چهار سال پس از آنکه مبارزان طالبان در 15 اوت 2021 ، آژانس برابری جنسیتی ، کابل پایتخت را پس گرفتند زنان سازمان ملل هشدار می دهد که وضعیت زنان و دختران در افغانستان به طور فزاینده ای غیرقابل تحمل است.
و بدون اقدام فوری ، این واقعیت غیرقابل تحمل عادی می شود و زنان و دختران کاملاً مستثنی خواهند شد.
“طالبان برای دستیابی به دیدگاه خود نسبت به جامعه ای که زنان را از زندگی عمومی پاک می کند ، نزدیکتر از همیشه است، “زنان سازمان ملل متحد در a گفتند مطبوعات دوشنبه
جامعه ای که مخالف آنها است
احکام ای که طالبان از آن استفاده کرده اند ، حقوق زنان و دختران را محدود کرده اند تا بتوانند یک چرخه غیرقابل اجتناب ایجاد کنند که زنان را به فضاهای خصوصی منتقل می کند و آسیب پذیری آنها را افزایش می دهد.
در بیشتر موارد ، از جمله برای کارگران بشردوستانه ، زنان مجاز به حرکت آزادانه در ملاء عام نیستند بدون اینکه با یک همراه باشند محرم، یا یک سرپرست مرد طالبان همچنین زنان و دختران را از آموزش متوسطه و عالی ممنوع کرده است.
در کنار هم ، این دو نسخه در تمام سطوح جامعه دارای پیامدهای عمیقی هستند. اکنون ، نه تنها از نظر عملکردی برای زنان از مدرک تحصیلی غیرممکن است ، بلکه دریافت شغل و ورود به برنامه های آموزشی نیز برای آنها دشوار است.
در نتیجه ، بیش از 78 درصد از زنان افغانستان در آموزش ، اشتغال یا آموزش نیستند.
این بدان معناست که تقریبا نیمی از نیروی کار به روش های قابل اندازه گیری به اقتصاد کمک نمی کند ، یک مشکل بزرگ برای کشوری که اقتصاد آن توسط تحریم ها و شوک های آب و هوایی ویران شده است.
یک چرخه ناسالم
اما این فقط اقتصاد نیست که رنج می برد. در بعضی موارد ، این احکام به معنای واقعی کلمه می توانند موضوع زندگی یا مرگ باشند.
نتایج ویران کننده است. زنان زندگی کوتاه و کمتری دارندآژانس سازمان ملل گفت.
به عنوان مثال مراقبت های بهداشتی را انجام دهید. اگر زنان مجاز به ورود به آموزش عالی نباشند ، نمی توانند پزشک شوند. و اگر زنان از دریافت معالجه پزشکان مرد – که در مناطق خاصی هستند – ممنوع است – نمی توانند انتظار داشته باشند که زندگی سالم داشته باشند.
زنان سازمان ملل متحد تخمین می زند که موانع دریافت مراقبت های بهداشتی برای زنان در افغانستان ، مرگ و میر مادران را تا سال 2026 50 درصد افزایش می دهد.
ازدواج کودکان نیز شایع تر می شود و زنان به طور فزاینده ای در معرض خشونت قرار می گیرند ، در داخل و خارج از خانه های خود.
همبستگی در افغانستان
فقط در ملاء عام نیست که صدای زنان از این امر مستثنی است – 62 درصد از زنان احساس می کنند که حتی نمی توانند بر تصمیمات در خانه تأثیر بگذارند.
زنان سازمان ملل تأکید می کنند که علی رغم اینکه به امید کمی به آن امیدوار نیست ، زنان افغانستان مقاومت می کنند. آنها همچنان به دنبال لحظه های همبستگی و امید به آینده ای متفاوت هستند.
یک زن که سازمان رهبری مردمی او تمام بودجه خود را در سال 2022 از دست داد ادامه برای حمایت از زنان به روش های کوچکتر.
وی گفت: “من به عنوان یک زن ، به حمایت از سایر زنان افغانستان ، همچنان به قدرت خود ادامه خواهم داد. من به مناطق دور افتاده می روم و داستانهای (زنان) را جمع می کنم ، به مشکلات آنها گوش می دهم و این به آنها امید می دهد. من تمام تلاشم را می کنم و این هم به من امید می دهد، “او گفت.
یک سابقه خطرناک
درمجموع ، از سال 2021 ، تقریباً 100 نسخه ای که چگونگی حرکت زنان و دختران از طریق جامعه را محدود می کند ، تأسیس و اجرا می شود. در چهار سال ، هیچ یک از آنها واژگون نشده است.
سوزان فرگوسن ، زنان سازمان ملل نماینده در افغانستان گفت که این عدم پیشرفت باید فراتر از متن افغانستان درک شود.
خانم فرگوسن گفت: “این فقط مربوط به حقوق – و آینده – زنان و دختران افغانستان نیست. این مربوط به آنچه ما به عنوان یک جامعه جهانی می ایستیم است.”
“اگر به زنان و دختران افغان اجازه دهیم که خاموش شوند ، ما این پیام را ارسال می کنیم که حقوق زنان و دختران در همه جا یکبار مصرف استبشر و این یک سابقه فوق العاده خطرناک است. ”
