غزل از حسین جنتی
این منم ؛ خون جگر از بدِ دوران خورده
مرد رندی که رکب های فراوان خورده
غم ویرانی خود را به چه تشبیه کنم ؟
فرض کن کوهِ شنی طعنه ی طوفان خورده
عشق را با چه بسازد ، به کدامین ترفند
شاعری که همه ی عمر غمِ نان خورده ؟
دشتمان گرگ اگر داشت ، نمی نالیدم
نیمی از گله‌ی ما را سگ چوپان خورده
#shorts
source
