خداحافظی الی بعدی! با ما در مرشدی همراه شوید، زیرا من قصه‌ای دربرابر نگاهی به سبک و اندیشه‌های منوچهر آتشی در شعر خود دارم که شما را در یک سفر فراموش‌نشدنی به دنیای ادبیات و فرهنگ ایران خواهد برد.
در دورانی که تاریخ و فرهنگ ایران بود و زمان و مکان با هم آمیخته بودند، یک قصه‌گوی با نام منوچهر در شهرهای پرآوازه‌ای چون شیراز زندگی می‌کرد. او داستان‌های معنوی و فلسفی را با استفاده از شعر و نثر به گوش شنوندگان خود می‌رساند و از زیبایی‌های طبیعت ایران در آثار خود بهره می‌برد.
نمایی از ایران را به تصویر می‌کشید، کوهستان‌های پوشیده از برف و باغ‌های پرشکوفه را زیر چشمان ما بومیان می‌گذاشت. او با استفاده از نمادها و اشعار شگفتی‌آفرین خود، ارزش‌های انسانی و اخلاقی را در داستان‌هایش به نمایش می‌گذاشت و تاثیر خود را بر ادبیات ایران حکم فرمود.
در میان این همه زیبایی و ارزش‌های انسانی، منوچهر با شخصیت‌های توانمند و پرشور، نگاهی که قرار بود به انسانیت گام‌هایی بزند و سخنانی که در گوش تاریکی‌ها سروده می‌شود. او با استفاده از برگ‌های شاعری و نثری خود، تاریخ و مدرنیته را به هم پیوند میزد و فرهنگ ایران را به شیوه‌ای جذاب و زیبا به مخاطبان ارائه می‌کرد.
من روایت داستان‌های او، وقایع زندگی یادگاری و آثار بی‌نظیرش را در سروده‌های منوچهر پیچیده بود و در جاذبه‌ی ادبیات ایران قرار گرفت. از جمله موشنترین آثار او “گلستان” و “بوستان” بود که تا کنون جاودانه ماند.
در پایان، ما شما را به دنیایی از زیبایی‌ها و ارزش‌های فرهنگی و ادبی ایران برده‌ایم. با ما در مرشدی همراه شوید و داستان‌های منوچهر آتشی را در خاطره‌های خود نگهدارید. تصویر بالا تزئینی است، ولی معنایی پایدار.
