“ایران قلب است – جهان ، اما یک قاب.” هنگامی که نمودت فارسی ، نیزامی گنجوی این کلمات را در قرن دوازدهم نوشت ، منظور او از آنها به عنوان ابراز تحسین برای کشورش و میراث فرهنگی آن بود که به عنوان محوری که در اطراف آن زمین چرخیده بود عمل می کرد. با این حال ، بیش از هشت قرن بعد ، موسیقی گنجوی به دلایل بسیار متفاوتی صادق است ، مواردی که در اثر حمله بی سابقه اسرائیل به جمهوری اسلامی لخت شده اند.
بیش از ده ها اعتصاب علیه زیرساخت های نظامی ایران و امکانات هسته ای ، اسرائیل واقعاً این کار غیرقابل تصور و غیرقابل تصور را انجام داده است چکه رهبری نظامی و استراتژیک ایران و حتی ایجاد برتری در آسمان دودکش در بالای تهران. به وضوح رژیم به هسته خود متزلزل شده است. اما اگر اسرائیل در نهایت بیش از حد بیش از حد باشد ، با خشونت مبارزات انتخاباتی خود ، ایرانیان سکولار را به سمت وطن پرست سوق می دهد ، همچنین مشخص است که فروتنانه تهران خاورمیانه را بازسازی می کند – که سعی کرده است برای قسمت بهتر چهار دهه به تصویر خود شکل دهد.
از دهه هشتاد ، بزرگترین دارایی های ایران صادرات نفت ، نگهبانان انقلابی – و شبکه پروکسی های آن در سراسر خاورمیانه است که اسرائیل و کشورهای خلیج فارس سنی را تهدید می کند ، همه در حالی که یک بافر بین تهران و دشمنان آن ایجاد می کنند. اما مواضع این پروکسی ها دانه های مرگ خود را با خود حمل می کردند. بیعت آنها با ایران ، پس از اینکه خود را در مناظر سیاسی جهان عرب درگیر می کردند ، آنها را با اولویت های ملی جوامعی که می خواستند در تضاد قرار دهند ، در تضاد قرار می دهد. این به نوبه خود ، مواضع خود را بسیار شکننده کرد.
یک نمونه خوب حزب الله است که علی رغم اینکه به طور غیرقابل توصیف با آخوندهای ایران در ارتباط است ، باید به طور فزاینده ای با مبهم سیاست های پیچیده فرقه ای لبنان کنار بیاید. سال گذشته پس از کشیدن کشور به جنگ با اسرائیل ، شبه نظامیان شیعه به درستی عصبانیت سنی های لبنانی و مسیحیان را به طور یکسان بدست آوردند. از ماه ژانویه ، در همین حال ، لبنان رئیس جمهور و نخست وزیر جدیدی نامگذاری کرده است که هر دو به عنوان مخالفان حزب الله دیده می شوند. از همه بدتر ، در پی حمله اسرائیل ، دولت لبنان همه را برچیده است اما حزب الله را در جنوب لبنان برچیده است – گزارش شده با استفاده از اطلاعات اسرائیلی از طریق ایالات متحده منتقل شد.
مشکلات استراتژیک گسترده تری برای ایران نیز وجود دارد. پروکسی های خارجی آن را می توان با سلاح های هسته ای مقایسه کرد: به عنوان بازدارنده های نظری ، بسیار مفیدتر از آن به عنوان ابزارهای واقعی جنگ ، در انتظار بالها منتظر هستند. در واقع ، بعد از اینکه اسرائیل در سپتامبر سال گذشته بلوف ایران را صدا کرد و وزن کامل IDF را بر روی لبنان رها کرد ، حزب الله به درستی فرو ریخت – همانطور که توانایی ایران برای ترساندن دشمنان خود. در همسایگی سوریه و بدون حزب الله به عنوان مجری عمل کرد ، رژیم اسد نیز به شورشیان فرو ریخت. در نتیجه ، باید به نظر می رسید که جاده از 7 اکتبر باید در تهران به پایان می رسید. حماس از برنامه های خود ایران را از قبل مطلع نکرد ، اما به عنوان ستون مهمی از شبکه پروکسی خود ، نتانیاهو و وزیرانش همیشه از این قتل عام برای اعتصاب در رژیم استفاده می کردند.
آنچه در آینده در ایران اتفاق می افتد ، حدس می زند: شاید یک مبارزه قدرت داخلی ، شاید یک مخالفت لیبرال احیا شده باشد. به هر حال ، آنچه واضح است این است که دقیقاً همانطور که شکستگی شبکه پروکسی تهران منجر به حمله اسرائیل هفته گذشته شد ، تخریب توانایی های نظامی آن و برنج برتر همه چیز را برای متحدین منطقه ای کشور تغییر داده است.
بار دیگر ، نمونه لبنان را در نظر بگیرید. سالها ، حزب الله به این امر افتخار می کرد که به زودی “نهاد صهیونیستی” را از بین می برد. این روزها اما ، این گروه نسبتاً محرمانه تر است. به جای آمدن به کمک حامی خود در آخرین حمله اسرائیل ، به وضوح بیشتر بود نگران با بقای خاص خود در عراق ، در عین حال ، کاتایب حزب الله کاری غیر از فراخوانی اعتصابات اسرائیل “عمیقاً پشیمان است”. تاکنون فقط حوثی ها ، متعهد ترین سگهای حمله ای ایران ، اسرائیل را مستقیماً درگیر کرده اند. اما همانطور که آنها داشتن در گذشته ، آنها نیز ممکن است به زودی تصمیم بگیرند که ضررهای خود را کاهش دهند و با واقعیت سیاسی جدید حساب کنند.
و جای تعجب نیست. جنگ اسرائیل با ایران آنچه را که قبلاً یک رودخانه سلاح و پول به یک ترفند بود ، کاهش می دهد – با داشتن یک بار در کل حدود 300 میلیون دلار در کل به حوثی ها و تا 1 میلیارد دلار در سال به حزب الله ، ظرفیت ایران برای سخاوت ، به ویژه پس از خسارات وارده در خانه ، از بین رفته است.
همه اینها پروکسی های سابق ایران را در عرصه های ملی مربوطه در معرض خطر قرار می دهد. آنچه در لبنان اتفاق می افتد اکنون در غزه تکرار می شود ، با بقایای ضرب و شتم حماس تهدید شده است اعتراضات مردمی و الف رژه از اراذل و اوباش تحت حمایت اسرائیل. در عین حال ، افول ایران ، نخستین بار این کشور را وادار به تعریف مجدد مأموریت خود می کند و باعث تغییر مجدد عمده فروشی در شیطیسم سیاسی در سراسر منطقه می شود.
“پروکسی های سابق ایران در معرض چالشگران هستند.”
از آنجا که گروه های شیعه در سراسر منطقه تلاش می کنند تا در طی سالهای آینده یک لودستار سیاسی جدید پیدا کنند ، تأثیر این چهره ها فقط رشد خواهد کرد. از اهمیت کمتری برخوردار نیست ، به نظر می رسد که گروه های شبه نظامی شیعه از لبنان تا عراق کاری را انجام می دهند که پیش از این تعداد معدودی از گروه ها انجام داده اند – در آغوش یک دیدگاه عربی تر از فعالیت سیاسی شیعه ، که به مرزهای ملی مربوطه آنها محدود شده است. گرچه تمایل به دستگیری یک نبرد جمعی منطقه ای باقی مانده است ، به نظر می رسد گروه هایی مانند حزب الله و کاتائیب حزب الله متوجه شده اند که ، با پیوند دادن به نهادهای دولتی در اطراف خود ، آنها نیز در برابر انگیزه های ناسیونالیستی مصون نیستند.
به هر حال ، آنچه واضح است این است که خاورمیانه فردا جایی خواهد بود که ایران بسیار کمتر تأثیرگذار خواهد بود. و البته ، هیچ یک از اینها در خلاء اتفاق نمی افتد. زیرا اگر آخوندها در مقابل بمب های نتانیاهو ، قدرتهای اهل سنت مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی بیش از این خوشحال شوند که این شل و ول را به دست آورند. ترکیه نیز در موقعیت قوی قرار دارد: با a جدید مجموعه ای از پروکسی ها در سوریه ، تأثیر آن در دمشق به آن صندلی ممتاز در جدول ژئوپلیتیکی می دهد. این بدان معنی است که در عمل هنوز چالش های بیشتری برای “محور مقاومت” سابق است: با قدرت عربستان سعودی و کشورهای خلیج فارس در حال افزایش در لبنان ، سیاستمداران حاشیه ای حاشیه ای که قبلاً در حال بازگشت هستند. حتی به طرز چشمگیر تر ، دولت جدید سوریه هر دو در حال شکار بقایای پایگاه وفادار اسد است و هم رویکرد realpolitik نسبت به حتی اسرائیل انجام می دهد.
البته ، حوزه شیعه به سختی در اینجا بی ربط نخواهد بود و پادشاهان جدید را در برابر یکدیگر بازی می کنند. تأثیر یک دیدگاه محلی تر و محلی تر از شیعه سیاسی می تواند حساب قدرتهای سنی را تغییر دهد و پویایی منطقه ای را بسیار چند قطبی تر کند. اما عرب شیعه بدون توجه به آنچه در خود جمهوری اسلامی اتفاق می افتد ، در راه یک خانه سیاسی واقعی ، در راه یک خانه سیاسی واقعی ، کمی در راه یک خانه سیاسی واقعی نخواهد بود. مطمئناً ، اصرار به یافتن خمینی جدید برای قرن بیست و یکم قوی خواهد بود. اما با آموختن قیمت تکیه بر یک ساختار قدرت فاسد و فاسد برای پشتوانه سیاسی ، خواستار رهایی واقعی سیاسی ممکن است به همان اندازه قدرتمند باشد.
چه شکلی از این امر به وجود خواهد آمد-از اعتراضات طرفدار دموکراسی گرفته تا ناسیونالیسم عرب ، گزینه های نسل بعدی شیعه متنوع است ، به خصوص با توجه به شکاف فزاینده بین نخبگان شیعه ، که قبلاً توسط ایران غنی شده بود ، و توده های عربی بی بضاعت. مطمئناً با حضور در صدر سلسله مراتب اجتماعی در سراسر منطقه ، استکبار آنها در بین جمعیت های محلی متحدین چند متحد را به دست آورده است. به عنوان یک شیعه لبنانی اخیراً به فلسطینی گفت: “ما می خواهیم بیت المقدس را برای شما بگیریم. شما برای آن آماده نیستید.”
اما علی رغم آرمان گرایی بسیاری از جوانان در خاورمیانه ، این منطقه باقی مانده است که سیاست به عنوان یک بازی با مبلغ صفر دیده می شود. این بدان معناست که ضرر و زیان برای ایران نه فرصتی برای صلح ، بلکه به عنوان یک تهدید وجودی برای شیعه در همه جا دیده نمی شود. رهبران نوظهور که به دنبال مانتوی شیعه هستند ، این کار را برای رهایی از همه پیشینه ها از سوء استفاده از سیاسی انجام نمی دهند ، بلکه برای “نجات” آنها از سلطه سنی ها ، اسرائیلی ها و آمریکایی ها ، بنابراین چرخه رقابت فرقه ای را زنده می کند و لگد می زند. حتی السیستی ، به سختی دوست ایران ، از یک چشم انداز سیاسی با محوریت محافظت از هویت شیعه حمایت می کند-چیزی که با توجه به تکریم گسترده ای که او در سراسر جهان شیعه فرمان می دهد ، یک زنگ آشکار برای جهت آینده جامعه است.
خود ایران نیز از صحنه ناپدید نمی شود. به عنوان بزرگترین کشور اصلی شیعه در جهان ، این مرکز به عنوان مرکز ایمان با یا بدون آیت الله ها باقی خواهد ماند. حتی قبل از سال 1979 ، ایران هویت ژئوپلیتیکی روشنی داشت. و علی رغم خیالات رهبران اسرائیل ، یک ایران پس از اسلامیستی به سختی یک ساتراپی مطیع نخواهد بود-و این یک جامعه کاملاً سکولار نخواهد بود که شیطیسم یک نیروی اجتماعی خرج شده است. برای نقل قول فردووی ، پیشگام قرون وسطایی نظامای گنجوی: “آیا نمی دانید که ایران محل سکونت من است؟ جهان از سر تا پا تحت فرمان من است.”
