بیش از 50 فعال برجسته حقوق زنان افغانستان که در آن پناه می برند پاکستانی با خانه تبعید روبرو هستند ، جایی که می ترسند تحت حکومت طالبان زندانی شوند یا کشته شوند.
طبق یک سیاست دراکونی ، دولت پاکستان پس از روابط بین پاکستان و افغانستان به شدت رو به وخامت گذاشت و حملات شبه نظامیان در مناطق مرزی افزایش یافت.
وزرای دولت پاکستان افغان ها را به “تروریست” و “خائن” متهم کرده اند که باعث ایجاد جرم و ستیزه جویی در کشور می شوند.
پاکستان تبعید پناهندگان افغان را در سپتامبر 2023 آغاز کرد. براساس گزارش اخیر توسط عفو بین المللیتاکنون حداقل 844،499 اتباع افغانستان به زور به افغانستان اعزام شده اند و در آنجا “خطر واقعی آزار و اذیت توسط طالبان” هستند.
از جمله کسانی که با تهدید به بازگشت به طالبان روبرو هستند ، 60 فعال زن و مدافع حقوق بشر هستند که پس از صحبت از حقوق و آموزش زنان یا در اعتراضات ، از آزار و اذیت فرار کردند. بسیاری از آنها در هفته های اخیر مجبور به مخفی شدن شده اند ، زیرا پلیس در شهرهای اسلام آباد و راولپندی در حال رفتن به درب است و به طور خودسرانه هر افغانی را دستگیر می کند و گفته می شود که خواستار رشوه عظیم است.
هومیررا آلیم به مدت هفت سال قبل از بازگشت طالبان در سال 2021 به عنوان یک فعال حقوق و آموزش زنان در افغانستان کار کرد. پس از محرومیت زنان از حق کار و سپس شرکت در دانشگاه تحت حکومت سختگیرانه این گروه ، وی در بین گروهی از زنانی بود که از طالبان سرپیچی می کردند و به سازماندهی اعتراضات در خیابان ها کمک می کردند.
اما پس از مواجهه با “هشدارهای شدید” و سپس تهدیدهای مستقیم برای زندگی وی از طالبان به دلیل فعالیت خود هنگام بارداری با فرزند اول ، آلیم گفت که او “چاره ای” ندارد ، اما برای فرار از مرز به پاکستان در دسامبر 2022.
او از آن زمان تاکنون در اسلام آباد اقامت داشته و با دو فرزند خردسال خود در ویزایی زندگی می کند که ماهانه به آنها داده می شود. آلیم وضعیت خود را به عنوان “کابوس وحشتناک” توصیف کرد ، زیرا همه اتباع افغانستان – حتی کسانی که ده ها سال در پاکستان زندگی کرده بودند – اکنون با آزار و اذیت روزمره و آزار و اذیت پلیس روبرو بودند. او و فرزندانش اخیراً مجبور شدند در پشت بام خانه خود پنهان شوند زیرا مأموران به دنبال آنها بودند.
وی گفت: “اگر آنها مرا به افغانستان برگردانند ، این فقط به معنای مرگ است.” “طالبان در مورد من و فعالیت من سوابق دارند. جایی برای زنانی مثل من وجود ندارد. آنها فقط ما را دستگیر و شکنجه می کنند. من نمی توانم با فرزندانم به آنجا برگردم.”
آلیم گفت که او ده ها زن دیگر افغان مانند او را می شناسد ، که به عنوان فعال ، وکلا و مدافع حقوق بشر کار کرده بودند و به دست طالبان ، که اکنون در پاکستان پنهان شده بودند ، با آزار و اذیت یا شکنجه روبرو بودند.
لیلیانا هارینگتون ، مبارز ارشد Avaaz ، سازمانی که از زنان حمایت می کند ، گفت: “تبعید این افراد به طالبان یک حکم اعدام است. پاکستان نه تنها این افراد شجاع خود را رها می کند بلکه میراث افتخارآمیز خود را برای حمایت از افغانستان آسیب پذیر رها می کند.”
دولت پاکستان به کلیه اتباع بدون مدارک افغانستان مهلت 31 مارس را برای ترک کشور داده است ، در غیر این صورت آنها دستگیر می شوند. آلیم گفت که او و سایر فعالان زن فقط درخواست وقت بیشتری می کنند ، یک کشور سوم را پیدا می کنند که ممکن است بتواند آنها را پناهندگی کند. در حال حاضر ، آنها منتظرند ببینند که آیا آنها از برزیل پیشنهادی دریافت می کنند یا اینکه سایر کشورها به آنها پناهگاه امن ارائه می دهند.
اخراج گسترده باعث محکومیت از ایزابل لاسی ، معاون منطقه ای عفو برای آسیای جنوبی شد. وی گفت: “مقامات پاکستانی در حال نقض حقوق پناهندگان افغان با مصونیت از مجازات هستند و آنها را در معرض تصمیمات خودسرانه ای قرار می دهند که در رازداری قرار می گیرند و کاملاً فاقد شفافیت و پاسخگویی هستند.”
