در 22 ژوئن ، هواپیماهای جنگی آمریکا به فضای هوایی ایران عبور کردند و 14 بمب عظیم را کاهش دادند. این حمله در پاسخ به تحریک نبود. این بر روی پاشنه پرخاشگری غیرقانونی اسرائیل که جان 600 ایرانی را به خود اختصاص داد ، آمد. این بازگشت به چیزی آشنا و خوب بود: یک امپراتوری که بی گناهان را در سراسر انتزاع شرقی به نام “خاورمیانه” بمباران می کند. در آن شب ، دونالد ترامپ ، رئیس جمهور آمریكا ، كه توسط معاون رئیس جمهور و دو دبیران وی همراه بود ، به جهانیان گفت: “ایران ، قلدر خاورمیانه ، اکنون باید صلح برقرار كند”.
در مورد چگونگی تعمید بمب ها با زبان دیپلماسی و چگونگی پوشیدن تخریب در لباس های ثبات ، چیز سردی وجود دارد. این که صلح را صرفاً سوء استفاده نمی کند ؛ این یک اعوجاج جنایی است. اما اگر تسلیم غرب نشود ، صلح در این دنیا چیست؟ و دیپلماسی چیست ، اگر اصرار مبنی بر اینکه حمله به مهاجمان خود دعا می کند ، چیست؟
در 12 روز که حمله غیرقانونی اسرائیل به ایران به طول انجامید ، تصاویری از کودکان ایرانی که از این زباله ها کشیده شده بودند ، از صفحات جلوی رسانه های غربی غایب بودند. در جای آنها ویژگی های طولانی در مورد مخفی کردن اسرائیلی ها در پناهگاه های مستحکم بود. رسانه های غربی ، که به زبان پاک کردن مسلط هستند ، فقط قربانی را که به روایت جنگ خدمت می کند ، پخش می کند.
و این فقط در پوشش ایران نیست. اکنون 20 ماه است که مردم غزه گرسنه و سوزانده شده اند. با توجه به حساب رسمی ، بیش از 55000 نفر زندگی گرفته شده است. برآوردهای واقع گرایانه این تعداد را صدها هزار نفر قرار داده است. هر بیمارستان غزه بمباران شده است. بیشتر مدارس مورد حمله و نابودی قرار گرفته اند.
گروه های پیشرو در حقوق بشر مانند عفو دیده بان بین المللی و حقوق بشر قبلاً اعلام کرده است که اسرائیل مرتکب نسل کشی می شود ، اما با این وجود ، بیشتر رسانه های غربی این کلمه را بیان نمی کنند و وقتی کسی جرات می گوید که آن را در تلویزیون زنده می کند ، احتیاط های مفصلی را اضافه می کند. مجریان و ویراستاران هر کاری را انجام می دهند جز خشونت بی پایان اسرائیل با صدای فعال.
علیرغم شواهد دقیق در مورد جنایات جنگی ، ارتش اسرائیل با هیچگونه مجازات رسانه ای ، انتقاد و نظارت روبرو نشده است. ژنرال های آن جلسات جنگ را در نزدیکی ساختمانهای غیرنظامی برگزار می کنند ، و با این وجود ، هیچ فریادی رسانه ای از اسرائیلی ها به عنوان “سپر انسانی” مورد استفاده قرار نمی گیرد. ارتش و مقامات دولتی اسرائیل مرتباً دروغ می گویند یا نسل کشی می کنند بیانیه ها، و با این حال ، سخنان آنها هنوز هم به عنوان حقیقت گزارش شده است.
یک مطالعه جدید نشان داد که در مورد بی بی سی ، مرگ و میر اسرائیل 33 برابر بیشتر از مرگ و میر فلسطین ، 33 برابر بیشتر از مرگ و میر فلسطین را در نظر گرفته است ، علی رغم اینکه فلسطینی ها در مقایسه با اسرائیلی ها با سرعت 34 تا 1 درگذشتند. چنین تعصب نیز از این قاعده مستثنی نیست ، این قانون برای رسانه های غربی است.
مانند فلسطین ، ایران به زبان با دقت انتخاب شده توصیف شده است. ایران هرگز به عنوان یک ملت ، فقط به عنوان یک رژیم قاب بندی نمی شود. ایران یک دولت نیست ، بلکه یک تهدید است – نه یک قوم ، بلکه یک مشکل است. کلمه “اسلامی” در هر گزارشی مانند یک غرق در آن قرار گرفته است. این امر مؤثر در بی سر و صدا این است که مقاومت مسلمانان در برابر سلطه غربی ها باید خاموش شود.
ایران سلاح هسته ای ندارد. اسرائیل و ایالات متحده انجام می دهند. و با این حال فقط ایران به عنوان یک تهدید وجودی برای نظم جهانی بازی می شود. زیرا مشکل چیزی نیست که ایران در اختیار دارد ، بلکه آنچه از تسلیم شدن امتناع می ورزد. از کودتا ، تحریم ها ، ترور و خرابکاری جان سالم به در برد. این تلاش برای گرسنگی ، اجبار یا جداسازی آن در تسلیم است. این وضعیتی است که علی رغم خشونت هایی که به آن رخ داده است ، هنوز شکسته نشده است.
و بنابراین اسطوره تهدید سلاح های کشتار جمعی ضروری می شود. این همان اسطوره ای است که برای توجیه حمله غیرقانونی عراق استفاده شده است. به مدت سه دهه ، عناوین آمریکایی زمزمه کرده اند که ایران فقط “هفته ها” از بمب ، سه دهه مهلت که هرگز نمی رسند ، از پیش بینی هایی که هرگز تحقق نمی یابد.
اما ترس ، حتی در صورت بی اساس ، مفید است. اگر می توانید مردم را ترسیدید ، می توانید آنها را ساکت نگه دارید. “تهدید هسته ای” را اغلب به اندازه کافی بگویید ، و هیچ کس فکر نمی کند در مورد کودکان کشته شده به نام “ایمن نگه داشتن جهان” سؤال کند.
این مودوس اپراندی رسانه های غربی است: معماری رسانه ای که برای روشن کردن حقیقت ساخته نشده است ، بلکه برای تولید مجوز خشونت ، لباس پوشیدن پرخاشگری دولتی در زبان فنی و گرافیک های متحرک ، برای بیهوش کردن عموم مردم با سرخوشی است.
مجله تایم در مورد استخوان های خرد شده بی گناهان در زیر آوار در تهران یا رافه نمی نویسد ، در مورد “خاورمیانه جدید” با یک می نویسد پوشش به طرز حیرت انگیزی شبیه به موردی که در 22 سال پیش برای تغییر رژیم در عراق استفاده می کرد.
اما این سال 2003 نیست. پس از چندین دهه جنگ و نسل کشی زنده ، بیشتر آمریکایی ها دیگر به شعارها و تحریفات قدیمی خریداری نمی کنند. هنگامی که اسرائیل به ایران حمله کرد ، یک نظرسنجی نشان داد که تنها 16 درصد از پاسخ دهندگان ایالات متحده از پیوستن ایالات متحده از جنگ حمایت می کنند. پس از دستور ترامپ حملات هوایی ، نظرسنجی دیگری این مقاومت در برابر رضایت تولید شده را تأیید کرد: تنها 36 درصد از پاسخ دهندگان از این اقدام حمایت کردند و تنها 32 درصد از ادامه بمباران حمایت کردند
عدم ایجاد رضایت برای جنگ با ایران ، تغییر عمیقی در آگاهی آمریکا نشان می دهد. آمریکایی ها تهاجم های افغانستان و عراق را به یاد می آورند که صدها هزار افغان و عراقی را به جا گذاشت مرده و یک منطقه کامل در شعله های آتش. آنها دروغ های مربوط به سلاح های کشتار جمعی و دموکراسی و نتیجه را به یاد می آورند: هزاران سرباز آمریکایی کشته و ده ها هزار نفر از آنها مبهوت بودند. آنها عقب نشینی تحقیرآمیز از افغانستان پس از 20 سال جنگ و درگیری خونین بی پایان در عراق را به یاد می آورند.
در خانه ، به آمریکایی ها گفته می شود که هیچ پولی برای مسکن ، مراقبت های بهداشتی یا آموزش وجود ندارد ، اما همیشه پول برای بمب ها ، برای مشاغل خارجی ، برای نظامی سازی بیشتر وجود دارد. بیش از 700000 آمریکایی هستند بی خانمان، بیش از 40 میلیون نفر تحت عنوان رسمی زندگی می کنند خط فقر و بیش از 27 میلیون نفر ندارند سلامت بیمه و با این حال ، دولت ایالات متحده بالاترین بودجه دفاعی جهان را حفظ می کند.
آمریکایی ها دقت خود را در خانه می دانند ، اما آنها همچنین به طور فزاینده ای از تأثیر ماجراجویانه امپریالیستی ایالات متحده در خارج از کشور آگاه هستند. اکنون 20 ماه است که آنها یک نسل کشی تحت حمایت ایالات متحده را به صورت زنده تماشا کرده اند.
آنها بارهای بی شماری را در تلفن های خود مشاهده کرده اند که کودکان فلسطینی خونین شده از آوار بیرون کشیده شده اند در حالی که رسانه های اصلی اصرار دارند ، این دفاع از اسرائیل است. کیمیاگری قدیمی قربانیان ناامید کننده برای بهانه ای قتل آنها قدرت خود را از دست داده است. عصر دیجیتال انحصار روایت را که زمانی جنگ های دوردست ایجاد می کرد ، به صورت انتزاعی و ضروری احساس می کند. اکنون آمریکایی ها به طور فزاینده ای از جابجایی جنگ آشنای جنگ خودداری می کنند.
شکستگی های رو به رشد در رضایت عمومی در واشنگتن غافل نشده است. ترامپ ، همیشه فرصت طلب ، می فهمد که مردم آمریکا هیچ اشتهایی برای جنگ دیگری ندارند. و بنابراین ، در 24 ژوئن ، او به رسانه های اجتماعی رفت اعلام کردن، “آتش بس در حال اجرا است” ، و به اسرائیل گفت که “این بمب ها را رها نکنید” ، پس از اینکه ارتش اسرائیل به حمله ایران ادامه داد.
ترامپ ، مانند بسیاری در نخبگان سیاسی ایالات متحده و اسرائیل ، می خواهد هنگام انجام جنگ ، خود را صلح ساز بنامد. برای رهبرانی مانند او ، صلح به معنای چیزی کاملاً متفاوت است: آزادی بی نظیر برای ارتکاب نسل کشی و سایر قساوت ها در حالی که جهان تماشا می کند.
اما آنها نتوانسته اند رضایت ما را تولید کنند. ما می دانیم که صلح چیست و در جنگ لباس نمی شود. از آسمان رها نمی شود. صلح فقط در جایی حاصل می شود که آزادی وجود داشته باشد. و مهم نیست که چند بار اعتصاب کنند ، مردم از فلسطین تا ایران باقی می مانند – بی وقفه ، بی فکر و تمایلی به زانو زدن به ترور.
نظرات بیان شده در این مقاله خود نویسنده است و لزوماً منعکس کننده موضع تحریریه الجزیره نیست.
