کابل – براساس گزارش جدید سازمان ملل متحد ، علیرغم علائم متوسط تثبیت اقتصادی ، افغانستان در بحران عمیق تر بشردوستانه و معیشت قرار دارد و 75 درصد از جمعیت قادر به تأمین نیازهای اساسی زندگی نیستند.
این گزارش ، که توسط برنامه توسعه سازمان ملل متحد (UNDP) در تاریخ 30 آوریل منتشر شده است ، تصویری تاریک از بهبود شکننده افغانستان را بیان می کند. اگرچه این کشور رشد متوسطی 2.7 درصد تولید ناخالص داخلی را در 2023-2024 – اولین سیگنال مثبت اقتصادی از سال 2019 – نقاط ضعف ساختاری ، کاهش کمک های بین المللی و تشدید آب و هوا و شوک های اقتصادی به طور قابل توجهی کم ارزش دارد.
استفان رودریک ، نماینده مقیم UNDP در افغانستان گفت: “رشد شکننده و ناقص است.” “خانوارهای افغانستان در چرخه ای از دقت اقتصادی به دام می افتند و با ادامه محدودیت در مورد زنان و اختلالات مرتبط با آب و هوا بدتر شدند.”
درآمد و هزینه خانوار هر دو در سال 2024 کاهش یافته و عدم امنیت معیشت نسبت به سال گذشته با شش درصد امتیاز افزایش یافته است. خانوارهای تحت رهبری زنان ، جوامع روستایی و آوارگان داخلی از جمله بیشترین آسیب ها بودند. نه از ده خانوار گزارش داده اند که نیازهای اساسی را کاهش می دهد و هزینه های زیادی را کاهش می دهد.
این گزارش بدتر شدن شرایط زندگی افغانستان به چندین شوک همزمان مرتبط است: رکود اقتصادی ، کاهش کمک ، عدم اطمینان سیاسی و بازگشت مداوم صدها هزار مهاجر افغان از ایران و پاکستان.
در سال 2024 ، شوک های اقتصادی 90 درصد از خانوارهای افغان را تحت تأثیر قرار داد-از 65 درصد در سال قبل-در حالی که وقایع مربوط به آب و هوا مانند خشکسالی و سیل به این مشکلات اضافه شد. کسری تجارت در 9 ماه اول سال 2024 به 6.7 میلیارد دلار گسترش یافت و تأکید کرد که وابستگی کشور به واردات و تولید ضعیف داخلی است.
این گزارش به ویژه به شرط زنان افغانستان کاملاً واضح است. تنها 7 درصد از زنان در خارج از خانه مشغول به کار هستند ، در مقایسه با 84 درصد از مردان ، و محدودیت های آموزش و اشتغال باعث می شود زنان به فقر عمیق تر سوق دهند. خانوارهای سرپرست زن در سال 2024 88 درصد میزان عدم امنیت معیشت را تجربه کردند که بار بالاتر از همتایان مرد خود بود.
در این گزارش آمده است: “زنان در مارپیچ نزولی وابستگی و محرومیت قفل شده اند.”
جوامع روستایی ، جایی که 71 درصد از افغان ها در آن زندگی می کنند ، همچنان از مناطق شهری ، به ویژه در دسترسی به مراقبت های بهداشتی ، گرمایش سوخت و بهداشت ، محرومیت شدیدتری را تجربه می کنند. نابرابری های منطقه ای نیز بدتر می شود و استان های شمال شرقی و جنوبی بالاترین میزان عدم امنیت معیشت را نشان می دهند.
UNDP خواستار مداخله فوری و هدفمند است. از جمله توصیه های اصلی آن ، بازگرداندن حقوق زنان ، افزایش سرمایه گذاری در معیشت و زیرساخت های اساسی و گسترش حمایت از شرکت های تحت رهبری زن است. همچنین از کمک های کوتاه مدت تا توسعه اقتصادی طولانی مدت و پایدار ، از محوری استفاده می کند.
رودریکس گفت: “این یک لحظه تعیین کننده است.” “بهبودی افغانستان به رشد فراگیر و مشارکت برابر بستگی دارد. بدون این ، میلیون ها نفر در بحران قفل خواهند شد.”
