در اواخر ماه اوت ، یک زمین لرزه به بزرگی 6.0 دهکده در سراسر زمین های ناهموار استان های کونار و نانگرهار افغانستان مسطح شد و تنها گل و سنگ را پشت سر گذاشت. با شروع تلاش های نجات و توزیع کمک ، یک پس لرزه با اندازه 5.5 در بزرگی باعث تخریب بیشتر شد. فقط چند روز بعد ، یک زمین لرزه سوم (5.6 بزرگی) رخ داد.
لرزهای متوالی تلاش های نجات افغانستان را به خود جلب کرد. از 9 سپتامبر ، این فاجعه 2200 نفر کشته شده بود که 3600 مجروح بیشتر بودند. تعداد کشته شدگان همچنان در حال افزایش است ، ناشی از زیرساخت های مختل شده که باعث اختلال در دسترسی به سیستم های آب آشامیدنی و بهداشتی می شود ، زیرا قربانیان بیشتری در برابر جراحات خود تسلیم می شوند یا در زیر آوار خفه می شوند.
در پی ، مشخص شده است که در افغانستان تحت حاکمیت طالبان ، سیاست و نه تدارکات ، توزیع امداد رسانی در برابر بلایا را تعیین می کند. طالبان ، حاکمان de facto کشور ، لیست های ذینفع و دریافت کنندگان را با دقت پیگیری می کنند. مهمترین سؤال باقی مانده است: چه کسی مراقبت از نجات را دریافت می کند و چه کسی این کار را نمی کند؟
انحراف تاریخی کمک
همانطور که توسط عفو بین الملل در سال 2023، الگوی روشنی از تسکین زمین لرزه تبعیض آمیز در افغانستان بر اساس جنسیت وجود دارد. از نظر تاریخی ، زنان با محدودیت های مذهبی روبرو شده اند که اغلب آنها را در معرض خطر مرگ خاص قرار می دهد. آنها تا حد زیادی از کار در توزیع کمک های بشردوستانه یا تلاش های نجات ممنوع است و از این طریق بیشتر باعث سوء استفاده از کمک در همه سطوح می شوند. علاوه بر این ، دفتر بازرس ویژه برای بازسازی افغانستان (SIGAR) ، مقام پیشرو نظارت بر دولت ایالات متحده در بازسازی افغانستان ، گزارش اینکه طالبان به طور مداوم کمک های سوء استفاده کرده و آن را از اقلیت های قومی مانند دور کرده اند هازارابشر تفسیر طالبان از دستورالعمل های شریعت تفکیک نزدیک به زن و مرد در زندگی روزمره ، جدا از اقوام. این امر همچنین در سناریوهای فاجعه اعمال می شود ، به این معنی که نجات زنان در بحران فقط به بقای خانواده آنها یا کمک سایر زنان محلی بستگی دارد. عفو بین الملل بیشتر گزارش می دهد که طالبان به طور فعال خواهند بود مانع شدن سازمان های بشردوستانه از ورود به مناطق آسیب دیده ، ایجاد شکاف بین کمک های بشردوستانه و نیازمندان. این رفتار از طالبان نشان دهنده الگوهای ما است که باید از آنها نگران باشیم.
کسانی که در معرض خطر هستند
زنان در افغانستان در هنگام بلایای طبیعی در معرض خطر بالایی هستند. گزارش توسط نیویورک تایمز نشان می دهد که چرخه مزاحم تبعیض علیه زنان در پی جدیدترین زمین لرزه ها تکرار می شود. بسیاری از زنان در مناطق تحت تأثیر Kunar و Nangarhar Relay ، از طریق حسابهای دست اولبا این که آنها با عبور از خدمه نجات طالبان کمک دریافت نکرده اند. مطابق با تفسیر شریعت ، تیم های نجات همه مردانه در کشف هیچ یک از زنانی که در زیر آوار به دام افتاده اند ، کمک نمی کنند. در بسیاری از این موارد ، زنان به دام افتاده در انتظار کمک از زنان از شهرهای همسایه هستند. بنابراین ، در سلسله مراتب نجات و تسکین ، زنان افغان به طور موثری به سمت پایین هل می شوند ، برای تحمل تأخیرها و غفلت که می تواند کشنده باشد ، باقی مانده است.
مردم هازارا هنگام اعتصاب بلایای طبیعی نیز آسیب پذیر هستند. با توجه به قانونی خطوط جدید گزارش در مورد نسل کشی هزاره در افغانستان ، گروه اقلیت افغانستان از نظر فرهنگ ، ایمان و ظاهر آن متمایز است. آنها تاریخ گسترده ای از خشونت را به دست طالبان تحمل کرده اند و به دلیل هویت قومی و مذهبی خود به طور جدی مورد آزار و اذیت قرار می گیرند. مردم هازارا در کوچک زندگی می کنند محاصره در سراسر مناطق آسیب دیده در کونار و نانگرهار. در حالی که زنان در حال حاضر به دلیل جنسیت خود با محرومیت سیستمیک از کمک ها روبرو هستند ، مردان هزاره با واقعیت متفاوت و در عین حال به همان اندازه خطرناک روبرو می شوند. هویت قومی و مذهبی آنها باعث می شود که حتی در میان فاجعه ، هدف تبعیض قرار بگیرند. این مورد تأیید شده است یافته های اخیر از سیگار که نشان می دهد طالبان به رغم سازمان های بین المللی کمک ، آنها را به طور عمدی از جوامع هزاره نیازمند خودداری می کنند. در یک سناریوی بحران مانند این ، خطر تغییر مسیر عمدی کمک به طور قابل توجهی بالاتر است. در یک سناریوی بحران مانند این ، خطر تغییر مسیر عمدی کمک به طور قابل توجهی بیشتر است.
در حالی که گرفتاری مردان هزارا حاد است ، زنان هزارا در هنگام بلایای طبیعی خطر بیشتری را تجربه می کنند. برخورد با هر دو محرومیت جنسیتی و همچنین آزار و اذیت قومی ، شانس آنها برای زنده ماندن از آسیب دیدگی بسیار باریک است. به دلیل محدودیت های طالبان ، فقط تعداد کمی از زنان می توانند در مراقبت های بهداشتی کار کنند و کسانی که مجاز به مواجهه با مقررات سنگین هستند. به دنبال این قوانین ، زنان فقط توسط زنان دیگر قابل درمان هستند. از آنجا که تعداد کارگران مراقبت های بهداشتی زن در دسترس برای نیازهای فاجعه در مقیاس بزرگ ناکافی است ، زنان آسیب دیده در آنها با خطر بیشتری روبرو هستند زیرا مردان از کمک به آنها ممنوع هستند. علاوه بر این ، از بخش کوچکی از کارگران پزشکی که قادر به معالجه یک زن هازارا هستند ، بسیاری از آنها براساس تبعیض قومی نمی خواهند یا مجاز به آن نخواهند بود. این محرومیت سیستمیک چند جانبه تضمین می کند که زنان هزرارا کمترین احتمال دریافت کمک را دارند.
چرا این مهم است
یک فاجعه طبیعی در یک محیط سیاسی می تواند به دلیل تنش اضافه شده در یک محیط در حال حاضر تبعیض آمیز ، آزار و اذیت موجود را عمیق تر کند. راه های هزارا و زنان برای دریافت کمک و کمک به شدت مهار می شوند زیرا طالبان هنجارهای بین المللی را نقض می کنند. این قوانین بی طرفی و بی طرفی را طبق قوانین بین المللی می شکند و تعهداتی را که سازمان های غیردولتی و ملل اهدا کننده انتظار دارند ، نادیده می گیرد. به طور کلی ، در مواقع بحران در مناطق پیچیده مانند افغانستان ، هزاران نفر از زندگی در هنگام منحرف شدن یا محدود شدن کمک ها در تعادل قرار دارند. هر تأخیر در مراقبت های بهداشتی یا نجات منجر به مرگ و میر قابل پیشگیری می شود.
نظرات بیان شده در این مقاله از نویسنده است و نه یک سیاست رسمی یا موقعیت مؤسسه خطوط جدید.
