کارشناسان هشدار داده اند که کابل می تواند به اولین شهر مدرن تبدیل شود که کاملاً از آب خارج شده است.
سطح آب در سفره های کابل در طی یک دهه گذشته تا 30 متر کاهش یافته است و به دلیل شهرسازی سریع و خرابی آب و هوا ، گزارشی از سازمان غیردولتی رحمتبشر
در همین حال ، تقریبا نیمی از سوراخ های شهر – منبع اصلی آب آشامیدنی برای ساکنان کابل – خشک شده اند. اب استخراج در حال حاضر از میزان شارژ طبیعی 44 متر مکعب در هر سال فراتر می رود.
اگر این روندها ادامه یابد ، همه سفره های کابل از اوایل سال 2030 خشک می شوند و تهدیدی وجودی برای هفت میلیون نفر از ساکنان این شهر ایجاد می کنند.
رحمت سپاه گفت: “باید یک تلاش متعهد برای مستند سازی این امر بهتر و جلب توجه بین المللی به لزوم رسیدگی به بحران وجود داشته باشد.” افغانستان مدیر کشور ، دین کوری. “هیچ آب به معنای ترک مردم جوامع خود است ، بنابراین جامعه جهانی برای پرداختن به نیازهای آب افغانستان فقط منجر به مهاجرت بیشتر و سختی های بیشتر برای مردم افغانستان خواهد شد.”
این گزارش همچنین آلودگی آب را به عنوان یکی دیگر از چالش های گسترده برجسته می کند. تا 80 ٪ از آبهای زیرزمینی کابل ناامن تلقی می شود، با سطح بالای فاضلاب ، شوری و آرسنیک.
دسترسی به آب به یک نبرد روزانه برای مردم کابل تبدیل شده است. برخی از خانوارها تا 30 ٪ از درآمد خود را صرف آب می کنند و بیش از دو سوم بدهی های مربوط به آب را متحمل شده اند.
نازیفا ، معلمی که در محله خیرا خنا کابل زندگی می کند ، گفت: “افغانستان با مشکلات زیادی روبرو است ، اما این کمبود آب یکی از سخت ترین است.” “هر خانوار با مشکل روبرو است ، به خصوص کسانی که درآمد کم دارند. آب چاه با کیفیت مناسب و مناسب وجود ندارد.”
برخی شرکت های خصوصی از این بحران استفاده می کنند با حفر فعال چاه های جدید و استخراج مقادیر زیادی از آب های زیرزمینی عمومی ، سپس فروش مجدد آن به ساکنان شهر با قیمت های تورم.
نازیفا گفت: “ما قبلاً 500 افغان (5.30 پوند) هر 10 روز یکبار برای پر کردن قوطی های خود از تانکرهای آب پرداخت می کردیم. اکنون ، همین میزان آب برای ما 1000 افغانی هزینه دارد.” “اوضاع طی دو هفته گذشته بدتر شده است. ما می ترسیم که حتی گرانتر شود.”
رشد هفت برابر کابل از کمتر از 1 میلیون نفر در سال 2001 ، تقاضای آب را به شدت تغییر داده است. فقدان حاکمیت و مقررات متمرکز نیز این مشکل را در طی دهه ها تحریک کرده است.
در اوایل سال 2025 ، دفتر هماهنگی امور بشردوستانه سازمان ملل متحد اعلام کرد که شرکا فقط 8.4 میلیون دلار دریافت کرده بودند (6.2 میلیون پوند) از 264 میلیون دلار مورد نیاز برای اجرای برنامه نویسی برنامه ریزی آب و فاضلاب در افغانستان. از زمان بازگشت طالبان به قدرت در اوت 2021 ، 3 میلیارد دلار بیشتر در بودجه بین المللی آب و فاضلاب منجمد شده است. حرکت اخیر ایالات متحده به سمت ایالات متحده بیش از 80 ٪ از بودجه USAID خود را کاهش دهید بحران را پیچیده تر کرده است.
کوری گفت: “همه چیز وابسته به کمک است.” “ما می توانیم میلیون ها دلار را در رفع آب های کوتاه مدت پرتاب کنیم و بگوییم که ما به این نیاز رسیدگی کرده ایم ، اما این نیاز ادامه خواهد یافت تا زمانی که سرمایه گذاری بهتری برای راه حل های طولانی مدت انجام شود. و این جایی است که دولت های خارجی به دلیل پویایی سیاسی در این مرحله متوقف می شوند.”
نازیفا گفت: “آب یک حق انسانی و منابع طبیعی افغانستان است. این یک مسئله سیاسی نیست. قلب من وقتی به گلها و درختان میوه در باغ نگاه می کنم خونریزی می کند ، همه خشک می شوند.
خط لوله رودخانه Panjshir یک پروژه است که در صورت تکمیل ، می تواند تسکین بیش از حد شهر را بر آب های زیرزمینی کاهش دهد و 2 میلیون نفر از ساکنان آب آشامیدنی را تأمین کند. مراحل طراحی برای این کار در اواخر سال 2024 به پایان رسید و در انتظار تصویب بودجه است و دولت به دنبال سرمایه گذاران اضافی برای تکمیل هزینه 170 میلیون دلاری است.
دکتر نجیب الله صدید ، یک محقق ارشد مدیریت منابع آب و عضو عضو ، گفت: “ما وقت نداریم که منتظر بودجه باشیم. ما در طوفانی گرفتار شده ایم که اگر فوراً عمل نکنیم ، بازگشت نخواهد بود.” شبکه متخصصان آب و محیط زیست افغانستانبشر
“کسانی که در کابل هستند در شرایطی قرار دارند که مجبورند بین غذا یا آب تصمیم بگیرند. و با این حال ، افراد محلی که با آنها صحبت کرده ایم ، هنوز حاضرند سرمایه گذاری کنند که چه چیزی را برای یک راه حل پایدار داشته باشند. هر کدام از پروژه ها فوری ترین تأثیر را در اولویت قرار دهند. ما فقط باید از جایی شروع کنیم.”
