پاکستان قرار است امسال 3 میلیون افغان را اخراج کند ، زیرا مقامات با سرکوب گسترده ای بر بیگانگان بدون مدارک پیش می روند و محکوم به گروه های حقوق ، دولت طالبان و سازمان ملل متحد می شوند.
آخرین مرحله از مبارزات اخراج ، که از اکتبر 2023 آغاز شد ، با مهلت 31 مارس برای عزیمت داوطلبانه از اسلام آباد و راولپندی ، به دست آمد.
مطابق اسناد دولتی که توسط آسوشیتدپرس (AP) بررسی شده است ، مقامات در ابتدا قصد داشتند دستگیری ها را آغاز کنند و اجباری را در اول آوریل آغاز کنند ، اما آنها را به دلیل تعطیلات عید فیکتر به 10 آوریل به تعویق انداختند.
خروج جرم تحت فشار
طبق اعلام سازمان بین المللی مهاجرت ، طی 18 ماه گذشته ، حدود 845،000 افغانی از پاکستان فرار کرده اند.
با این حال ، حدود 3 میلیون افغان باقی مانده است.
از این تعداد ، 1.3 میلیون کارت اثبات ثبت نام (POR) ، 807،000 کارت شهروند افغان (ACC) و تقریباً 1 میلیون نفر از آنها مستندات قانونی ندارند.
پاکستان عهد کرده است که اطمینان حاصل کند که پس از تبعید ، افغان ها مجاز به بازگشت نخواهند بود.
مقامات به همه دارندگان کارت شهروندان افغانستان دستور دادند تا 31 مارس اسلام آباد و راولپندی را ترک کنند یا با تبعید روبرو شوند.
در همین حال ، دارندگان POR مجاز به ماندن تا 30 ژوئن هستند.
افغان ها که برای اسکان مجدد در کشور سوم تصویب شده اند ، باید تا 31 مارس منطقه پایتخت را نیز خالی کنند ، و مقامات متعهد به هماهنگی با مأموریت های دیپلماتیک خارجی برای تسهیل عزیمت خود هستند.
در صورت عدم موفقیت تلاش های اسکان مجدد ، آنها نیز تبعید می شوند.
گرفتار لنگو بوروکراتیک
ده ها هزار افغان پس از بازگشت طالبان به قدرت در سال 2021 به پاکستان گریختند ، بسیاری از افراد واجد شرایط برای برنامه های اسکان مجدد ایالات متحده به دلیل کار با دولت آمریکا ، رسانه ها ، آژانس های امدادی و سازمان های حقوق بشر بودند.
با این حال ، تصمیم رئیس جمهور دونالد ترامپ مبنی بر مکث برنامه های پناهندگان ایالات متحده در ماه ژانویه ، حداقل 20،000 افغانی در پاکستان با آینده نامشخص قرار گرفت.
سخنگوی وزارت پناهندگان افغانستان ، عبداللهیب حقانی ، پاکستان را به تصمیم گیری یک جانبه بدون مشورت با آژانس پناهندگان سازمان ملل یا مقامات طالبان متهم کرد.
حقانی گفت: “ما نگرانی های خود را به اشتراک گذاشته ایم و اظهار می کنیم که اخراج پناهندگان به طور خودسرانه نه علاقه آنها و نه ما را به خدمت می گیرند.” “این احساسات ضد پاکستان را سوخت می دهد و چالش های لجستیکی را برای ما ایجاد می کند. ما از پاکستان می خواهیم تا یک روند بازگشت با عزت و منظم را هماهنگ کند.”
پاکستان هرگونه نمایندگی افغانستان را در کمیته هایی که از اخراج ها برخوردار هستند ، رد کرده و نگرانی های مربوط به شفافیت و پاسخگویی را تقویت می کند.
عوارض انسانی تبعید
برای بسیاری از افغان ها ، تبعید به معنای از بین بردن تنها خانه ای است که تاکنون شناخته شده اند.
نظیر احمد 21 ساله در کویته پاکستان متولد شد و هرگز در افغانستان پا نگذاشته است.
تنها کراوات او با این کشور پدر فقیدش بود که چهار سال پیش در کویته درگذشت.
“چگونه می توانیم به آنجا برویم؟” احمد پرسید. “ما هیچ ارتباطی نداریم. تمام خانواده ما در کویته زندگی می کنند. اگر به افغانستان برویم ، چه خواهیم کرد؟ ما به دولت می خواهیم که به ما فرصت دهد تا آینده خود را بفهمیم.”
خانواده های دارای وضعیت حقوقی مختلط با انتخاب های غیرممکن روبرو هستند. اومید خان ، 30 ساله ، دارای کارت شهروندی افغانستان است و او را ملزم به ترک می کند ، در حالی که همسرش ، دارنده POR ، می تواند تا 30 ژوئن بماند. دو فرزند آنها فاقد گذرنامه یا شناسایی از هر کشور هستند و آنها را در حالت قانونی قرار می دهند.
خان گفت: “من اهل استان پکتیا هستم ، اما من هرگز در آنجا نبوده ام. من نمی دانم آینده من چیست.”
برای تسهیل تبعید ، مقامات در حال راه اندازی دو ایستگاه ترانزیت در استان خیبر پختونخوا هستند – یکی در نصیر باغ در نزدیکی پیشاور و دیگری در لندی کوتال ، فقط در هفت کیلومتری گذرگاه مرز تورخام.
درایو تبعید اعتراضاتی را برانگیخته و انتقادات شدید از رسیدگی به پناهندگان افغان پاکستان را ایجاد کرده است.
سازمان های حقوق بشر هشدار می دهند که اخراج های اجباری می تواند منجر به بحران های بشردوستانه شود ، در حالی که دولت طالبان این اقدامات را “غیر انسانی و با انگیزه سیاسی” خوانده است.
