(Toni Cade Bambara: The Voice of Justice and Identity in African-American Literature)

در یکی از محله‌های شلوغ تهران، جایی که بوی نان تازه از نانوایی محله به مشام می‌رسید و صدای پرندگان روی سیم‌های برق با لهجه‌های مختلف مردم در هم می‌پیچید، داستان "صداهای سکوت" آغاز می‌شد. این داستان، الهام‌گرفته از سبک تونی کیس بمبارا، نویسنده‌ی آمریکایی آفریقایی‌تبار بود که در آثارش به مسائل هویت، عدالت اجتماعی و فرهنگ غنی جامعه‌ی آفریقایی‌آمریکایی می‌پرداخت.

صداهای سکوت

فریبا، دختر جوانی از محله‌ی خاک‌سفید، با چشمانی که رؤیاهای بزرگی در آن‌ها جای داشت، هر روز به قصه‌هایی که پیرزنان محله تعریف می‌کردند گوش می‌داد. آن‌ها از روزگارانی می‌گفتند که زنان محله، با دست‌های خالی اما قلبی پر از امید، برای حقوق خود می‌جنگیدند. فریبا، مانند بسیاری از شخصیت‌های بمبارا، در جست‌وجوی هویت خود بود. او می‌خواست بداند که صدای او، در میان تمام این صداهای متناقض، چگونه شنیده می‌شود.

یک روز، فریبا به کتابخانه‌ی محله رفت و کتابی قدیمی با عنوان "گوریل، عزیزم" (Gorilla, My Love) پیدا کرد. این کتاب، اثر مشهور تونی کیس بمبارا، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه بود که زندگی روزمره‌ی کودکان و زنان آفریقایی‌آمریکایی را با صداقت و عمق خاصی به تصویر می‌کشید. فریبا، با خواندن داستان‌ها، احساس کرد که گویی نویسنده از دل جامعه‌ی خودش سخن می‌گوید. او از شیوه‌ی روایت بمبارا الهام گرفت و تصمیم گرفت داستان زندگی خود و زنان محله‌اش را بنویسد.

فریبا شروع به ثبت خاطرات زنان محله کرد. از مادرش که هر روز صبح زودتر از همه بیدار می‌شد تا نان تازه برای خانواده آماده کند، تا زن همسایه که هر شب با دوختن لباس‌های دست‌دوز، هزینه‌ی تحصیل فرزندانش را تأمین می‌کرد. او از زبان ساده ولی تأثیرگذار بمبارا استفاده کرد و داستان‌هایش را با جزئیات و رنگ‌های فرهنگ ایرانی آمیخت.

در یکی از داستان‌ها، فریبا مراسم عروسی سنتی را توصیف کرد که در آن زنان محله با رقص و آواز، تاریخ و فرهنگ خود را زنده نگه می‌داشتند. او نشان داد که چگونه این سنت‌ها، در مقابل تغییرات سریع جامعه، مقاومت می‌کنند و چگونه زنان، با حفظ این میراث، هویت خود را تعریف می‌کنند.

سرانجام، فریبا کتاب خود را با عنوان "صداهای سکوت" منتشر کرد. این کتاب، مانند آثار بمبارا، نه تنها به مسائل محلی می‌پرداخت، بلکه پیام‌های جهانی درباره عدالت، هویت و مقاومت را به خوانندگان منتقل می‌کرد.

تونی کیس بمبارا با استفاده از زبان محاوره‌ای و روایت‌های صادقانه، زندگی روزمره‌ی جامعه‌ی آفریقایی‌آمریکایی را به تصویر کشید و به مسائل اجتماعی مانند نژادپرستی، فقر و جنسیت پرداخت. آثار او، از جمله "گوریل، عزیزم" و "نمک انگور" (The Salt Eaters)، تأثیر عمیقی بر ادبیات آفریقایی‌آمریکایی گذاشتند و به بسیاری از نویسندگان نسل‌های بعدی الهام بخشیدند.

با ما در مرشدی همراه شوید

در این داستان، همچون آثار تونی کیس بمبارا، به دنبال کشف هویت، عدالت و صدای انسان‌هایی هستیم که در سکوت، داستان‌های بزرگ زندگی را می‌آفرینند. این داستان، یادآور این است که هر صدا، هرچند کوچک، می‌تواند دنیایی را تغییر دهد.

تصویر بالا تزئینی است.