چگونه تعرفه های ایالات متحده می توانند امنیت خاورمیانه را بالا ببرند

تصمیم دولت ترامپ برای افزایش تعرفه واردات در مورد کالاهای خارجی باعث نگرانی جهانی شده است زیرا اقتصاددانان نگران این هستند که این رشد اقتصادی را کاهش دهد. این به نوبه خود باعث کاهش قیمت نفت می شود ، که می تواند خطرات مالی را برای اقتصادهای وابسته به نفت خاورمیانه ایجاد کند.

صندوق بین المللی پول (IMF) دارد هشدار داده شده این که تعرفه های جدید ایالات متحده نه تنها حرکت اقتصادی جهانی را کند خواهد کرد و تقاضای جهانی را کاهش می دهد ، بلکه تورم را به سمت بالا سوق می دهد. این اثرات ، گرچه غیرمستقیم ، می تواند بر کشورهای صادرکننده نفت ، به ویژه در منطقه خلیج فارس ، که اقتصاد آنها به شدت به درآمدهای هیدروکربن وابسته است ، تأثیر بگذارد. رتبه بندی های فیچ تخمین، “افت 10 دلار قیمت نفت می تواند به میزان قابل توجهی درآمد مالی اعضای شورای همکاری خلیج فارس را کاهش دهد.”
از آنجا که رئیس جمهور دونالد ترامپ تعرفه ها را در 2 آوریل 2025 اعلام کرد ، قیمت نفت خام برنت 8 دلار کاهش یافته است و در هر بشکه زیر 67 دلار قرار گرفته است. آنها به طور خلاصه زیر 63 دلار ، پایین ترین سطح از اوت 2021 فرو رفتند.
علیرغم بازگشت خفیف اخیر در قیمت نفت ، تحلیلگران احتیاط می کنند. گلدمن ساکس اخیراً پیش بینی نفت خام برنت خود را برای پایان سال 2025 به سمت پایین با بیش از ده درصد به 62 دلار در هر بشکه اصلاح کرد. بانک سرمایه گذاری هشدار داد که چنین سطح قیمت ، در صورت پایدار ، می تواند توازن مالی را به میزان قابل توجهی در سراسر منطقه فشار دهد-از نظر بالینی بیش از دو برابر کردن کسری بودجه عربستان سعودی به 30.8 میلیارد دلار و شک و تردید در مورد زنده ماندن مالی مگا و تلاش های تنوع اقتصادی خود تحت عنوان ولیعهد 2030.

JP Morgan همچنین پیش بینی قیمت 2025 برنت خود را به 66 دلار در هر بشکه از 73 دلار و هدف 2026 خود به 58 دلار از 61 دلار کاهش داد.

با این حال ، نقاط Breakeven مالی – قیمت نفتی که تعادل مالی در آن صفر است – برای بیشتر تولید کنندگان نفت خاورمیانه بالاتر از قیمت فعلی نفت باقی مانده است. صندوق بین المللی پول تخمین این عربستان سعودی و عراق برای تعادل بودجه خود به قیمت نفت بالاتر از 91 دلار در هر بشکه نیاز دارند. برای ایران و بحرین ، این رقم به هر بشکه 124 دلار حیرت انگیز صعود می کند.

در مورد ایران ، اوضاع به ویژه شکننده تر است. دولت برای سال مالی جاری ، روزانه صادرات نفت 1.85 میلیون بشکه را با قیمت 63 دلار در هر بشکه پیش بینی کرده است. با این حال ، حتی اگر این هدف به طور کامل حاصل شود ، بودجه همچنان با کسری تقریباً یک سوم روبرو خواهد شد. برای پوشش این کمبود ، بودجه شامل مقررات وام گرفتن دولت است ، این به معنای چاپ پول و تضعیف ارز ملی است.

اگرچه قیمت فعلی نفت تقریباً با قیمت فرض شده در بودجه دولت ایران هماهنگ است ، اما داده های شرکت های ردیابی تانکر نشان می دهد که تخلیه نفت ایران در چین در ماه های اخیر به 1.4 میلیون بشکه در روز کاهش یافته است. علاوه بر این ، بخش قابل توجهی از درآمدهای نفتی ایران صرف هزینه های بالای دور زدن تحریم ها و ارائه تخفیف های سنگین به خریداران چینی می شود.
در مقابل ، قطر ، عمان و امارات متحده عربی نسبتاً بهتر موقعیت دارند. این کشورها یا اقتصادهای متنوع تری دارند یا به صادرات نفت کمتر متکی هستند. امارات متحده عربی از یک بخش غیر نفتی قوی بهره می برد ، قطر اکثریت درآمد خود را از صادرات گاز طبیعی مایع و در عمان ، نفت و محصولات تصفیه شده به دست می آورد. ساخته شده تنها 56 درصد از کل صادرات در سال گذشته.
علاوه بر این ، سازمان کشورهای صادرکننده نفت (OPEC) همچنین پیش بینی های خود را برای تقاضای جهانی نفت به سمت پایین اصلاح کرده است. در 14 آوریل 2025 گزارش، کارتل پیش بینی کرد که تقاضای جهانی نفت در سال 2025 1.3 میلیون بشکه در روز و 1.28 میلیون بشکه در روز در سال 2026 افزایش یابد – هر دو 150،000 بشکه در روز پایین تر از تخمین های ماه گذشته خود.

اضافه کردن به فشار سه عامل دیگر است:
اول ، آتش بس بالقوه بین روسیه و اوکراین ، که می تواند منجر به رفع تحریم های غربی در صادرات نفت روسیه شود. دوم ، شروع مذاکرات مستقیم بین ایران و ایالات متحده ، به طور بالقوه مجازات های بر روی تهران و افزایش صادرات نفت ایران تا یک میلیون بشکه در روز. سرانجام ، افزایش تولید نفت ایالات متحده احتمالاً حداقل تا سال 2027 مسیر صعودی را حفظ خواهد کرد.

در حالی که کشورهای خلیج فارس به دنبال تنوع بخشیدن به اقتصاد خود بودند ، با این وجود آنها به درآمدهای قابل توجهی نفت نیاز دارند. به عنوان مثال ، عراق به دلیل نوسانات قیمت نفت ، ده ها پروژه توسعه را در خود جای داده است.

عراق در حال حاضر در حال توسعه Megaproject Grand FAW Port-Turkey Transit و اجرای قراردادهای اصلی با هدف دستیابی به خودکفایی در برق و تأمین گاز است. در حالی که عراق و ترکیه در ابتدا بیش از یک دهه قبل قراردادهایی را برای این پروژه ها امضا کردند ، ابتدا کاهش شدید قیمت نفت در سالهای 2015-2016 و سپس فروپاشی چشمگیر آنها در طول همه گیر Covid-19 منجر به تعویق آنها شد. به همین ترتیب ، چشم انداز بلندپروازانه عربستان سعودی 2030 برنامه تنوع اقتصادی 2030 به شدت وابسته به درآمد پایدار نفت است.
بیش از نیم قرن پیش ، وزیر نفت سعودی ، زکی یاماننی هشدار داد ، “عصر سنگی نه به دلیل کمبود سنگ به پایان رسید و عصر نفت به پایان می رسد ، اما به دلیل کمبود روغن نیست.” علیرغم هشدار وی در مورد خطرات اقتصادهای اجاره ای ، بسیاری از کشورهای خاورمیانه بیش از حد وابسته به صادرات هیدروکربن هستند. در حالی که افزایش قیمت نفت می تواند ثروت زیادی را به همراه آورد ، کاهش قیمت ها می تواند دقیقاً به همان اندازه انقباضات واضح باشد.

ترامپ ممکن است برنامه های تعرفه خود را از طریق لنز رقابت با چین مشاهده کند و این عقیده را که بسیاری از شرکای تجاری از ایالات متحده استفاده می کنند ، اما تأثیرات مرتبه دوم تعرفه ها بر اقتصاد جهانی قول می دهد که به سختی به خاورمیانه برخورد کند. با کاهش قیمت نفت ، کشورهای منطقه ای ممکن است نسبت به استرس مالی متفاوت واکنش نشان دهند. برخی ممکن است در صورت داشتن آنها به ذخایر سخت ارز ضربه بزنند ، اما برخی دیگر ممکن است به سمت پرخاشگری روی آورند تا عموم خود را از سویه های مالی و حقوق بدون حقوق منحرف کنند. فقط یک اطمینان وجود دارد: کشورهای نفتی خاورمیانه باید برای یک سوار خشن آماده شوند.