در بمباران یک دفتر حماس در خاک قطر توسط جت های اسرائیلی بیش از اعتصاب علیه یک گروه شبه نظامی بود. این یک عمل جسورانه و عمیقاً متعاقب علیه یک کشور بود که مدتهاست که خود را به عنوان واسطه قرار داده است در درگیری های خاورمیانه و میزبان 11000 سرباز آمریکایی است در قلمرو آن
برای چندین دهه ، قطر نقش خود را متعادل کرده است به عنوان یک متحد آمریکایی با خطوط ارتباطی باز با گروه هایی که شامل حماس و طالبان هستند. این یک کانال ضروری برای مذاکرات فراهم کرده است که خود ایالات متحده نمی تواند انجام دهد.
اسرائیل با هدف قرار دادن مستقیم قطر ، به سرزمین غیرقانونی عبور کرده است. اعتصاب فقط یک حرکت نظامی نیست – بلکه یک عمل غیر قابل تجدید نظر گرایانه است و هنجارها ، اتحادها و معماری امنیتی منطقه را به چالش می کشد.
بیشتر بخوانید:
حمله اسرائیل به سوریه: محافظت از اقلیت Druze یا یک بازی قدرت منطقه ای؟
تعریف تجدید نظر
در روابط بین الملل ، “تجدید نظر گرایی” به تلاش های کشورها اشاره دارد برای تجدید نظر در نظم موجود قوانین ، نهادها یا توزیع قدرت.
کشورهای تجدید نظر گرا به دنبال تضعیف محدودیت های تحمیل شده توسط سیستم بین المللی هستند و آن را به روش هایی که به نفع آنهاست ، تغییر شکل می دهند. آنها غالباً این کار را نه تنها با رد هنجارهای خاص ، بلکه با خم کردن آنها متناسب با اهداف خود انجام می دهند.
اعتصاب اسرائیل به قطر این الگوی را به وضوح نشان می دهد.
با حمله متحد ایالات متحده، اسرائیل فقط به دنبال عاملان حماس نیست ، بلکه ادعا می کند که ضرورت های امنیتی خود بر هنجارهای حاکمیت ، مدیریت اتحاد و تعادل ظریف که زیربنای دیپلماسی منطقه ای است ، غلبه می کند.
(Planet Labs PBC از طریق AP)
موقعیت منحصر به فرد قطر
قطر ، برخلاف سایر کشورهای حوزه خلیج فارس ، به عنوان کارگزار فرآیندهای صلح شهرت ایجاد کرده است و میزبان مذاکرات بین است اسرائیل و حماسبا ایالات متحده و طالبان و حتی در میان جناح های رقیب فلسطینیبشر
نقش آن اغلب توسط ایالات متحده تحمل و حتی تشویق شده است که از داشتن یک متحد نزدیک به عنوان واسطه آخرین راه حل بهره می برد.
بنابراین ، اعتصاب احتمالاً فقط مربوط به حماس نیست. این یک تلاش آشکار برای بی اعتبار کردن نقش واسطه گر قطر است ، و در عوض آن را به عنوان محافظ تروریست ها به تصویر می کشد و بنابراین نامناسب برای خدمت به عنوان یک داور دیپلماتیک است. اما مهمتر از همه ، به نظر می رسد تلاش برای تضعیف دیپلماسی در منطقه است زیرا یک مکان مهم برای مذاکره را از بین می برد و اقدامات نظامی را به عنوان ارز اصلی در روابط اسرائیلی و فلسطین ترک می کند.
با استفاده از پایگاه هوایی عظیم ما آل اودید واقع در قطر ، اقدامات اسرائیل مقامات آمریکایی را در موقعیت ناراحت کننده قرار دهید: تحمل بیش از حد اسرائیلی و خطر تضعیف متحد خود ، یا مقابله با اسرائیل و شکستگی یک رابطه در حال حاضر پرتنش. در هر صورت نتیجه به منافع اسرائیل خدمت می کند و نفوذ ایالات متحده را در خاورمیانه شل می کند.
(عکس AP/الکس براندون)
ربودن سیاست خارجی ایالات متحده
دولت های پی در پی ایالات متحده به طور فزاینده ای میانجیگری را به شرکای مانند قطر برون سپاری می کنند. این نشان دهنده شناخت محدودیت های آمریکایی است: اتحاد عمیق آن با اسرائیل آن را به یک کارگزار بی طرفانه بی قانع کننده تبدیل می کند ، در حالی که کشورهایی مانند قطر می توانند با کشورها و سازمانهایی که ایالات متحده به عنوان مخالفان معرفی می کند صحبت کند.
با این حال ، اسرائیل بارها و بارها چنین تلاشهایی را زیر پا گذاشته است. 2015 برنامه جامع عمل مشترک توافق در مورد برنامه هسته ای ایران بی امان توسط اسرائیل مخالف بود نشت اطلاعات و لابی کمک کرد تا تلاش های آمریکایی در جعل معامله جدید در سال 2018 را از بین ببرد.
بیشتر بخوانید:
تنش های ایالات متحده و ایران: هیچ مسیری برای افزایش چشمگیر در دید
در ژوئن سال 2025 ، درست چند روز قبل از اینکه یک هیئت ایرانی قرار باشد برای بحث و گفتگوهای تجدید شده در مورد برنامه هسته ای با فرستاده آمریکایی ملاقات کند ، اسرائیل جنگ 12 روزه خود را با ایران آغاز کرد، فروپاشی شرایط دیپلماسی قبل از شروع مذاکرات.
اخیراً ، مذاکرات آتش بس غزه در دوحه بارها توسط تشدید اسرائیلی در زمین یا با ایجاد خواسته های جدید، اطمینان از اینکه مذاکرات هرگز فراتر از مدیریت بحران حرکت نمی کند.
اعتصاب در خاک قطری این تداخل را به یک سطح جدید می بردبشر این نه تنها رد مذاکرات خاص بلکه حمله به زیرساخت های دیپلماسی به رهبری آمریکا است.
به نظر می رسد اسرائیل قصد دارد سیاست خارجی آمریکا را ربوده و گزینه های ایالات متحده را باریک کند و نقش اسرائیل را به عنوان تنها دروازه بان فرآیندهای صلح “قابل قبول” در منطقه جلب کند.
(عکس AP/الکس براندون)
سلاح های فرایندهای صلح؟
دولت های تجدید نظر اسرائیلی تمایل به استفاده از مذاکرات نه به عنوان مسیر صلح دائمی ، بلکه به عنوان ابزاری برای مدیریت درگیری با شرایط خودشانبشر
از طرف به طور انتخابی درگیر مذاکرات است در حالی که همزمان درگیر در گسترش تسویه حساب در کرانه باختری ، اقدامات اسرائیلی به معنای مذاکرات به ندرت به امتیازات اساسی تبدیل می شود. روند صلح به ابزاری برای خرید زمان ، تقسیم مخالفان و ارائه اسرائیل به عنوان یک شریک تمایل اما ناامید می شود.
هدف قرار دادن قطر این الگوی را ادامه می دهد. اسرائیل با تضعیف یک دولت خلیج فارس که به طور مداوم در گفتگو سرمایه گذاری می کند ، افق دیپلماتیک را کوچک می کند. اگر هیچ واسطه ای معتبر از هم ایستاده باشد ، مذاکرات صلح به یک تمرین توخالی تبدیل می شود – چیزی که اسرائیل می تواند در حالی که اهداف امنیتی خود را از طریق اقدام نظامی دنبال می کند ، از انتقادات منحرف شود.
این به نظر می رسد مانند صلح به عنوان دیدنی ، سلاح شده برای ادامه وضعیت جنگی که ادعا می کند می خواهد بر آن غلبه کند.
(عکس AP)
حالت جنگ دائمی
یکی از ویژگی های بارز موضع منطقه ای اسرائیل ، اعتماد به یک وضعیت “جنگ دائمی” است. تشدید دوره ای با غزه ، لبنان ، سوریه یا ایران ناهنجاری نیست ، اما به نظر می رسد بخشی از یک استراتژی برای عادی سازی ناسازگاریبشر
این استراتژی اسرائیل را قادر می سازد تا حمایت سیاسی داخلی را تثبیت کند ، سطح بالایی از کمک های نظامی و سرمایه گذاری را حفظ کند و کنترل بر سرزمین های فلسطین را تحت پوشش تهدید وجودی همه جانبه حفظ کند.
این تهدید بی اساس نیست – و مورد تأکید قرار گرفت حملات حماس در 7 اکتبر، 2023 – اما اسرائیل از آن استفاده کرده است برای تحمل یک وضعیت جنگ دائمی این امر به جای پیگیری صلح ، فراتر از نیازهای امنیتی فوری گسترش می یابد.
اعتصاب به قطر این منطق را به بیرون گسترش می دهد زیرا اسرائیل نشان می دهد که هیچ فضای خنثی باقی نمانده است و حتی می توان به واسطه ها نیز حمله کرد. نتیجه آن حل و فصل درگیری نیست بلکه نهادینه شدن ظاهری آن است: یک چرخه بی پایان از خشونت که در آن جنگ پایه است ، نه استثنا.
بیشتر بخوانید:
آیا اسرائیل هنوز هم می تواند برای توجیه جنگ غزه خود ادعا کند؟
ویرایشگرایی اسرائیلی به چه چیزی دست می یابد؟
استراتژی اسرائیل به چندین هدف برسد. اسرائیل با اعتصاب به یک کشور متحد ایالات متحده ، این اصل را به چالش می کشد که قلمرو متفقین خارج از حد است.
در عین حال ، کمبود نقش واسطه گر قطر ، توانایی آمریکایی در شرکت در دیپلماسی در منطقه را تضعیف می کند و راه های کمتری برای مذاکرات باقی می گذارد ، این بدان معنی است که اقدامات نظامی دستور کار را تعیین می کند. سرانجام ، گسترش جغرافیای درگیری ، بی ثباتی را به شرایط پیش فرض خاورمیانه تبدیل می کند.
چنین استراتژی هایی ممکن است به سودهای کوتاه مدت برسد ، اما آنها با هزینه زیادی به دست می آیند. این اعتصاب باعث شکستگی تراز آرام اسرائیل با سلطنت های خلیج فارس می شود و ایالات متحده را بیگانه می کند
اگر ایالات متحده نمی تواند یا نمی تواند اعتصابات علیه متحدین اصلی خود را مهار کند ، چه معنایی تضمین کننده امنیت آمریکا دارد؟ متحدین ایالات متحده در خاورمیانه به اعتصابات قطر اشاره می کنند که نشان می دهد حمایت از آمریکا مشروط است و اعتماد به نفس خود را به سیستم اتحادیه ای که تحت تأثیر قدرت ایالات متحده است ، از بین می برد.
برای ایالات متحده ، این حمله یک معضل عمیق تر را تأکید می کند: هرچه بیشتر دیپلماسی منطقه ای خود را به اسرائیل منتقل کند ، آسیب پذیرتر می شود. اعتصاب های مکرر اسرائیل در میان مذاکرات حساس – از مذاکرات هسته ای ایران تا آتش بس غزه – نشان می دهد که چقدر می تواند سیاست آمریکا را ربوده و به طور سیستماتیک چشم انداز صلح در خاورمیانه را تضعیف کند.
