشت کرده و اسناد پناهندگان از جمله مجوزهای اقامت را مصادره کرده است. این گروه افزود: مأموران خواستار رشوه شدند تا افغان ها در پاکستان بمانند.
در حالی که دوباره شروع به امید می کنید
یار محمد پنجاه ساله نزدیک به 45 سال در کشمیر تحت کنترل پاکستان زندگی می کرد. پدر 12 نفر یک طبقه موفق در زمینه شستشوی مشاغل ایجاد کرد و چندین کارگر را استخدام کرد. لباسهای شخصی پلیس نیز روی درب او زدم. آنها شش ساعت به او دادند تا مرخص شود.
وی گفت: “به هیچ وجه شخص نمی تواند در شش ساعت تجارت زیادی را به دست آورد ، به خصوص اگر 45 سال را در یک مکان بگذرانند.” دوستان برای کمک به بسته بندی هر کاری که می توانند به کمک او کمک کنند: ماشین های کفپوش کف این شرکت ، برخی از میزها ، فریم های تختخواب و تشک و لباس.
اکنون تمام وسایل خانگی وی در اردوگاه پناهندگان Torkham ، دستگاه های کفپوش کف سخت او در خارج از چادرهای نارنجی فرو رفته و در معرض عناصر قرار دارند. پس از سه روز جستجو ، وی موفق به یافتن مکانی برای اجاره در کابل شد.
وی گفت: “من نمی دانم چه کاری انجام خواهیم داد.” “اگر این کار در اینجا کار کند ، بهترین کار است.”
BECATOROS برای آسوشیتدپرس می نویسد.
