جکی بیروف ، یک توریست 35 ساله آمریکایی ، به آسوشیتدپرس گفت که وی در هنگام بازدید از مهمان نوازی افغان ها لمس شده است. وی با اشاره به تجربیات متضاد زنان خارجی و افغان گفت: “من بسیار آگاه هستم که من آزادی بیشتری نسبت به زنان محلی دارم.”
گردشگری در افغانستان یک صنعت طاقچه است و سالانه تنها چند هزار بازدید کننده را به خود جلب می کند که بیشتر آنها مسافر ماجراجویی هستند. با این حال ، تورهای سازمان یافته از کشورهایی از جمله چین ، یونان ، هلند و انگلستان به تدریج در حال افزایش هستند.
علی رغم محكومیت جهانی در مورد محدودیت های خود در مورد زنان و نقض حقوق بشر ، طالبان در تلاش است تا بخش گردشگری را گسترش دهد و آن را به عنوان منبع بالقوه درآمد و راهی برای تغییر شکل تصویر بین المللی خود می داند.
ویزاهای توریستی ، به طور معمول تک وارده و تا 30 روز معتبر هستند ، در دسترس تر شده اند. از سرگیری پروازهای تجاری به و از کابل ، با مسیرهای منظم به شهرهایی مانند دبی و استانبول نیز سفر به کشور را آسانتر کرده است.
رویکرد ملایم طالبان نسبت به گردشگران خارجی مورد توجه مسافران زن قرار گرفته است. در پاسخ ، برخی از اپراتورهای تور شروع به ارائه تورهای با رهبری زنان کرده اند که به طور خاص برای بازدید کنندگان زن طراحی شده اند.
سومایا مونیری ، یک راهنمای تور 24 ساله ، به آسوشیتدپرس گفت که امیدوار است دیدگاه دیگری از افغانستان ارائه دهد.
در حالی که شرکت های تور بر مزایای اقتصادی جذب بازدید کنندگان خارجی تأکید می کنند ، برخی از منتقدین معتقدند که سفر به افغانستان تحت حاکمیت طالبان از نظر اخلاقی مشکل ساز است. آنها به تضاد شدید بین آزادی های اعطا شده به زنان خارجی و محدودیت های شدید بر زنان و دختران افغان اشاره می کنند.
تحت سیاست های طالبان ، دختران افغان از آموزش فراتر از کلاس ششم منع شده اند ، از کار ممنوع هستند و از ورود به پارک ها یا ناهار خوری در رستوران ها محدود شده اند. این اختلاف باعث شده است که بسیاری از آنها مهمان نوازی رژیم نسبت به گردشگران را به عنوان بازتابی از استانداردهای مضاعف خود مشاهده کنند.
