ورزشکاران زن افغانستان که برای فرار از محدودیت های طالبان به پاکستان گریختند ، با مشکلات روبرو هستند ، از جمله فقر ، فقدان امکانات آموزشی و عدم اطمینان در مورد وضعیت مهاجرت آنها.
پس از بازگشت طالبان به قدرت در افغانستان در اوت 2021 ، زنان و دختران از ورزش ممنوع شدند و در مسابقات شرکت کردند و بسیاری از ورزشکاران را به ترک کشور سوق دادند.
بسیاری به امید فرصت بهتر و توانایی تمرین ورزش خود به همسایگان پاکستان گریختند ، اما تنها چیزی که پیدا کرده اند مشکلات بیشتری است.
ورزشکار Jujitsu Roya Abassi ، که سه سال پیش به همراه خانواده خود به پاکستان وارد شد ، می گوید مشکلات اقتصادی و کمبود امکانات آموزشی زندگی را دشوار کرده است.
و وضعیت او به عنوان یک مهاجر فقط اوضاع را بدتر می کند.
وی به آزادی رادیو RFE/RL گفت: “سه سال است که من درخواست مهاجرت خود را در پاکستان ثبت کردم و هیچ خبری در مورد پرونده من وجود ندارد.”
وی گفت که درخواست خود را با دفتر کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد (UNHCR) برای سفر به یک کشور غربی ارسال کرده است.
شکیلا موزافاری ، عضو سابق تیم بسکتبال ویلچر افغانستان ، سه سال گذشته به تنهایی و به دور از خانواده خود در اسلام آباد زندگی می کند. او شرایط دشواری را که با او به عنوان یک ورزشکار پناهنده و معلول در پاکستان روبرو شد ، توصیف کرد.
“کسی که درآمدی و پشتیبانی ندارد – چگونه می تواند ویزای خود را در صورت هزینه بین 20،000 تا 25،000 روپیه (75 – 94 دلار) هر ماه تمدید کند؟” او به آزادی رادیو گفت.
وی همچنین بارهای مالی را فراتر از هزینه های ویزا ، مانند اجاره ، تأکید کرد و تأکید کرد که چگونه اوضاع برای پناهندگان افغان وند ACO ورزشکارانی که دارای معلولیت هستند به ویژه چالش برانگیز است.
“برای پناهندگان افغان در پاکستان – به ویژه کسانی که از ورزشکاران معلول هستیم – بسیار دشوار است. ما وسیله مالی برای کار در هر جایی نداریم.”
عبدالحسین هسی ، رئیس سابق کمیته پارالمپیک افغانستان ، مشکلات پیش روی ورزشکاران پارالمپیک زن را تأیید کرد و از نحوه رسیدگی به پرونده های آنها توسط آژانس پناهندگان سازمان ملل انتقاد کرد.
هسی در گفتگو با رادیو آزاد ، متهم كرد كه UNHCR وضعیت ناتوانی ورزشکاران را در نظر نگرفته است و گفت كه اسناد آنها به درستی پردازش نشده است.
قایشر افریدی ، سخنگوی UNHCR در پاکستان ، به درخواست آزادی برای اظهار نظر پاسخ نداد.
ممنوعیت طالبان در ورزش زنان یکی از محدودیت های شدید بسیاری است که توسط رژیم اسلام گرایانه سخت تحمیل شده است ، که به طور سیستماتیک دسترسی زنان و دختران افغانستان به آموزش ، اشتغال و آزادی حرکت را انکار می کند و مانع از نقش های برجسته در دولت یا جامعه می شود.
تحت حاکمیت طالبان ، زنان از مسافرت بدون سرپرست مرد ممنوع هستند و از شرکت در مسابقات ورزشی یا ورزش در سالن های ورزشی ممنوع است.
سازمان ملل متحد رفتار طالبان را با زنان افغان به عنوان “آپارتاید جنسیتی” محکوم کرده است. برجسته پاک کردن سیستماتیک آنها از زندگی عمومی و مجازات های شدید برای مقاومت.
در همین حال ، پاکستان به دلیل اخراج پناهندگان افغان ، توسط گروه های سازمان ملل و حقوق مورد انتقاد قرار گرفته است صدها هزار نفر تبعید شدند در سراسر مرز بسیاری از آنها ده ها سال در پاکستان زندگی کرده بودند و اکنون در افغانستان با عدم اطمینان ، فقر و خطر روبرو شده اند.
سازمان های حقوق ، از جمله عفو بین الملل ، دارند محکوم برنامه بازگشت “مات” پاکستان ، آن را خودسرانه و بی رحمانه می نامد. آنها استدلال می كنند كه حذف های اجباری احترام چندانی به حقوق بین الملل نشان می دهد و جامعه ای آسیب پذیر را از آزار و اذیت فرار می كند.
