عبدالغانی به ما می گوید: “او یک سیاستمدار نبود ، او فقط یک نوجوان بود و برای حمایت از خانواده ما به خانه ما تلاش کرد.”
پدر وی می گوید که عبدال در هنگام حمله روز سه شنبه در یک مکان ساخت و ساز در شمال شرقی تهران در نزدیکی یک ساختمان نظامی زندگی می کرد.
اگرچه او از فروپاشی ساختمان جان سالم به در برد ، اما به گفته پدرش چند ساعت بعد در بیمارستان درگذشت.
عبدال در ویزای کار در ایران بود و نان آور اصلی خانواده آنها در مرکز افغانستان بود.
پدرش به ما می گوید: “من مجروح شده ام و نمی توانم کار کنم. عبدال می خواست به دانشگاه برود ، اما او آینده خود را رها کرد تا پول را به خانه بفرستد.”
او می گوید پسرش برای مشاوره به مدیران خود تکیه کرده بود و آنها گفته بودند که این ساختمان بی خطر است ، با توجه به اینکه این یک سایت غیرنظامی است.
بی بی سی قادر به تأیید جزئیات این حادثه نیست. روزنامه نگاران ما قادر به گزارش محدودیت های مربوط به ایران توسط دولت آن نیستند.
اما یکی از اقوام عبداللی ولی ، ویدئویی از حمله ظاهری را برای ما ارسال کرد ، جایی که می توان انفجارهای بلند را شنید و مردان در میان دود و آوار در حال بیرون آمدن از یک ساختمان بودند. یک مرد خواستار عبدال ولی است و از او خواست که بیرون بیاید.
خانواده عبدال پذیرفته اند که ممکن است نتوانند بدن وی را در میان درگیری بازگردانند. “بدن هنوز در بیمارستان است. او ممکن است مجبور شود در ایران دفن شود ، حداقل این یک کشور اسلامی است.”
مرگ عبدال ، افغان ها را در داخل و خارج از ایران شوکه کرده است. طبق اعلام سازمان ملل ، حدود 4.5 میلیون تبعه افغانستان در این کشور وجود دارد.
یک نفر به بی بی سی گفت که آنها از عزیزان خود می خواهند که علی رغم مبارزات مالی خود ، به افغانستان برگردند و به آنها گفت “کار در ایران ارزش از دست دادن زندگی شما را ندارد”.
گروه های WhatsApp که توسط بی بی سی دیده می شود ، مرتباً اخبار مربوط به درگیری از رسانه های افغانستان را به اشتراک می گذارند ، زیرا افراد داخل ایران از عدم اطلاعات رسانه های دولتی شکایت می کنند.
با وجود قطع اینترنت در سراسر کشور ، آنها همچنین در تلاشند تا راحتی و پشتیبانی یکدیگر را ارائه دهند. با ورود به روز ششم خود ، یکی از افغانستان در مشهاد ، در شمال شرقی ایران ، به ما می گوید نگرانی مداوم در پیام ها وجود دارد ، در حالی که مردم می گویند: “اگر این کار ادامه یابد ، ما کجا خواهیم رفت؟”
ما با چندین افغان در سراسر ایران صحبت کرده ایم که شبهای بی خوابی را توصیف کرده اند ، تماشای موشک های “سقوط از آسمان” را مشاهده می کنیم و ترس انفجار بعدی از گذشته نزدیکتر خواهد بود.
آنها برای سختی و درگیری غریبه نیستند. بر خلاف عبدال ، بیشتر افغانی هایی که ما با آنها صحبت کرده ایم پس از آنکه طالبان کنترل وطن خود را در سال 2021 به دست گرفتند ، فرار کردند. با این حال ، آنها هنوز هم از آنچه شاهد هستند غافل می شوند.
ما از اسامی واقعی آنها استفاده نمی کنیم ، زیرا آنها می ترسند این کار را انجام دهد یا اقامت خود را در ایران به خطر بیندازد ، یا خطر انتقام جویی از دولت طالبان را داشته باشد.
فرشوه به ما می گوید: “اعتصاب فقط در چند کیلومتری خانه ما در مشهاد وجود داشت. احساس می شود شهر خاموش شده است. هر احساس امنیت ما نابود شده است.”
او قبلاً برای یک غیرانتفاعی آمریکایی که از حقوق زنان در افغانستان دفاع می کرد ، کار می کرد و سه سال پیش فرار می کرد. او معتقد است که او را به یک هدف شناخته شده از دولت طالبان تبدیل می کند ، که محدودیت های فزاینده ای بر توانایی زنان در یادگیری ، کار ، لباس و مسافرت اعمال کرده است.
فرشه می گوید: “این یک وضعیت واقعاً خطرناک است ، اما خواه ایران را ترک کنیم یا به افغانستان برگردیم ، ما هنوز در معرض خطر خواهیم بود.”
در حالی که دولت طالبان پیش از این به بی بی سی گفته بود که همه افغان ها می توانند “بدون هیچ گونه ترس” در کشور زندگی کنند ، گزارش سازمان ملل در سال 2023 در مورد عفو عمومی شک داشت.
Fereshteh از بازگشت وحشت دارد ، حتی اگر این به معنای ماندن در ایران در حالی که مورد حمله قرار گرفته است. اما هنوز هم ، او اظهار داشت: “ما به کمک نیاز داریم.”
