آخرین به روز شده:
فشار برای گسترش CPEC به افغانستان نشان دهنده هدف بلند مدت چین در تعمیق نفوذ خود در جنوب و میانه آسیا است
گسترش CPEC به کابل می تواند مسیرهای تجاری منطقه ای را تغییر شکل دهد. (تصویر AI برای تکرار)
فشار تازه ای برای گسترش کریدور بلندپروازانه اقتصادی چین و پاکستان (CPEC) به افغانستان آغاز شده است ، حرکتی که می تواند مسیرهای تجاری منطقه ای را تغییر شکل دهد اما همچنین سؤالاتی درباره پیامدهای آن برای هند ایجاد کرده است. این ابتکار عمل در طی یک نشست سطح بالا در کابل مورد بحث قرار گرفت که در آن وزیران خارجی چین ، پاکستان و افغانستان موافقت کردند که همکاری در این پروژه را تقویت کنند.
مذاکرات سه جانبه بین وزیران خارجی هر سه کشور – وانگ یی ، اسحاق دار و امیرخان موتاکی – که در آن هر سه طرف تصویب می کردند ، قصد داشتند افغانستان را در راهرو که در حال حاضر استان سین کیانگ چین را با بندر گوادر پاکستان پیوند می دهد ، انجام دهند. آنها گفتند ، این پسوند بخش هایی از جاده ابریشم باستانی را احیا می کند و به طور بالقوه چین را از طریق قلمرو افغان به ایران متصل می کند.
CPEC همانطور که امروز ایستاده است ، نزدیک به 2500 کیلومتری کاشگر در سین کیانگ تا گوادار در سواحل دریای عرب پاکستان است. اگر به افغانستان گسترش یابد ، این مسیر می تواند 350 کیلومتر اضافی به دست آورد و اگر به شهرهای بیشتر افغانستان مرتبط باشد ، طول کل آن از 3000 کیلومتر فراتر می رود. این شبکه گسترده ، گوادر را به کاشگر و از آنجا به کابل پیوند می دهد ، با تمدید آینده به سمت ایران.
نقاط ورود احتمالی
از نظر جغرافیایی ، زنده ترین ورودی برای CPEC به افغانستان از طریق گذرگاه واخیر است که در 4،923 متر از سطح دریا قرار دارد. این تنها پیوند جاده ای بین افغانستان و چین است. این مسیر می تواند در کاشگر آغاز شود ، از بزرگراه کاراکورام عبور کند ، و سپس قبل از ورود به افغانستان از طریق واخیر از طریق بوزای گومباد حرکت کند. از آنجا ، می تواند کابل را با سیستم جاده وسیع افغانستان متصل کرده و سرانجام به مرز ایران برسد.
مسیر جایگزین
کارشناسان می گویند احتمال دیگری در راهرو وخان نهفته است ، یک نوار زمین از راه دور 350 کیلومتری در شمال شرقی افغانستان که مستقیماً سین کیانگ را لمس می کند. با این حال ، کوه های ناهموار و عرض باریک آن ، بین 13 تا 65 کیلومتر ، آن را به یکی از کمترین مسیرهای عبور بر روی زمین تبدیل می کند. خطرات امنیتی در منطقه بیشتر استفاده از آن را پیچیده تر می کند. به عنوان یک بازپرداخت ، چین می تواند در عوض از بزرگراه کاراکورام از طریق پاکستان استفاده کند و آن را با شبکه پیشاور-کابول افغانستان ادغام کند ، که تحلیلگران گزینه عملی تری را می دانند.
از طریق قلمرو مورد بحث
هر مسیری از گوادر به کابل ، ناگزیر از گیلگیت-بالتستان و پاکستان اشغال شده کشمیر (POK) عبور می کند. آن بخش ، که می تواند شهرهایی مانند گوادر ، کویته ، پیشاور ، گیلگیت ، جلال آباد ، کابل ، قندهار ، هلمند ، نیمروز و کاشگر را پوشش دهد ، به دلیل اعتراض هند ، حساس ترین کشش از نظر سیاسی است.
چشم انداز مختلط هند
برای هند ، این پروژه هم فرصت های بالقوه و هم نگرانی های جدی را ارائه می دهد. از طرف مثبت ، افزایش ثبات در افغانستان می تواند جریان تجارت را بهبود بخشد و توانایی هند در صادرات کالا به آسیای میانه را تقویت کند. سرمایه گذاری هند در بندر چاباهار ایران در حال حاضر برای ارائه چنین دسترسی طراحی شده است و یک راهرو پایدار افغان می تواند این تلاش ها را تکمیل کند.
با این حال ، هند به طور مداوم با CPEC مخالفت کرده است ، و استدلال می کند که عبور آن از طریق کشمیر تحت اشغال پاکستان ، نقض مستقیم حاکمیت هند است. مقامات گفتند که چنین پروژه هایی نه تنها ادعاهای ارضی هند را تضعیف می کند بلکه می تواند تعادل امنیتی در منطقه را تغییر دهد.
فشار برای گسترش CPEC به افغانستان نشان دهنده هدف بلند مدت چین در تعمیق نفوذ خود در جنوب و مرکزی آسیای جنوبی است. در حالی که چین و پاکستان از این پروژه به عنوان محرک اتصال و رشد استقبال می کنند ، هند آن را مانور ژئوپلیتیکی با پیامدهای بسیار فراتر از تجارت می داند. آخرین جلسه کابل ممکن است مرحله ای را برای مسیرهای جدید تعیین کرده باشد ، اما همچنین بحث در مورد اینکه آیا این راهرو ثبات را به منطقه یا خطوط گسل جدید به ارمغان می آورد ، تشدید کرده است.
بیشتر بخوانید
