همانطور که جهان روز جهانی هپاتیت در تاریخ 28 ژوئیه را نشان می دهد ، سازمان بهداشت جهانی (WHO) هشدار داده است که هپاتیت B و C همچنان به تهدید عمده بهداشت عمومی در افغانستان ادامه می دهند ، جایی که تشخیص دیرهنگام و دسترسی محدود به مراقبت های بهداشتی در هر سال به هزاران مرگ قابل پیشگیری کمک می کند.
این سازمان در بیانیه ای منتشر شده در X. گفت: با وجود در دسترس بودن درمان مؤثر و واکسن های رایگان ، هپاتیت B و C – که به طور معمول به عنوان “قاتلان ساکت” شناخته می شود – در سراسر کشور گسترده و تشخیص داده شده است.
ادوین سالوادور ، نماینده افغانستان گفت: “بسیاری از جان ها در هپاتیت در افغانستان از بین می روند ، نه به این دلیل که نمی توان آن را درمان کرد ، بلکه به این دلیل که خیلی دیر تشخیص داده می شود.”
طبق آمار رسمی برنامه ملی افغانستان برای کنترل HIV ، STI و هپاتیت ، تقریباً یک میلیون نفر در سه ماه اول سال 2025 به دلیل هپاتیت مورد آزمایش قرار گرفتند. در طی دو سال گذشته ، بیش از 94000 مورد هپاتیت B و C در سراسر کشور ثبت شده است.
از سال 2023 تا سه ماهه اول سال 2025 ، حداقل 67.230 نفر – از جمله 37604 مرد و 29.626 زن – برای هپاتیت B مثبت مورد استفاده قرار گرفتند. 27397 نفر دیگر در مدت مشابه آزمایش مثبت برای هپاتیت C داشتند.
هشدار داد که هپاتیت در افغانستان “بیماری همه گیر خاموش” باقی مانده و از ساکنان خواست تا به عنوان بخشی از تلاش برای از بین بردن بیماری ، آزمایش و واکسینه شوند.
پزشکان محلی می گویند که بدون سرمایه گذاری فوری در پیشگیری ، غربالگری و درمان ، وضعیت هپاتیت در افغانستان خطر ابتلا به یک فاجعه بهداشت عمومی را به خطر می اندازد.
دکتر عبدالله احمدی ، پزشک ارشد سابق بیمارستان وزیر اکبر خان در کابل گفت: “این به آرامی در حال تبدیل شدن به یک فاجعه است.” “چه کسی باید این موضوع را جدی بگیرد-جوامع پرخطر را شناسایی کند ، واکسیناسیون ارائه دهد و زیرساخت های بهداشت عمومی را بهبود بخشد.”
احمدی همچنین از خانواده ها خواست که در صورت تشخیص عضو خانواده ، به دنبال آزمایش پزشکی باشند و افزود: “اگر یک نفر در خانه یا محله آلوده شود ، دیگران باید فوراً غربالگری شوند.”
بسیاری از افغان ها می گویند که آنها قادر به دسترسی به موقع به مراقبت های پزشکی نیستند ، به ویژه در استان های از راه دور که در آن زیرساخت های مراقبت های بهداشتی محدود است.
یکی از ساکنان کابل گفت: “من هپاتیت داشتم ، اما تا زمانی که جدی نباشد ، فهمیدم.” “من واکسینه نشده ام. اکنون درمان گران و سخت است ، اما من چاره ای ندارم. من به دیگران می گویم – لطفا ، واکسینه شوید.”
در استان Badghis ، یک زن توضیح داد که چگونه تشخیص شوهرش خیلی دیر شد. وی گفت: “ما در این نزدیکی بیمارستان نداریم. دارو گران است ، و حتی نمی دانستیم هپاتیت چیست. اکنون همه ما در معرض خطر هستیم.”
هپاتیت یک عفونت ویروسی است که کبد را هدف قرار می دهد ، که معمولاً از طریق سوزن های آلوده ، تجهیزات پزشکی ناامن ، رابطه جنسی محافظت نشده یا مواد غذایی و آب ناامن منتقل می شود. در حالی که پنج نوع هپاتیت وجود دارد ، انواع B و C خطرناک ترین هستند و این امکان وجود دارد که در صورت عدم درمان ، باعث ایجاد سرطان کبد شود.
علیرغم آگاهی روزافزون ، افغانستان هنوز با موانع سیستمیک برای حاوی این بیماری روبرو است ، از جمله دسترسی ضعیف به آزمایش ، دسترسی ضعیف به بهداشت عمومی و ننگ پیرامون عفونت.
کسی که همچنان خواستار فشار در سراسر کشور برای بهبود غربالگری و پوشش واکسن است و از شرکای بین المللی خواسته است تا از حمایت از وخیم تر شدن اضطراری سلامت حمایت کنند.
