در سالهای اخیر ، بسیاری از کشاورزان در مناطق مختلف ، به ویژه در نیمروز ، به دلیل کمبود آب و خشکسالی با مشکلات جدی روبرو شده اند. به عنوان مثال ، کشاورزانی که قبلاً به استفاده از چشمه ها و رودخانه های روان اعتماد داشتند ، اکنون شاهد کاهش شدید منابع آب خود هستند. کاهش بارندگی و استخراج بیش از حد آبهای زیرزمینی باعث شده است که بسیاری از این کشاورزان با کمبود آب روبرو شوند و قادر به تأمین کامل نیازهای کشاورزی یا کشاورزی خود نیستند. کشاورزان در منطقه ای از نیمروز ، که سالها به آب طبیعی اعتماد داشتند ، اکنون به دلیل کاهش قابل توجه در جریان آب و خشک شدن چشمه ها مجبور به تغییر نوع محصولات زراعی یا کاهش منطقه در زیر کشت می شوند. به گفته برخی از کشاورزان ، عدم توانایی در تأمین آب کافی ، نه تنها تولید را کاهش داده بلکه امید را برای آینده کشاورزی در این مناطق تضعیف کرده است. نکته قابل توجه ، بیابان زایی بیش از 75 درصد از زمین های مناطق شمالی ، غربی و جنوبی افغانستان را تحت تأثیر قرار داده است که منجر به کاهش پوشش گیاهی مورد نیاز برای چرای ، تشدید فرسایش خاک و آسیب رساندن به تولید کشاورزی در 40 سال گذشته شده است.
مهاجرت در سالهای گذشته در بسیاری از روستاها مانند چاخانسور ، چاهار بورجاک و کانگ زیاد بوده و مردم آنها به ایران مهاجرت کرده اند. با ورود یک فرماندار جدید ، کار تعمیر سد محلی کمال خان آغاز شده است. با این وجود ، آب حاصل از سد برای پاسخگویی به نیازهای افراد محلی کافی نیست.
مشکل کمبود آب در استان نیمروز به حدی شدید است که مردم برای آب تازه و نمکی پرداخت می کنند و به گفته یکی دیگر از ساکنان محلی ، این مشکل سالها ادامه دارد.
یک کشاورز در ولسوالی چاخانسور استان می گوید: “ما چندین سال است که با کمبود آب روبرو هستیم. آب برای یک روز در دسترس است و بعد از آن چند روز دیگر از بین می رود. هر وقت می شنویم خبرهایی از آب تهیه شده به استان نیمروز ، با عجله شروع می کنیم زیرا نمی دانیم که آیا به زودی با کمبودهای آب روبرو خواهیم شد.”
مصاحبه با برخی از کشاورزان در ولسوالی های گاناک و چاخانسور نشان داد که آنها در فقر شرور زندگی می کنند. به گفته آنها ، سه سال کار سخت کشت جو و گندم و کمبود آب آنقدر هزینه شده است که دیگر نمی خواهند کشاورزی را به عنوان یک حرفه دنبال کنند. فقر و مهاجرت از جمله عواقب اجتماعی کمبود آب است که کشاورزان و مردم نیمروز تحمل می کنند.
به گفته یک کشاورز ، کریم از منطقه چاکانسور استان نیمروز ، “استان ما به عنوان یکی از خشکی ها و بیشتر استانهای آبشار کشور شناخته می شود. با وجود همه تلاش ها و سخت کوشی ها ، استان در هر سال با مشکلاتی مانند خشکسالی شدید گرفتار می شود ، استان به ویژه در معرض آدم های بویژه ای قرار می گیرد و در معرض تأثیر خشکسالی و کمبودهای آب است که به دلیل کمبودهای آب” به دلیل فازهای باران بی نظیر است که به دلیل فصلی از آب های بارانی که در معرض دیدنی های آب و هوای بسیار خوبی است “
این شرایط ، کشاورزی در نیمروز را به یک حرفه آسیب پذیر تبدیل می کند. مردم تمایلی به درگیر شدن در این حرفه ندارند.
اگر بحران آب و خشکسالی به طور جدی مورد بررسی قرار نگیرد ، عواقب آن در آینده بدتر خواهد شد و مشکلات گسترده تری را برای کشاورزی ، اقتصاد و زندگی مردم در افغانستان ایجاد می کند.
