نگاهی به اندیشه‌های انسان‌گرای لئو تولستوی
لئو تولستوی یکی از بزرگترین نویسندگان روسیه بود که در قرن نوزدهم میلادی زندگی کرد. او در خانواده‌ای اشرافی و ثروتمند به دنیا آمد ولی در طول زندگی به اندیشه‌های انسان‌گرایی پیوست و از فقرا و محرومان حمایت کرد. تولستوی با تجربیات خود از حوادث و اندیشه‌های فلسفی و اخلاقی، بسیاری از آثار ادبی بزرگ و اصیل ایجاد کرد.
میان تآثیرات مهمی که تولستوی روی نویسندگی داشت، می‌توان به اهمیت انسان و عشق در زندگی، اخلاق و عدالت اشاره کرد. او از زندگی مردم عادی الهام گرفت و با نگاهی انسان‌محور و اندیشه‌های مسیحی، آثاری غنی و پرمعنا به جهان ادبیات هدیه داد.
بین آثار بزرگ لئو تولستوی می‌توان به رمان‌های «جان کریستوف»، «آنا کارنینا» و «جنگ و صلح» اشاره کرد. این آثار با شخصیت‌ها و ماجراهای پیچیده، انسان‌گرایی و اندیشه‌های عمیق، به ابداع‌کننده جایگاه بی‌نظیری در ادبیات جهانی دادند. تولستوی در این آثار به موضوعاتی چون عدالت اجتماعی، عشق و خودشناسی، خیانت و پایبندی به اصول انسانی پرداخت.
تأثیر تولستوی بر ادبیات و فرهنگ جهان بسیار گسسته بود. او تأثیرات بزرگی بر نویسندگان بزرگی چون محمد تقی بهار و داستایفسکی داشت و به توسعه جریان‌های ادبیاتی نویسندگان همچون آرتورور و ارنست همکاری کرد. تولستوی با اندیشه‌های خود، ماندگاری بی‌پایانی را در ادبیات به وجود آورد.
آثار تولستوی در زمان خود و پس از آن، پراقبال بودند، اما مواجهه با اعتراض‌ها و انتقادها نیز جزو ویژگی‌های آثار او بود. او در جوانی به شدت با اعتقادات مذهبی خانواده خود مخالفت کرد و با تأکید بر انسانیت و عشق به تمام مخاطبان خود پیام‌هایی در اثرات خود جاسازی کرد.
تولستوی از جمله نویسندگانی بود که از تکنیک‌ها و جریانات ادبیاتی ندیده به جای می‌آورد. او با استفاده از روایت‌های اجتماعی و روحانی، شخصیت‌شناسی‌های عمیق و سبک ادبی زیبا، هنر خود را به عنوان یکی از بزرگترین نویسندگان تاریخ نویسندگی نشان داد.
با ما در مرشدی همراه شوید، و حتماً اثر بزرگ لئو تولستوی یعنی «جان کریستوف» را بخوانید.
