جیا چهار سال متوالی ، کلاس در دبیرستان دختران زارگونا در بغلان ، جایی که 40 دختر یک بار با لباس سیاه با روسری سفید جمع می شدند ، ساکت بوده است. میزها خالی می نشیند و تخته سیاه دست نخورده است. افغانستان تنها کشوری در جهان است که دختران به طور منظم از آموزش متوسطه و عالی ممنوع می شوند. آنچه به عنوان یک محدودیت موقتی آغاز شد به سیاست دولت سخت شدبشر
این یک ظرافت فرهنگی یا یک مرحله انتقالی نیست – این رسمیت آزار و اذیت جنسیتی است. دختران نه تنها به آموزش بلکه به آموزش از دست داده اند مشارکت در زندگی عمومیبشر با وجود نگرانی آواز ، بازیگران کلیدی بین المللی – از جمله در آژانس های محدود شده توسط دستورالعمل های محدود ، دولت های غربی که عمدتا از آنها جدا شده اند ، و اهدا کنندگان عمده ای که بودجه خود را کاهش داده اند – هنوز پاسخ منسجم یا مؤثر را بر عهده نگرفته اند.
اکنون بیش از 2.2 میلیون دختران از مدرسه خارج شده اند. ثبت نام دانشگاه برای زن فروپاشیده است زنان از بیشتر اشکال کار ممنوع شده اند ، از پارک ها و فضاهای عمومی منع شده و از مسافرت بدون سرپرست مرد ممنوع است. این محرومیت به طور کامل است. این نه تنها زنان و دختران بلکه کل را تحت تأثیر قرار می دهد خانواده، جوامع و اقتصاد.
از سال 2021 ، وابسته به بیش از 100 حکم را محدود کرده است که حقوق زنان را محدود می کند. با این وجود هنوز هیچ چارچوبی جهانی برای نظارت بر این تخلفات یا مسئولیت پاسخگویی به آنها وجود ندارد. تحریم ها جزئی بوده است. بودجه برای حقوق زنان کاهش یافته است. و صدای زنان افغانستان تا حد زیادی از سکوهای تصمیم گیری بین المللی غایب است.
به همین دلیل ما شبکه زنان زنان افغان (FAWN) را راه اندازی کردیم-ابتکار مستقر در انگلیس که به حمایت از زنان افغانستان از طریق اقدام مستقیم ، مشارکت بین المللی و حمایت استراتژیک اختصاص داده شده است
من فاون را با روزنامه نگار تأسیس کردم سارا ساندس برای اطمینان از فراموش شدن زنان افغان. کار ما بر ایجاد یک شبکه مشارکت جهانی ، متمرکز بر دیجیتال است سواد، حمایت از مشاغل تحت رهبری زنان و تشکیل سیاست گذاران ، محققان و رهبران تجارت برای اطمینان از زنان افغانستان بخشی از مکالمات بین المللی-حتی اگر آنها از ملی ها مستثنی باشند.
ما مفتخریم که اعلام کردیم شکایت خاکستری به عنوان رئیس هیئت مشاوره ما به فاون پیوسته است.
گری گفت: “من احساس افتخار می کنم که اولین نقش من از زمان ترک دولت دعوت شده است تا به ریاست دوستان شبکه زنان افغانستان دعوت شود. زنان افغان به طور سیستماتیک از جامعه خود خارج می شوند.” وی گفت: “این فقط مسئله آموزش نیست. این مسئله از عزت انسانی ، حقوق و مسئولیت جهانی است. من ممتاز بوده ام که با دولتهایی که برای پیشرفت تلاش کرده اند کار کنم حقوق بشر، و من این یادگیری را به این نقش می رسانم. جهان نباید هیچ فرآیندی را که در حاشیه زنان افغانستان است ، قانونی کند. این باید به حمایت از زنان و دختران افغان ادامه دهد. همه ما باید با هم جمع شویم تا بهتر عمل کنیم. “
زنان افغان یک بار 27 درصد از کارمندان دولت و بیش از 20 درصد از دانشجویان دانشگاه را تشکیل می دادند. قضات زن ، نمایندگان مجلس ، روزنامه نگاران و مهندسان بودند. این دستاوردها ، گرچه ناهموار بودند ، واقعی بودند. و اکنون آنها از بین رفته اند.
هزینه این معکوس قابل اندازه گیری است. در بانک جهانی تخمین می زند که نابرابری جنسیتی در بازار کار می تواند تولید ناخالص داخلی یک کشور را بیش از 20 درصد کاهش دهد. افغانستان ، که قبلاً با سقوط اقتصادی روبرو بود ، نمی تواند این محرومیت را تحمل کند. جامعه جهانی که طی دو دهه میلیارد دلار سرمایه گذاری کرده است ، نمی تواند همچنان به انصراف ادامه دهد.
مدل Fawn بر روی سه ستون ساخته شده است: دید ، نمایندگی و عمل. اول ، ما برای تقویت صدای زنان افغانستان در فضاهای سیاست و سیستم عامل های رسانه ای تلاش می کنیم. دوم ، ما مربیگری و پشتیبانی تجاری را به زنان فراموش شده در افغانستان امروزبشر سوم ، ما با بازیگران جهانی – از جمله شرکت های خصوصی – همکاری می کنیم تا فرصت های ایمن و از راه دور برای زنان افغان را برای تولید درآمد و حفظ استقلال کشف کنیم.
اکنون جامعه بین المللی باید فراتر از حرکات نمادین حرکت کند و یک رویکرد هماهنگ و اصولی را اتخاذ کند. درگیری دیپلماتیک با طالبان باید مشروط به اندازه گیری باشد پیشرفت در مورد حقوق زنان این به معنای پیوند هرگونه شناخت سیاسی ، کمک های توسعه یا تحریم ها برای ترمیم دسترسی به آموزش است ، اشتغال وت آزادی حرکت برای زنان و دخترانبشر
به همان اندازه نیاز به بودجه مستقیم برای سازمان های تحت رهبری زنان که در داخل و خارج از افغانستان کار می کنند بسیار مهم است. این گروه ها زمین را درک می کنند – که اغلب به معنای واقعی کلمه – هستند و به بهترین وجه برای ارائه پشتیبانی در جایی که بیشتر مورد نیاز است قرار می گیرند. با این حال ، آنها به طور مزمن تحت تأمین مالی قرار می گیرند و به نفع سازمان های مردم نهاد بزرگتر و غالباً مرد تحت سلطه قرار می گیرند.
محرومیت زنان افغانستان اجتناب ناپذیر نیست. این نتیجه انتخاب ها است – توسط افراد قدرت و توسط کسانی که ساکت هستند. اما همبستگی، هنگامی که استراتژیک و پایدار است ، قدرتمند است.
حال این سؤال این نیست که آیا زنان افغانستان ادامه خواهند یافت یا خیر. آنها خواهند کرد سؤال این است که آیا بقیه جهان همدستی یا شجاعت را انتخاب می کنند.
