زنان در افغانستان: یک روز را با کسانی که تحت حاکمیت طالبان زندگی می کنند سپری کنید

منبع تصویر ، تهیه شده

علاء ، که یک هنرمند 28 ساله و دستیار دندانپزشکی است، دوباره با بازتاب های بیشتر در تماس بوده است:

در حقیقت ، من هیچ امیدی در این کشور نمی بینم ، به جز افرادی که صرفاً از ضرورت محض زنده مانده اند.

دخترانی که انتظار می رود مانند دختران رفتار کنند اما بار سنگین یک خانواده بزرگ را بر روی شانه های خود تحمل می کنند و وزن زیادی از رویاهای غیرقابل تحقق دارند. آنها در دنیایی به دام می افتند که با هر لحظه عبور ، درب ها محکم تر هستند.

یک زن واقعاً چقدر وقت دارد؟ چگونه او حتی برای یک لحظه می تواند کاری را برای خودش انجام دهد؟

وقتی خودم را تأمل می کنم ، در این 28 سال زندگی من ، با کمی باقی مانده قبل از 30 ساله شدن ، می فهمم که تمام وجود خود را در حال اجرا گذرانده ام ، فقط برای اینکه ستون حمایت از خانواده ام بمانم.

با این حال ، ما از سنت ها و آداب و رسوم که از آن فرار نمی کند ، وزن می گیریم. جامعه دیکته می کند که یک شخص ، در طی سالهای محدود خود ، باید تحصیلات خود را به پایان برساند ، کار پیدا کند و برای عشق ازدواج کند و یک خانواده را با شادی شروع کند. اما برای ما زنان افغان ، داستان متفاوت است.

از لحظه ای که به دنیا آمده ایم ، جهان فقط به این دلیل که ما زن متولد شده ایم ، برای ما غمگین شده است. در طول هر دوره و لحظه تاریخی ، وحشتناک ترین بی عدالتی ها به زنان افغانستان وارد شده است.

من نمی خواهم که زنان بتوانند سر خود را در معرض دید خود قرار دهند یا برخی از آزادی های اشتباه را اتخاذ کنند. نه ، من به دنبال آزادی روح ، ذهن و روح هستم. من آرزو می کنم روزی که بتوانم از خواب بیدار شوم ، خدا را بخاطر نور خورشید شکر کنید و روزی را که او مرا شایسته دانست ، در آغوش بگیرم.

من می خواهم زندگی کنم که قلب من پر از قدردانی باشد ، نه زندگی که چشمانم پر از اشک است و از خودم می پرسم: “چرا من هنوز زنده ام؟”