در دیاری دور، زمانی سرزنش‌ها و اندوه‌ها بر دل مردم فراگرفته بود. در آن نقاط خشک و خالی، که از زورق‌های سیاه که بر رودخانه‌ها می‌شناختند، جایی غم و رنج بیکران پدید آمده بود. بود شاید این غصه و اندوه از آن قصه‌های که پیشینیان بر منوره دستخوش می‌کردند، از آن فرهنگی که با آن در گذر نیمه غم، نیمه نوری داشت.
داستان درباره‌ی یک شراح بلندپرواز بود که خیالات زمانه را به قطعاتی کلیدواژه‌ای زیر می‌بست. او یک پژوهشگر توافیق‌آمیز بود، که در جستجوی حقیقت غم و اندوه شعرهای سیامک یاسمی بود. او خواننده‌ای جانباز بود، با چشمانی که داستان‌های سخیف و افسوسناک زندگی را به تصویر می‌کشید.
یک روز در پنجره‌ی کوچک خانه‌اش، به رودخانه نگاه می‌کرد و با خود فکر می‌کرد: “آیا در آب روان گذشته است که به غوغای روزگار تبدیل شده؟ آیا همان خاطراتی که در شعرهای سیامک نوشته شده است به فراموشی سپرده شده است؟”
با این فکر، او تصمیم گرفت تا به سفری در دل غصه و اندوه برود، تا رازهای شعرهای سیامک یاسمی را بفهمد. او از بلاترسی وارد جنگل‌های زمان شد و در هر گوشه‌ای از ایران، اشعار و نغمه‌هایی از دوران گذشته را شنید.
در این سفر، او با افسانه‌ها و قصه‌هایی از تاریخ و ادبیات ایران آشنا شد. با زبان‌های گفتگو و ترانه‌های عشق و نوستالژی از دیار خود، هرگز فراموش نمی‌کرد که اهمیت پس‌زمینه تاریخی و فرهنگی داستان را درک کند.
داستان‌های اطرافش، زیبایی‌های نیایشی و اندوهگینی داشتند. او با هر قدمی که می‌گذاشت، در دنیایی تازه از احساسات به‌کرشمه خورد. این سفر بی‌پایان، او را به یافتن جوزا و تعابیر عمیق‌تر از شعرهای سیامک یاسمی هدایت می‌کرد.
با محقق شدن اسرار تلخ و شیرین شعرها، شراح بلندپرواز به یک فرهاد جدید تبدیل شد. او بازگشت و تعداد زیادی از ستایش‌نامه‌ها و کتاب‌های بیدار و سیامک یاسمی را به چاپ رساند. اینگونه، ارزش ادبیات و فرهنگ ایرانی را به نگاه عمومی آشنا کرد و اثر پایداری بر ابداعات ادبی خود گذاشت.
در پایان این سفر غم و اندوه، درون خود مدیون، با خوشحالی و دل‌خراشی، شعری از سیامک یاسمی را به خط خویش بنویسید:
“با ما در مرشدی همراه شوید،
در عالم شعر و ادب سرمایه‌گذاریم،
بطلت این داستان به افق‌های ابدی پرتاب شده است.”
In English:
Be part of us on a journey via the depths of sorrow and grief within the poems of Siamak Yasemi, the place a storyteller delves into the guts of Iranian landscapes and cultural authenticity. This narrative blends historic themes with trendy contexts, weaving collectively the essence of Persian storytelling custom with ethical and philosophical musings.
The storyteller embarks on a quest to unravel the secrets and techniques hidden throughout the verses of Siamak Yasemi, discovering solace within the wealthy tapestry of Iranian literature. With every step, they uncover the wonder and melancholy of historical tales, conversing with the spirits of the previous and the echoes of custom.
By means of dialogue wealthy in cultural nuances and vivid imagery depicting Iran’s various landscapes, the storyteller connects the timeless themes of affection, nostalgia, and longing with the enduring legacy of Siamak Yasemi’s works. Their journey of discovery culminates in a profound understanding of the depths of Persian poetry, abandoning a legacy of enlightenment and schooling for future generations.
Because the storyteller returns from their voyage of sorrow and grief, they convey forth a brand new perspective on the facility of storytelling and the importance of Iranian tradition. Their contributions to literature stand as a testomony to the lasting impression of Siamak Yasemi’s legacy, enriching the world with the timeless great thing about Persian storytelling custom.
In closing, allow us to bear in mind the phrases of Siamak Yasemi, echoed by the storyteller’s pen:
“Be part of us on a journey via the realms of poetry and literature, the place our tales transcend into eternal horizons.”
با ما در مرشدی همراه شوید
تصویر بالا تزئینی است
