وزیر امور خارجه روسیه: ناتو به دنبال بازگشت به افغانستان است

وزیر امور خارجه روسیه ، سرگئی لاوروف ادعا می کند ناتو به بهانه امنیت و ثبات منطقه ای به دنبال ورود مجدد به افغانستان است.

وزیر امور خارجه روسیه ، سرگئی لاوروف نسبت به بازگرداندن احتمالی زیرساختهای نظامی به افغانستان هشدار داده و چنین اقداماتی را به عنوان “بمب زمانی” نشان می دهد که می تواند منطقه را بی ثبات کند. لاوروف در سخنرانی در جلسات سیاسی بین المللی عمومی عمومی اوراسیا در پرم ، تأکید کرد که هرگونه تلاش برای برقراری مجدد حضور ناتو به بهانه های مختلف غیرقابل قبول است و می تواند منجر به درگیری شود.

لاوروف تأکید کرد که به نظر می رسد ملت های غربی علی رغم عقب نشینی هرج و مرج خود ، تقریباً چهار سال پیش ، به دنبال راه هایی برای ورود مجدد در افغانستان هستند. وی به ابتکاراتی مانند مشاوره غیر رهبری دوحه به عنوان نمونه ای از تلاش هایی که در حالی که به عنوان دیپلماتیک ارائه می شود ، می تواند بیش از ثبات منطقه ای به منافع غربی خدمت کند.

وزیر امور خارجه روسیه همچنین از تراز فزاینده کشورهایی مانند هند با اتحادهای غربی انتقاد کرد و ابراز نگرانی از تمرینات مشترک نظامی و همکاری هایی که ممکن است پویایی امنیت منطقه ای را تضعیف کند. اظهارات لاوروف با توجه به حضور یک هیئت هندی در این بخش ، به ویژه مورد اشاره قرار گرفت.

علی رغم انتقادات وی ، لاوروف توضیح داد كه روسیه با مشاركت غربی در افغانستان مخالف نیست ، مشروط بر اینكه این امر شفاف و بدون برنامه های پنهان انجام شود. وی بر اهمیت مشارکت صادقانه در تلاشهای جمعی برای اطمینان از ثبات در منطقه تأکید کرد.

لاوروف مجدداً بر تعهد مداوم روسیه به افغانستان تأکید کرد و خاطرنشان کرد: سفارت روسیه در کابل همچنان عملیاتی شده است. وی همچنین از مشارکت فعال روسیه در گفتگوهای چند جانبه ، مانند جلسات مسکو با فرمت و ابتکارات سازمان همکاری شانگهای ، با هدف تقویت همکاری های منطقه ای اشاره کرد.

هشدارهای لاوروف تأکید بر نگرانی روسیه در مورد بازگشت احتمالی ناتو به افغانستان و پیامدهای آن برای ثبات منطقه ای. اظهارات وی نشان دهنده نگرانی گسترده تر در مورد نفوذ غربی در آسیای میانه و ضرورت تلاش های مشارکتی و شفاف برای حفظ صلح است.

با تکامل چشم انداز ژئوپلیتیکی ، موضع روسیه پیچیدگی های درگیری بین المللی در افغانستان را برجسته می کند. تأکید بر همکاری و احتیاط منطقه ای در برابر اقدامات یک جانبه به عنوان یادآوری تعادل ظریف مورد نیاز برای اطمینان از ثبات پایدار در منطقه است.