‘مIddle East on Fireplace: اسرائیل تانک ها را قرار می دهد غزه مرز. ” اولین رمان Phoebe Greenwood به دنبال سارا بایرن ، یک روزنامه نگار آزاد در سال 2012 ، که گزارش می دهد یک روزنامه “زیبا” در هتل Seashore ، که به طور انحصاری توسط “مکاتبات خارجی خارجی” اشغال شده است ، او می تواند در حالی که می تواند با سایر گزارشگران با هماهنگ کردن روابط با او در حالی که می تواند با سایر گزارشگران با نام های هشدار طرح های کارکنان و صحنه هایی از لابی هتل.
کرکس یک مطالعه سوز آور در مورد معنای گزارش از درگیری و به ویژه مربوط به لحظه فعلی است. این یک پرتره آگاه توسط گرین وود است که بین سالهای 2010 تا 2013 گزارشگر مستقل در اورشلیم و بعداً خبرنگار امور خارجه در این روزنامه بود. ضد هرونئین وی از یک عزاداری بازدید می کند ، جایی که اجساد کودکان ، “در شن و ماسه و خون” ، لباس خواب های Spider-Man را می پوشند. او به سختی از بیمارستان بمباران فرار می کند ، که “از دردناک و حتی مسکن های اساسی در حال اتمام است”. با این وجود ، ویراستار او به داستانهایی نیاز دارد ، و به همین ترتیب – غافل از عوارض شخصی ناصر – او خطوط تحقیق و تفصیلی را به طور فزاینده ای دنبال می کند. گرین وود به ما می گوید ، هیچ یک از روزنامه نگاران دیگر “پا در نزدیکی یک تونل ترور قدم گذاشته اند” ، بنابراین ما بایرن را در جستجوی این منحصر به فرد دنبال می کنیم. در همین حال ، یک عکاس کشته می شود ، و او با یک کودک عجیب و خصمانه دوست می شود ، در حالی که شاهد صحنه پس از صحنه تخریب غیرقابل تصور بود.
عنوان این کتاب گواهی بر لحن او و در نهایت موقعیت آن است. در بایرن ، گرین وود شخصیتی به خصوص acerbic ایجاد کرده است ، تمایلی ندارد یا شاید قادر به ارائه احساسات صمیمانه در مقابل وقایع وحشتناک نباشد. با این حال ، حس شوخ طبعی او نمی تواند دوام بیاورد ، و وضعیت روانی بایرن به طور فزاینده ای ناپایدار می شود. او معتقد است که یک پرنده – که به عنوان کبوتر شناخته می شود ، اما بیشتر شبیه یک کرکس است – او را عذاب می دهد. چشمانش زرد است. او هنگام راه رفتن با درد می چرخد. گرین وود این نزول را به خوبی انجام می دهد. این روایت همچنان خوشایند و حتی متکبر است ، به این معنی که هرگز احساس هک شدن نمی کند.
پیش بینی مختصر در فشارها و انتظارات اتاق خبر به آرامی انجام می شود ، اما گرین وود به طور خلاصه آن را سوراخ می کند. همانطور که یک مادر محروم به بایرن می گوید: “شما می آیید ، شما را تماشا می کنید ، ما را غمگین می کنید ، داستان های ما را می گیرید ، به خانه می روید. آیا کمک می کنید؟ نه. شوهر من ورق های خود را تمیز می کند ، شما خانواده او را می کشید. این یک توبه شدید به خود ترحم بایرن است.
گاهی اوقات ، نوشتن خلاق گرین وود نسبت به خبر نوشتن در آن احساس موفقیت کمتری دارد: نسخه ارائه شده شخصیت گاهی اوقات واضح تر از خود نثر است. اما کرکس یک اولین بار بسیار ماهرانه است. سبک گرین وود طنز قانع کننده و سیاه است. داستان نمی تواند جدی تر باشد.
