اوایل تابستان امسال با خبرهای پی در پی در مورد معاملات کالسکه “یک نوع” بین شبکه های مهم تلویزیونی در اروپا و خدمات جریان ، شروع شده است. نوتفلیکس و TF1 فرانسه و به دنبال آن ویدیوی نخست وزیر و تلویزیون های پخش کننده فرانسه و این هفته پیمان دیزنی+ و ITV در انگلستان
در حالی که این اتحادها توسط تحلیلگران رسانه ای مورد تحسین قرار گرفته اند ، سازندگان محلی ، تولید کنندگان و دارندگان راست شک دارند. در حالی که غیر انحصاری است ، این مشارکتها به عنوان بالقوه برای تولید کنندگان و توزیع کنندگان که قبلاً پیش بینی می کنند که فرصت کمتری برای همکاری با سایر پخش کنندگان و پخش کننده هایی که جزئی از معاملات موجود نیستند ، درک می کنند.
این همکاری ها ، که در بازارهای عمده در سراسر اروپا شکوفا می شوند ، منعکس کننده پویایی قدرت در حال تغییر بین تلویزیون های خطی و سرویس های جریان هستند. در سالهای اخیر ، خدمات جهانی مانند نتفلیکس به نیرویی در بازارهای اروپا تبدیل شده است ، به ویژه در فرانسه که گمان می رود بیش از 12 میلیون مشترک داشته باشد. در همین زمان ، بازیکنان تلویزیون اروپایی ، مانند TF1 ، تلویزیون های فرانسه و ITV ، به ترتیب سعی در کاهش مخاطبان خطی با خدمات تقاضا مانند TF1+، France.TV و ITVX داشتند ، اما هیچکدام تقریباً به اندازه بازیکنان جهانی مانند Netflix قدرتمند نیستند. با این حال ، این شبکه های تلویزیونی به اندازه کافی وسیع در محلی وجود دارند تا شرکای جذاب برای پخش کننده هایی که به دنبال گسترش پایگاه مشترک خود و کاهش میزان خفگی در زمان افزایش تکه تکه شدن مخاطبان هستند ، جذاب باشند.
در یک پست طولانی در LinkedIn در اوایل این هفته ، الکسیا لاروش-جوبرت ، مدیرعامل Banijay France ، معامله چند ساله با Netflix و TF1 را که در سال 2016 آغاز می شود ، نامید و پنج کانال خطی TF1 و محتوای تقاضا را در Netflix در دسترس قرار می دهد. لاروش-جوبرت حدس می زند که طبق این معامله ، TF1 و Netflix سریال های تلویزیونی را با هم به طور مشترک خواهند داشت ، که او معتقد است که بازاریابی کاتالوگ های تولید کنندگان و توزیع کنندگان را “مانع” خواهد کرد و همچنین به تأمین اعتبار محتوای تلویزیون از سایر پخش کننده ها آسیب می رساند. دومی “بدون شک پس از پخش در TF1 و Netflix از دستیابی به حقوق پنجره دوم خودداری خواهد کرد.”
مسئله مشابهی با تلویزیون های فرانسه ایجاد می شود ، که معامله آنها با Prime Video-که در تاریخ 3 ژوئیه به اجرا در آمد-محتوای خطی را از پلت فرم مورد تقاضا خود ، France.television ، در این سرویس به ارمغان می آورد. این بدان معناست که نه تنها نمایش ها و فیلم های تلویزیونی ، بلکه حقوق ورزشی مانند مسابقات تنیس رولاند-گاروس و مسابقات قهرمانی زنان 2025 اروپا نیز هست.
وقتی صحبت از مدیران و تولید کنندگان می شود ، این نگرانی نیز وجود دارد که این “ازدواج ها” بر محتوای پخش کننده ها تأثیر می گذارد که به مخاطبان قدیمی تر و گسترده تر با محتوای متناسب با مخاطبان اصلی نگاه می کنند ، و شاید کمتر تمایل به حضور در نمایش ها و مستندهای ادغام داشته باشند. این تکامل محتوا از قبل پس از ورود به بازار و آمازون به بازار تبلیغات آغاز شد ، اما در چهار سال گذشته مجموعه ای از سریال ها بین گروه های تلویزیونی سنتی و خدمات SVOD تولید شده و همزمان با هم تولید شده است. به عنوان مثال ، Netlfix با TF1 در اولین صابون روزانه خود ، “Tout Pour La Lumière” (تصویر) همراه بود.
تحلیلگرانی مانند پائولو Pescatore در PP Doresight استدلال می کنند که این همکاری ها به معنای خاص پرسود نیستند ، اما آنها از نظر استراتژیک بسیار مهم هستند.
پائولو Pescatore ، بنیانگذار و تحلیلگر TMT در PP Poresight می گوید: “مسلماً این امر ثروت برخی از بازیکنان را تغییر نخواهد داد.” با این حال ، “این یک برد برنده برای همه احزاب است” ، او می گوید ، “برای پخش کنندگان آزاد به هوا ، به آنها اجاره جدیدی می دهد ، برای پخش کننده ها طیف گسترده ای از برنامه نویسی و برای کاربران ، با داشتن محتوای بیشتر در یک مکان ، تکه تکه شدن را کاهش می دهد.”
Pescatore می گوید این معاملات “نمایانگر یک قدم بعدی به سمت نمایش های سنتی سنتی داخلی است که منحصراً در دستگاه های پخش کننده در دسترس است.”
با توجه به پتانسیل چنین معاملات قارچ در سراسر اروپا ، Francois Godard در تجزیه و تحلیل Enders پیش بینی می کند که موارد بیشتری را دنبال خواهد کرد ، به خصوص در آلمان که Prime Video چندین سال پیش کانال های خطی را از پخش کنندگان ARD و ZDF راه اندازی کرده است. گدار می گوید مکس احتمالاً جریان بعدی خواهد بود که با یک گروه تلویزیونی محلی معامله می کند.
آگوستو پرتا ، بنیانگذاران و مدیرعامل در مشاوره ITMedia می گوید ، در ایتالیا ، گروه های تلویزیونی “رویکرد متفاوت و شاید سنتی تر” در رابطه با پخش کننده ها دارند. پرتا می گوید: “تنها گروهی که فکر می کنم به طور بالقوه می تواند کارهایی مانند TF1 انجام دهد ، MediaSet است ، اما آنها قصد دارند یک گروه تلویزیونی اروپایی را برای رقابت مستقیم با پخش کننده ها تشکیل دهند.” گروه دیگری که می تواند با یک سرویس پخش با یک سرویس جریان برخورد کند ، RAI است (که کاملاً متعلق به دولت ایتالیا است) ، اما “وقتی شما در مورد Rai صحبت می کنید ، همه چیز یک تصمیم سیاسی است و احساسات نسبت به پخش کننده ها می تواند بسیار نوسان کند.”
در مورد ایالات متحده ، حتی احتمال کمتری برای پیمان ها بین گروه های تلویزیونی و پخش کننده ها وجود دارد ، زیرا بین این دو مارکت “تفاوت های اساسی” وجود دارد. گدار می گوید: “کانال های آزاد به هوا در هوا واقعاً آزاد هستند و بر خلاف همتایان آمریکایی خود که معمولاً بخشی از یک بسته کابل پرداخت شده هستند ، قدرت مخاطبان قابل توجهی دارند.”
Pescatore می افزاید: “بین ایالات متحده و اروپا تفاوت های چشمگیری وجود دارد که برای دومی بیشتر اهمیت دارد.” با این حال ، تحلیلگران می گویند که همکاری در اروپا “با توجه به پذیرش گسترده و بلوغ جریان ، یک تخت آزمایش برای بازار ایالات متحده خواهد بود.”
