دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا هفته خود را با پرواز به اسرائیل و مصر به نشانه غزه آغاز کرد آتش بس و آزادی آخرین گروگان های اسرائیلی باقی مانده است. در این دیدار برق آسا، ترامپ بهترین کار را انجام داد: او در زمان مناسب کانون توجه را به دست گرفت تا در آغاز یک چرخه خبری شلوغ بر پوشش شبکه تسلط پیدا کند و از این دستاورد لذت برد.
توافق آتش‌بس نشان‌دهنده یک دستاورد مهم و ملموس در سیاست خارجی در اوایل دوره دوم ترامپ است، اگرچه این تنها مرحله اول در یک فرآیند احتمالا طولانی است. بسیاری از چالش های اجرایی هنوز حل نشده است
با آشکار شدن این تحولات مثبت در خاورمیانه، دستور کار کلی دولت ترامپ در جبهه های دیگر سنگین شد: تعطیلی دولت در ایالات متحده وارد سومین هفته خود شد و تنش ها در جبهه ایالات متحده و چین به بازارهای جهانی و ژئوپلیتیک سرایت کرد، که یادآور این است که مبانی سیاست آمریکا در جبهه های مهم استراتژیک نامشخص است.
ترامپ خاورمیانه را دو چندان می کند
دولت دوم ترامپ بیش از هر دولت اخیر ایالات متحده در ماه های آغازین خود، به غیر از شاید اولین دولت اوباما در سال 2009، زمان و تلاش بیشتری را در خاورمیانه گسترده تر سرمایه گذاری کرده است.
رکورد ترامپ 2.0 در خاورمیانه در طول آن شش ماه اول ریاست جمهوری در جبهه‌های راهبردی کلیدی مانند ایران و اسرائیل-فلسطین، مختلط و بی‌نتیجه بود، و همین موضوع آتش‌بس غزه و پتانسیل آن را برای تغییر روندهای منفی منطقه‌ای در جهتی متفاوت بسیار مهم می‌کند. تصاویر صدها هزار فلسطینی که به خانه‌های خود باز می‌گردند، که بیشتر آنها در اثر دو سال جنگ ویران شده‌اند، و گروگان‌های اسرائیلی زنده که با استقبال گرم خانواده‌هایشان روبرو می‌شوند، بخش مهمی از داستان این هفته بود. آنها پس از دو سال تاریک، امید کوتاهی را ارائه کردند.
بسیاری از پرسش‌ها بی‌پاسخ و جزئیات در مورد اینکه آیا حماس خلع سلاح و کنترل غزه را کنار می‌گذارد و آیا کشورهای منطقه به تعهدات خود برای کمک به تامین امنیت و بازسازی این منطقه عمل می‌کنند یا خیر، مشخص نشده است. اما این کار سیاست گذاران و تحلیل گران است که باید در هفته ها و ماه های آینده آن را بررسی کنند.
یک نکته مهم در مورد سیاست خارجی دولت دوم ترامپ تاکنون که نباید نادیده گرفته شود: پرزیدنت ترامپ در ماه‌های آغازین آن زمان و انرژی بیشتری نسبت به هر رئیس‌جمهوری آمریکا حداقل از دهه 1990 در تلاش برای تغییر شکل پویایی اعراب-اسرائیل سرمایه‌گذاری کرده است. پیشینیان اخیر او سعی کرده‌اند درگیری‌ها را در دستور کار کلی آمریکا از اولویت خارج کنند و اغلب خود را در حالت واکنشی و مدیریت بحران می‌بینند. ترامپ منیت و جاه طلبی دارد که در مورد خاورمیانه بزرگ فکر کند و حرف بزند.
یکی از مصادیق عینی تعهد شخصی او به منطقه، این واقعیت است که او این هفته به اسرائیل و مصر سفر کرد، علیرغم هر چیز دیگری که در دستور کار آمریکا وجود دارد.
ترامپ زمان بیشتری را در ایر فورس وان برای پرواز به خاورمیانه و بازگشت به خاورمیانه صرف کرد تا زمانی که روی زمین انجام داد – دو برابر بیشتر در سفر (حدود 24 ساعت رفت و برگشت) نسبت به تعامل واقعی (حدود 12 ساعت). و بخش اعظم سفر او در دو کشور صرف سخنرانی های عمومی شد – در کنست اسرائیل و در نشستی که با عجله در شرم الشیخ مصر سازماندهی شده بود – که تاکید کرد تمرکز بر روی عکس ها و ارتباطات راهبردی بود.
این بخش مهمی از کاری است که رهبران انجام می‌دهند، و این واقعیت که ترامپ دوست دارد در کانون توجه خود قرار گیرد، یک مزیت بالقوه در شکل‌دهی برداشت‌های عمومی زمانی است که آشفتگی در مراحل بعدی ایجاد میشود. چیزی که ترامپ درک می کند این است که شکل دادن به روایت بخش کلیدی کار او است و او این کار را به روش منحصر به فرد خود انجام می دهد. به یاد بیاورید که در طول سفر جو بایدن، رئیس جمهور سابق آمریکا به اسرائیل و عربستان سعودی در سال 2022، برخی مشارکت های عمومی همراه با کارهای قابل توجهی در پشت صحنه وجود داشت. بایدن الف سخنرانی اصلی در مورد تعامل ایالات متحده در خاورمیانه که تعهدات مهم زیادی را متعهد شد، اما در روز شنبه انجام شد، زمانی که تعداد کمی از آمریکایی ها توجه زیادی داشتند.
این نشان‌دهنده تفاوت مهم ترامپ 2.0 و سلف او در ایجاد رویکردی فعالانه در خاورمیانه است: ترامپ به وضوح گفته است که منطقه اولویت بالاتری نسبت به تیم بایدن دارد. دستیابی به پیشرفتی فراتر از آتش بس کنونی غزه بیش از ارتباطات راهبردی و اپتیکی نیاز دارد – با توجه به سابقه ترامپ در سایر موضوعات سیاست خارجی، این امر در اجرای سیاست و پیگیری از جایی است که احتمال دارد همه چیز از هم بپاشد. اما این واقعیت که ترامپ تمایل دارد به اندازه او زمان و انرژی صرف روابط در خاورمیانه کند یکی از مواردی است که او را متمایز می کند.
از آنجایی که محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی قصد دارد در ماه نوامبر از واشنگتن دی سی بازدید کند، خاورمیانه احتمالاً در محور اصلی برنامه سیاست کلی ترامپ باقی خواهد ماند.
جایگاه داخلی راکد ترامپ در میان چالش های مداوم در داخل و خارج
هنوز خیلی زود است که مشخص شود آیا ترامپ از سفر خود به خاورمیانه رونق سیاسی قابل توجهی دریافت کرده است یا خیر – زمان و نظرسنجی های آتی مشخص خواهد کرد. برخی استدلال می کنند که کمک به پایان دادن به یک جنگ غیرمحبوب در غزه بهبود خواهد یافت در حالی که سایر تحلیلگران ارزیابی می کنند که اکثر آمریکایی ها توجه زیادی به خاورمیانه ندارند زیرا مبرم ترین مسائل همگی به خانه نزدیکتر هستند. تنها درصد کمی از آمریکایی ها – 6٪ – همه مسائل امنیت ملی را که آمریکا با آن مواجه است (از جمله چین، روسیه، تروریسم و همچنین مسائل خاورمیانه) را به عنوان یک مسئله می بینند. اولویت اصلیتورم، مشاغل، مراقبت‌های بهداشتی و مهاجرت و سایر نگرانی‌ها از آن پیشی گرفته است. درست قبل از این تحول مثبت بزرگ در خاورمیانه، اکثریت قوی آمریکایی ها در نظرسنجی شرکت کردند مورد تایید قرار نگرفت از شغلی که انجام می دهد
بزرگترین چالش در دستور کار در حال حاضر، تعطیلی جزئی مداوم دولت ایالات متحده به دلیل نبرد طولانی بین جمهوری خواهان و دموکرات ها بر سر اولویت های داخلی مانند مراقبت های بهداشتی است. هزینه های اقتصادی، سازمانی و اجتماعی این تعطیلی شروع به افزایش کرده است و دولت ترامپ در تلاش است تا دموکرات ها را مقصر این بن بست معرفی کند. در عین حال، تنش‌ها بر سر سیاست‌های مهاجرتی تهاجمی ترامپ، از جمله استقرار نیروهای گارد ملی در شهرهای بزرگ ایالات متحده، همراه با اقدامات اخیر برای محاکمه شخصیت‌های عمومی مانند جیمز کومی، رئیس سابق دفتر تحقیقات فدرال فدرال (اف‌بی‌آی)، همگی توجه آمریکا را به داخل معطوف کرده است.
در صحنه جهانی، بزرگترین موضوع در دستور کار فراتر از خاورمیانه، تشدید تنش بین چین و آمریکا بر سر تعرفه‌ها و روابط اقتصادی است، زیرا هر دو کشور به دنبال نهایی کردن یک توافق احتمالی در مورد این موارد اختلاف هستند. موضوع داغ دیگر حملات هدفمندی است که ارتش آمریکا علیه قایق‌های کارتل مواد مخدر ونزوئلا انجام می‌دهد که بحثی را در کنگره و در کل کشور در مورد قانونی بودن این اقدامات برانگیخته است. ترامپ به طور همزمان به دنبال راهی برای پایان دادن به جنگ روسیه علیه اوکراین است – موضوعی که رئیس‌جمهور به راحتی اذعان می‌کند که به آنچه امیدوار بود دست نیافته است.
صرف نظر از این، توجه آمریکا در آینده قابل پیش‌بینی به داخل متمرکز خواهد بود. موقعیت ضعیف سیاسی ترامپ در داخل و این واقعیت که او نتوانسته دولت ایالات متحده را باز نگه دارد، حتی با وجود اینکه حزبش قوه مجریه و هر دو مجلس کنگره را کنترل می کند، سؤالات مهمی را در مورد اینکه آیا او می تواند پیشرفت بیشتری در خاورمیانه داشته باشد ایجاد می کند. اگر ترامپ نتواند شکاف جدی بین جمهوری خواهان و دموکرات ها را پر کند، آیا این کار را بین اسرائیلی ها و فلسطینی ها انجام خواهد داد؟
سفر فی البداهه رئیس جمهور نشان می دهد که او جاه طلبی و انرژی لازم برای انجام کارهای بزرگ در خاورمیانه را دارد، اما این سوال باقی می ماند: آیا ترامپ و تیمش ظرفیت و برنامه عملی را دارند که واقعاً همه چیز را تا انتها ببینند؟
برایان کاتولیس، عضو ارشد موسسه خاورمیانه است.
عکس سوزان پلانکت – استخر / گتی ایماژ
موسسه خاورمیانه (MEI) یک سازمان مستقل، غیر حزبی، غیرانتفاعی و آموزشی است. به وکالت نمی پردازد و نظر علمای آن متعلق به خودشان است. MEI از کمک‌های مالی استقبال می‌کند، اما تنها کنترل تحریریه را بر کار خود حفظ می‌کند و انتشارات آن فقط نظرات نویسندگان را منعکس می‌کند. برای فهرست اهداکنندگان MEI، لطفا کلیک کنید اینجا.
