چیزهای شگفت انگیز درباره کابین مشترک در قطار شبانه در اروپا

قطارهای OBB Nightjet در طول شب به بیش از 25 شهر اروپایی، از رم تا آمستردام سفر می کنند و می توانند به سرعت 143 مایل در ساعت حرکت کنند.

قطارهای جت شبانه دارند کالسکه های نشستنو همچنین ماشین های خواب با کابین های شخصی و دو طبقه سه، چهار یا شش نفره. من دومی را رزرو کردم. برخی از مسیرها نیز دارند کابین های خصوصی، اما مال من این کار را نکرد.

سفر من در ایستگاه قطار وین میدلینگ اتریش آغاز شد. من 90 دقیقه قبل از قطار ساعت 21:35 رسیدم و قسمت های انتظار آنقدر شلوغ بود که حتی یک صندلی خالی هم پیدا نکردم. سپس متوجه یک سالن استراحت برای مهمانان OBB شدم.

را سالن رایگان است برای مسافران درجه یک OBB که در طول روز سفر می کنند و هزینه ای حدود 10 دلار برای همه مسافران OBB دیگر که برای دسترسی به آن پرداخت می کنند، این همان کاری است که من انجام دادم.

از آنجایی که فکر می کردم هزینه ارزان است و ایستگاه بسیار شلوغ است، از اینکه مسافر دیگری در داخل آن پیدا نکردم شگفت زده شدم.

سالن میز و صندلی فراوان و همچنین نوشیدنی های رایگان مانند قهوه، آجیل و تخمه داشت. انتخاب کوچکتر از آنچه در آن دیده بودم بود سالن متروپولیتن آمتراک، که در نیویورک از آن بازدید کرده ام، اما گرسنه نبودم، بنابراین فقط یک بطری آب گرفتم و روی صندلی نشستم تا منتظر بمانم تا زمان سوار شدن به قطارم برسد.

حدود 20 دقیقه قبل از حرکت برنامه ریزی شده قطارم به سکو رفتم. وقتی صفحه نمایش می گفت قطار من به زوریخ می رود شکمم افتاد. آیا قطار اشتباهی رزرو کردم؟

خوشبختانه این کار را نکردم. در میز اطلاعات متوجه شدم که واگن های قطار در ایستگاه های مختلف جدا می شوند تا به مکان های مختلف بروند. مجبور شدم سوار بشم واگن قطار اختصاص داده شده برای رسیدن به مقصد نهایی بلیط من؛ هر ماشین یک شماره داشت

وقتی قطارم رسید، وقت نداشتم قبل از سوار شدن، شماره واگن قطار را چک کنم. بنابراین به نزدیک‌ترین ماشین رفتم و از یک مهماندار خواستم تا من را به ماشین و اتاقم راهنمایی کند.

به گفته OBB Nightjet، کابین من برای جا دادن شش نفر در فضایی به مساحت 74 فوت مربع ساخته شده است.

انتظار داشتم فضای تنگی باشد، اما با دیدن آن شخصاً متوجه شدم که 74 فوت مربع کوچکتر از آن چیزی است که فکر می کردم.

زمانی که من سوار شدم یک مسافر آنجا بود و دو نفر دیگر در عرض یک ساعت رسیدند. آن دو حوالی ساعت 5 صبح پیاده شدند و دیگری از ایستگاه من گذشت. در بدو ورود به هم سلام کردیم، اما به غیر از این، اتاق خلوت بود. برخی از ما در دستگاه ها بودیم، در حالی که برخی دیگر خوابیدیم.

از اینکه چقدر فضای شخصی کم داشتم تعجب کردم، حتی وقتی که هنوز فقط من و یک مسافر دیگر بودیم. نمی‌توانستم تصور کنم شش نفر در آنجا جمع می‌شوند، و سپاسگزار بودم که به حداکثر رزرو رزرو نکردیم.

اما وقتی چهار نفر بودیم هنوز احساس تنگی نفس می‌کردم، مخصوصاً با چمدان‌های همه در اطراف.

از آنجایی که فضا مشترک بود، امیدوار بودم که برای اطمینان از حفظ حریم خصوصی، در جلوی هر طبقه پرده‌هایی پیدا کنم، اما هیچ چیزی وجود نداشت که فضای بین من و سایر مسافران را مسدود کند.

این باعث شد بیشتر از آنچه انتظار داشتم احساس ناراحتی کنم. در حالی که مسافر دیگری در داخل اتاق جلوی من لباس هایش را عوض می کرد، من ترجیح دادم در خلوت عوض کنم، بنابراین از حمام مشترک انتهای ماشین خواب استفاده کردم.

تخت‌خواب‌ها بر اساس اولویت در دسترس بودند. من یک طبقه پایین را انتخاب کردم زیرا قبلاً در قطارهای دیگر طبقه های بالایی را در طول شب بیشتر از قبل می دیدم.

اما نمی‌دانستم که شخصی که روی طبقه بالایی قرار دارد، کنترل‌کننده غیررسمی قفل در خواهد بود، زیرا فقط از روی تختش قابل دسترسی بود.

وقتی حوالی ساعت 10:30 شب برای شستن و تعویض لباس به حمام رفتم، مسافر طبقه بالای تخت تازه آمده بود و هنوز بیدار بود. اما حدود ساعت 2 بامداد، متوجه شدم که بیدار با مثانه پر دراز کشیده بودم زیرا نمی خواستم مزاحم او شوم. در نهایت، دیگر نتوانستم آن را نگه دارم و با اکراه او را از خواب بیدار کردم.

کمی ناخوشایند بود و از اینکه خواب او را مختل کردم احساس بدی داشتم. تمام این تجربه باعث شد فکر کنم به هر حال ممکن است طبقه بالا را ترجیح داده باشم. ترجیح می دهم کسی مرا بیدار کند تا اینکه دیگری را بیدار کند.

از آنجایی که من یک تخت درازکش در کابین داشتم، ملحفه تخت و یک بالش که قطار تهیه کرده بود، فکر کردم بتوانم راحت بخوابم.

اما وقتی زمان خواب فرا رسید، با تعجب متوجه شدم که تخت و رختخواب اهمیت چندانی ندارند.

تخت خواب را ناخوشایند دیدم. من فقط چند ساعت خوابیدم و در طول شب چندین بار به دلیل ورود و خروج مسافران دیگر به اتاق یا ناهمواری قطار از خواب بیدار شدم. بیشتر شب‌ها با آی‌پد تلویزیون تماشا می‌کردم چون خوابم خیلی سخت بود.

در ادامه این بیانیه آمده است: “ما دائماً در حال کار بر روی بهبود محصول خود هستیم و همچنین نیازهای مشتریان خود را در نظر می گیریم.”

در سال 2023، نایت جت قطارهای شبانه خود را با کابین‌های خواب مشترک جادارتر و تخت‌خواب‌های جدید ارتقا داد.

وقتی در ونیز از قطار پیاده شدم، از کمبود خواب خسته شده بودم. فکر می‌کردم روز اول من در شهر را کمتر لذت‌بخش کرده است، که شاید شگفت‌انگیزترین عنصر سفر من بود، زیرا دلیل اصلی رزرو این قطار این بود که احساس آرامش کنم.

این شگفتی ها به من آموخت که یک کابین مشترک روی یک قطار یک شبه برای من انتخاب درستی نیست

در حالی که گاهی اوقات موضوع سفر است، نه مقصد، در این مورد، ترجیح می‌دهم با احساس شادابی به مقصد برسم تا بتوانم از جایی که می‌روم لذت ببرم.

من در آن کابین سواری مشترک درسم را آموختم. بنابراین، هنگامی که در نوامبر 2023 به اروپا بازگشتم، محل اقامت رده بالای قطار را برای یک سفر شبانه از ونیز به وین رزرو کردم – یک کابین خصوصی.

ارزش 200 دلار قیمت یک فضای خصوصی 30 فوت مربعی با روشویی، لگن و فضای ذخیره سازی را داشت. من مثل بچه خوابیدم

از این به بعد، من فقط کابین های شخصی را برای سفرهای شبانه با قطار رزرو می کنم.