وصیت نامه نهایی آناس ال شریف ، روزنامه نگار الجزیره قبل از ترور اسرائیل

خبرنگار الجزیره ، آناس آل شریف ، قبل از ترور خود توسط نیروهای اسرائیلی یکشنبه شب ، یک شهادت قدرتمند را پشت سر گذاشت.

آل شریف در پیام آخر خود که او پیش بینی کرده بود ، قول داد که صدای بی بدیل برای مردم خود باشد ، حتی در مواجهه با مرگ ، جهان را با حقیقت رنج غزه و امید به آزادی به جهانیان واگذار کرد.

وصیت نامه در آوریل امسال نوشته شده و توسط تیم سرپرست وی در X به دنبال قتل وی ارسال شده است.

چشم خاورمیانه در حال ارسال مجدد بیانیه به طور کامل و بدون ویرایش است ، منتشر شده در حساب X رسمی وی:

این وصیت من و پیام نهایی من است. اگر این کلمات به شما برسند ، بدانید که اسرائیل موفق شده است من را بکشد و صدای من را خاموش کند.

اول ، صلح بر شما و رحمت و نعمت های خداوند خواهد بود. خدا می داند که من تمام تلاش خود را کردم و تمام قدرت خود را برای حمایت و صدایی برای مردمم انجام دادم ، از زمانی که چشمانم را در کوچه ها و خیابان های اردوگاه پناهندگان جبالی باز کردم. امید من این بود که خداوند زندگی من را تمدید کند تا بتوانم با خانواده و عزیزانم به شهر اصلی خود در اسقلان اشغالی (المجدال) برگردم. اما اراده خدا اول شد و فرمان او نهایی است.

I’ve lived by way of ache in all its particulars, tasted struggling and loss many occasions, but I by no means as soon as hesitated to convey the reality as it’s, with out distortion or falsification – in order that Allah might bear witness in opposition to those that stayed silent, those that accepted our killing, those that choked our breath, and whose hearts had been unmoved by the scattered stays of our youngsters and girls, doing nothing to cease the bloodbath that our folks have confronted for greater than a yr and a half.

من شما را به فلسطین واگذار می کنم – جواهر در تاج جهان اسلام ، ضربان قلب هر فرد آزاد در این جهان.

من به شما مردم خود را با بچه های ستم و بی گناه خود به شما واگذار می کنم که هرگز وقت خواب دیدن یا زندگی در ایمنی و صلح را نداشتند. اجساد خالص آنها در زیر هزاران تن بمب و موشک اسرائیل خرد شد ، پاره شده و در دیوارها پراکنده شد.

من از شما می خواهم که اجازه ندهید زنجیر شما را ساکت کند ، و نه مرزها شما را مهار نمی کند. تا زمانی که خورشید عزت و آزادی بر سر میهن سرقت شده ما طلوع کند ، پل هایی به سمت رهایی سرزمین و مردم آن باشد.

من به شما واگذار می کنم که از خانواده ام مراقبت کنید. من به شما دختر محبوب خود را شم ، نور چشمانم ، که هرگز فرصتی برای تماشای بزرگ شدن در خواب نداشته ام ، به شما واگذار می کنم. من شما را به همراه پسر عزیزم صلاح ، که من آرزو داشتم از زندگی و همراهی با آن همراهی کنم ، تا زمانی که او به اندازه کافی قوی برای تحمل بار من و ادامه مأموریت بود ، به شما واگذار کردم.

من به شما مادر محبوب خود را به شما واگذار می کنم ، که دعاهای برکت او مرا به آنجا آورد که من هستم ، که دعاوی آنها قلعه من بود و نور او مسیر من را راهنمایی می کرد. من دعا می کنم که خداوند قدرت خود را اعطا کند و از طرف من با بهترین پاداش به او پاداش می دهد.

من همچنین به شما همراه مادام العمر ، همسر محبوب من ، ام صلاح (بایان) ، که از آن جنگ برای بسیاری از روزها و ماهها من را از هم جدا کرد ، به شما واگذار کردم. با این حال ، او به پیوند ما وفادار ماند ، به عنوان تنه درخت زیتون که خم نمی شود – صبور ، اعتماد به خدا و مسئولیت در غیاب من با تمام قدرت و ایمان او.

من از شما می خواهم که در کنار آنها بایستید ، پس از خداوند متعال حمایت آنها باشید.

اگر بمیرم ، بر اساس اصولم می میرم. من قبل از خدا شهادت می دهم که از حکم او ، برخی از ملاقات با او راضی هستم و اطمینان دادم که آنچه در مورد خداوند است بهتر و جاودانه است.

ای خدا ، مرا در بین شهدا قبول کنید ، گناهان گذشته و آینده خود را ببخشید و خون من را به نوری تبدیل کنید که مسیر آزادی را برای مردم و خانواده ام روشن می کند. اگر من کوتاه شده ام ، مرا ببخشید و با رحمت برای من دعا کنید ، زیرا قول خود را حفظ کردم و هرگز آن را تغییر ندادیم یا خیانت نکردم.

غزه را فراموش نکنید … و مرا در دعاهای صمیمانه خود برای بخشش و پذیرش فراموش نکنید.

Anas Jamal Al-Sharif 06.04.2025