وارنر ، لیندا ، و شتر بسیار خسته در مقابل خزانه داری در پترا. ایندیانا جونز مدتهاست که از بین رفته بود.
یادداشت ویرایشگر: به درخواست خوانندگان خود و به یاد وی از وارنر M. Montgomery ، دکتری ، ما در حال حاضر به انتشار داستانهای سفر ماجراجویی او ادامه خواهیم داد.
ننا پاول رایس از انستیتوی باستان شناسی و انسان شناسی SC و یکی از اعضای همکار کلوپ کولر ، یک بار به من گفت ، “اگر به اردن بروید ، باید پترا را ببینید. این باشکوه ترین آثار تاریخی است که من تا به حال دیده ام.” بنابراین ، در سفر ما به خاورمیانه ، لیندا و من از پترا ، یک میراث جهانی یونسکو و یکی از هفت شگفتی جدید جهان بازدید کردیم. ما ناامید نشدیم.
پترا در سال 1812 توسط یک کاوشگر سوئیسی که به عنوان یک بادیه نشین لباس پوشیده بود ، دوباره کشف شد و در اطراف سرزمین مقدس قدم زد. از زمان کتاب مقدس یک مکان مخفی پناهگاه بوده است. تا قرن ششم قبل از میلاد ، دره رنگ قرمز رنگ بین دریای مرده و بیابان عرب توسط ناباتائیان (یک قبیله سمی که صحبت های آرامی ، زبان عیسی بود) مستقر شد. این یک توقف بزرگ کاروان بین اروپا ، مصر ، عربستان و هندوستان شد.
یک سیستم آبرسانی هوشمندانه ساخته شده است که آب را از طریق مجموعه ای دقیق از سدها ، مخازن و مجرای سرامیکی به داخل دره خشک استخوان وارد می کند.
در طول قرن ها ، پترا تحت سلطه مصریان ، یونانیان ، رومی ها ، صلیبی های مسیحی و مسلمانان بود که مسیرهای تجاری را تحت تأثیر قرار می دادند و بر فرهنگ نباتا تأثیر می گذاشتند. در 40 سال سرگردان ، موسی از پترا عبور کرد. اعتقاد بر این است که او با کارکنان خود به یک دیوار سنگی برخورد کرد و آب بیرون آمد. ورودی باریک به پترا وادی موسی (عربی برای دره موسی) نامیده می شود.
Nabataeans به دیوارهای ماسه سنگ دره ماسه سنگ مقبره ، معابد و تئاترها را ساختند. آنها در پایان دره در خانه های گچ بری در سطح دشت زندگی می کردند. در 363 زمین لرزه ای بیشتر پترا از جمله سیستم آب را ویران کرد و شهر رها شد. پترا در تاریخ ناپدید شد تا اینکه یوهان لودویگ بورخارد ، کاوشگر سوئیسی ، آن را در سال 1812 “پیدا کرد”.
من و لیندا از زیبایی و اهمیت تاریخی پترا از این امر دلخور شدیم. راهنمای ما سعی در توضیح 5000 مقبره و 1000 تاریخی که در آن یکشنبه 50 درجه آفتابی یکشنبه در مارس 2009 شاهد بودیم.
هنگامی که به انتهای SIQ (Gorge) باریک رسیدیم ، دید خزانه ما را به سمت هسته ما شوکه کرد. این اتاق دفن دقیق به سبک یونانی از چهره سنگ ماسه سنگ در حدود 100 سال قبل از میلاد حک شده بود. این عنصر برجسته در بود ایندیانا جونز و آخرین جنگ صلیبی. در پایین دره ، صومعه (در واقع مقبره دیگری) و تئاتر رومی به همان اندازه جذاب بود.
ما چهار ساعت قدم زدیم و به آن خنجر زدیم و یک بار برای یک کک و سالاد در یک کافه بادیه ای متوقف شدیم. آن شب ، در هتل ما ، ما با یک حمام ترکیه جشن گرفتیم: بخار ، مالش لوفا ، شستشو ، ماساژ و دوش. کمی لوکس هرگز صدمه نمی زند.
