پکن در تلاش است تا پس از حمله ایالات متحده به ایران و در صورت تسکین ، آتش سوزی بین اسرائیل و ایران ، موقعیت خود را عملی کند. درگیری طولانی تر ناگزیر از بین می رود و حتی ممکن است قدرتهای اصلی را فراتر از ایالات متحده بکشاند. بنابراین چگونه این درگیری بر منافع چین تأثیر می گذارد؟ آیا پکن ترجیح می دهد آن را بیشتر تشدید کند ، یا به عنوان اظهارات رسمی خود پیشنهاد کردن، آیا واقعاً می خواهد تنش ها خنک شود و آتش بس برای نگه داشتن آن باشد؟
پاسخ به این امر نیاز به یک تحلیل دو جانبه دارد ، که هم استراتژی خاورمیانه چین و هم رقابت استراتژیک گسترده تر آن با ایالات متحده را در نظر می گیرد.
پکن در تلاش است تا پس از حمله ایالات متحده به ایران و در صورت تسکین ، آتش سوزی بین اسرائیل و ایران ، موقعیت خود را عملی کند. درگیری طولانی تر ناگزیر از بین می رود و حتی ممکن است قدرتهای اصلی را فراتر از ایالات متحده بکشاند. بنابراین چگونه این درگیری بر منافع چین تأثیر می گذارد؟ آیا پکن ترجیح می دهد آن را بیشتر تشدید کند ، یا به عنوان اظهارات رسمی خود پیشنهاد کردن، آیا واقعاً می خواهد تنش ها خنک شود و آتش بس برای نگه داشتن آن باشد؟
پاسخ به این امر نیاز به یک تحلیل دو جانبه دارد ، که هم استراتژی خاورمیانه چین و هم رقابت استراتژیک گسترده تر آن با ایالات متحده را در نظر می گیرد.
در نگاه اول ، به نظر می رسد درگیری اسرائیل و ایران ارتباط چندانی با چین ندارد. اما این پتانسیل را دارد که ابتکار کمربند و جاده چین (BRI) را مختل کند ، بر امنیت انرژی آن تأثیر بگذارد و حتی بر رقابت ایالات متحده و چین نیز تأثیر بگذارد-به این معنی که چین در نتیجه سهام واقعی دارد.
استراتژی خاورمیانه چین در درجه اول بر تضمین امنیت انرژی متمرکز است ، زیرا چین واردات بسیار زیاد از کشورهای خلیج فارس و ایران. دوم منافع اقتصادی آن در منطقه – یعنی اجرای پروژه های BRI – و سرانجام همکاری سیاسی آن با کشورهای عربی و ایران. این همکاری در نهایت به دو هدف اول خدمت می کند. اگر چین آنقدر به نفت خاورمیانه اعتماد نکرد و نیازی به بارگیری ظرفیت صنعتی اضافی خود به منطقه نداشت ، انگیزه بسیار کمتری برای حفظ روابط نزدیک با کشورهای خاورمیانه یا به واسطه بین ایران و عربستان سعودی.
اگرچه چین پس از جنگ در اوکراین ، خریدهای نفت خام روسیه را افزایش داده است ، اما بخش عمده ای از ذخایر نفتی آن هنوز از خاورمیانه است. اگر آتش بس تجزیه شود و درگیری گسترش یابد ، پروژه های BRI چینی در خاورمیانه به ناچار تحت تأثیر قرار می گیرند.
در طول یک دهه گذشته ، BRI ساخته شده است پیشرفت قابل توجه در خاورمیانه ، از بسیاری از مناطق دیگر پیشی می گیرد. کندی ناشی از جنگ-یا حتی یک توقف اجباری-همکاری مستقیم به صادرات چین و اقتصاد کلی آن آسیب می رساند. اگر ایران همیشه تهدید خود را برای محاصره تنگه هورموز دنبال می کرد ، آشفتگی اقتصادی ناشی از آن به شدت بر واردات نفت و بهبود اقتصادی چین تأثیر می گذارد.
با این حال ، این سناریو ممکن است نتیجه بدترین حالت پکن نباشد. چین بیشتر از سرنگون کردن رژیم تئوریک ایران تحت فشار مشترک نظامی ایالات متحده و اسرائیل می ترسد. نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو دارد علناً ترغیب شد مردم ایران به دنبال اعتصاب ایالات متحده به تسهیلات هسته ای ایران ، علیه دولت خود برخاستند. دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریكا نیز به تغییر رژیم اشاره كرده است. اگر این اتفاق بیفتد ، سرمایه گذاری و درگیری چند دهه چین در ایران ممکن است از بین برود ، و این ترس های بلند مدت خود را از شورش الهام گرفته از ایالات متحده تأیید می کند.
تراز فعلی پکن با ایران نیز اسرائیل را بیگانه کرده است. یک دولت جدید ایران که توسط ایالات متحده و اسرائیل حمایت می شود ، احتمالاً چین – حداقل در ابتدا – این ضربه اساسی برای جایگاه چین نه تنها در ایران بلکه در سراسر خاورمیانه خواهد بود.
بنابراین ، از دیدگاه استراتژی خاورمیانه چین ، بنابراین ، پکن نمی خواهد این جنگ تشدید شود ، به ویژه به یک درگیری منطقه ای تمام عیار. خواستار چین برای ثبات آتش بس و منطقه ای و محکومیت آن از اعتصابات ایالات متحده به ایران ، فقط مربوط به زمین اخلاقی نیست. آنها نگرانی واقعی را منعکس می کنند.
با این حال ، درگیری اسرائیل و ایران نیز در رقابت گسترده تر ایالات متحده و چین بازی می کند. و در برخی موارد ، این ممکن است استراتژی منطقه ای چین را برطرف کند. اگر بدتر درگیری از تلاش های پکن برای مقابله با نفوذ ایالات متحده ، حتی با هزینه درد اقتصادی کوتاه مدت بهره مند شود ، در واقع پکن ممکن است تمایل به تحمل یا حتی حمایت از تشدید محدود داشته باشد ، به همان اندازه که ایالات متحده از اسرائیل حمایت می کند. محققانی مانند جان میرشیمر استدلال کرده اند که حملات هوایی اسرائیل در سایت های هسته ای ایران – و مداخله ایالات متحده در حمایت از اسرائیل – در نهایت از چین با هزینه آمریکا سود می برد.
در مصاحبه اخیر ، Mearsheimer مورد انتقاد هم اسرائیل و هم دولت ترامپ به دلیل تقویت بحران. وی تصریح کرد: ایالات متحده با تهدید استراتژیک بیشتری از سوی چین روبرو است و باید منابع خود را در شرق آسیا متمرکز کند تا اینکه آنها را در خلیج فارس خراب کند.
واشنگتن قصد داشت دارایی های نیروی دریایی و هوایی را از خلیج فارس به شرق آسیا مجدداً اعزام کند ، اما تشدید اسرائیل ارسال کرد نیمیتزکلاس حامل و بمب افکن ها به جای آن به خلیج فارس بازگشتند. یک جنگ منطقه ای گسترده تر ، ایالات متحده را وادار می کند تا دارایی های نظامی بیشتری را از شرق آسیا بکشد ، از ذخایر مهمات تخلیه کند و وضعیت بازدارندگی آن را علیه چین تضعیف کند. از نظر میرشیمر ، تحولات در خاورمیانه به وضوح به نفع آمریکا نیست.
از دیدگاه ایالات متحده ، این منطق سالم است. اگر تشدید درگیری را از بین ببرد ، می تواند نیروهای آمریکایی را از بین ببرد و حضور آنها در شرق آسیا را کاهش دهد. این امر باعث تضعیف توانایی ایالات متحده در حفظ رقابت بلند مدت با چین می شود.
اما آنچه به ایالات متحده آسیب می رساند ، به طور خودکار به نفع چین نیست. برای حفظ منطق میرشیمر ، افزایش باید از تغییر رژیم در ایران جلوگیری کند و ظرفیت ایران را برای حفظ یک مبارزه طولانی مدت نظامی حفظ کند. اگر رژیم ایران سقوط کند ، مشخص نیست که آیا دولت جدید یک دشمن بزرگ برای ایالات متحده خواهد بود یا خیر. اگر رژیم زنده بماند ، به همان اندازه مشخص نیست که آیا ترامپ منابع نظامی طولانی مدت را برای ادامه رویارویی مرتکب می شود.
از دیدگاه پکن ، اگر درگیری بیشتر ایران و اسرائیل به عنوان “دومین افغانستان” باشد که ایالات متحده را منحرف می کند ، ایران باید مقاومت نظامی خود را حفظ کند. این ممکن است به کمک نظامی – چه مستقیم یا از طریق اشخاص ثالث مانند پاکستان – یا حمایت از صنعت دفاع داخلی ایران نیاز داشته باشد. در حالی که حمایت نظامی آشکار از پکن بعید است ، کمک های آرام برای تقویت خودکفایی ایران قابل قبول است.
به طور خلاصه ، برای تسکین فشار استراتژیک ایالات متحده در شرق آسیا ، پکن ممکن است در واقع برای درگیری اسرائیل و ایران برای تشدید-تا حد محدودی سودمند باشد. اما فقط تا زمانی که ایران تنگه هورموز را خاموش نکند یا در داخل فروپاشی کند. اگر تشدید شروع شود ، پیش بینی می شود که کجا متوقف شود. موقعیت پکن ذاتاً در تضاد است و خواستار آتش بس حداقل تا حدودی صادقانه است.
تاکنون پکن این موضع را در مورد جنگ روشن کرده است. در طول اجلاس اخیر آسیا چین-مرکزی در آستانه ، قزاقستان ، رئیس جمهور چین شی جینپینگ مسئله را مطرح کرد با شوکات میرزیویف ، رئیس جمهور ازبک ، با انتقاد از اقدامات نظامی اسرائیل به دلیل افزایش تنش های منطقه ای.
Xi همچنین در مورد اختلاف با ولادیمیر پوتین ، رئیس جمهور روسیه ، از هر دو طرف-به ویژه اسرائیل-خواست تا از بین بروند و به کانال های دیپلماتیک بازگردند. وزیر امور خارجه چین وانگ یی گفتار با هم همتایان ایرانی و هم اسرائیلی و هم با سایر وزرای امور خارجه خاورمیانه ، با انتقاد شدید از اسرائیل و گفتن وزیر امور خارجه اسرائیل به گیدئون سار که حمله اسرائیل به ایران نقض قانون بین الملل شد. پکن همچنین حملات هوایی ایالات متحده را در اماکن هسته ای ایران به شدت محکوم کرد.
پیام رسانی پکن کاملاً واضح بوده است: با دیپلماتیک ایران ایستاده است ، اسرائیل و ایالات متحده را محکوم می کند و خواستار محدودیت برای جلوگیری از بی ثباتی گسترده تر منطقه ای است. با این حال ، در عین حال ، به دنبال جلوگیری از جنگ کامل و تشویق بازگشت به دیپلماسی است.
در حالی که برخی در چین ممکن است مخفیانه خواستار تشدید شوند ، تأکید مداوم پکن بر صلح – به ویژه با توجه به آسیب های احتمالی به امنیت نفتی BRI و چین – بیشترین مواردی را که حداقل در حال حاضر ، پکن نمی خواهد درگیری را از کنترل خارج کند.
