نور روز بین ما و اسرائیل با ملاقات روبیو و نتانیاهو مشهود است

لندن: هنگامی که دکتر مروا گبریل برای بازگشت به بندر سودان در ژانویه ، از عمل پزشکی خود خارج شد ، او می دانست که در حال فروپاشی وارد کشور است. وبا در حال گسترش بود ، کارگران بهداشت در حال فرار بودند و میلیون ها نفر از خانه های خود آواره شده بودند.

با این حال ، برای gibril – یک پزشک خانواده که در انگلیس با مدرک کارشناسی ارشد بهداشت عمومی از هاروارد آموزش دیده است – این تصمیم مشخص بود. او می خواست در کنار خانواده خود باشد ، از مهارت های پزشکی خود استفاده کند و از سیستم بهداشتی سودان در بحران پشتیبانی کند.

وی گفت: “من تمام این دانش و مهارت ها را داشتم و فکر می کردم وقت آن است که آنها را در جای مناسب قرار دهیم.”

“این ترکیبی از همه اینها با هم است که باید بخشی از آن را به کشور بازپرداخت کنم.”

بازگشت Gibril در برابر شدیدترین بحران جابجایی سودان در تاریخ مدرن است. جنگ بین نیروهای مسلح سودان (SAF) و نیروهای پشتیبانی سریع شبه نظامی (RSF) ، که از آوریل 2023 آغاز شد ، کشور را ویران کرده است.

اکنون در سال سوم خود ، این درگیری باعث خسارت گسترده ای به زیرساخت های غیرنظامی شده است. هر دو طرف مسئولیت هزاران کشته را بر عهده داشته و با اتهام تجاوز ، غارت و تخریب اموال روبرو شده اند.

از آگوست 2025 ، بیش از 12 میلیون نفر آواره شده اند: 7.7 میلیون نفر در داخل و 4.3 میلیون نفر به عنوان پناهنده یا بازگشت به کشورهای همسایه ، و براساس داده های سازمان ملل ، آن را به بزرگترین بحران جابجایی جهان تبدیل کرده اند.

میلیون ها نفر خانه ، معیشت ، پس انداز و دارایی را از دست داده اند. برای زنده ماندن ، آنها به هر منابعی که می توانند حفظ کنند ، سخاوت جوامع میزبان ، کمک های بشردوستانه و حمایت انتقادی از بستگان سودان در خارج از کشور تکیه می کنند.

تاریخ مدرن سودان با چرخه مهاجرت ، جابجایی اجباری و تحول داخلی مشخص شده است و هم فرهنگ و هم اقتصاد آن را شکل می دهد.

امواج مهاجرت در طی قانون 30 ساله اسلامی استبدادی عمر بشیر ، کارگران ماهر را به اروپا ، آمریکای شمالی و خلیج فارس فرستاد ، جایی که بسیاری از آنها روابط نزدیکی با خانواده ها به خانه داشتند.

گبریل گفت: “دیاسپورا سودان در مقایسه با سایر مهاجران جوامع دیگر با کشور خود سودان ارتباطات بسیار خوبی دارد.”

“به طور کلی ، مهاجران سودان در طی 30 سال گذشته ، از زمان بشایر ، اخیراً هستند. ما دیدیم که بسیاری از سیاستمداران در طول دیکتاتوری های مختلف از کشور فرار می کنند. حتی قبل از این جنگ ، آنها رفتند و به انگلستان ، ایالات متحده و سایر کشورهای غربی پناه بردند.”

از دهه 1970 به بعد ، کارگران به تعداد قابل توجهی مهاجرت کردند و ناشی از بی ثباتی سیاسی ، فرصت های محدود و کاهش اقتصادی در خانه بودند. حواله هایی که آنها ارسال کردند به سنگ بنای اقتصاد سودان و یک زندگی برای خانواده ها تبدیل شد.

مهاجرت بیرونی گاهی اوقات توسط بستگان به عنوان پراکندگی – یا شاتات – فرآیندی توصیف می شد که می تواند روابط خویشاوندی را تضعیف کند. با این حال ، حمایت از دیاسپورا از اقوام همچنان قوی مانده است ، همانطور که با بیرون آمدن کمک در پاسخ به جنگ نشان داده شده است.

Nazar Yousif Eltahir یکی از اعضای موسس جامعه سودان در آکسفورد ، یک گروه دیاسپورا است که در سال 1996 برای حمایت از خانواده ها ، ارائه آموزش های تکمیلی به زبان عربی و هماهنگی فعالیت های فرهنگی برای تجلیل از میراث سودان تأسیس شد.

التاهیر ، که دارای اقوام در ایالت نیل سفید است ، به Arab Information گفت: “من همچنان از خانواده ام در میان درگیری های مداوم حمایت می کنم.” وی گفت: “نامادری من ، سه خواهر و دو برادر در سودان زندگی می کنند که به دلیل بی ثباتی و کمبود با چالش های شدید روبرو هستند.

“مادرزاده من به کاردیف (در انگلستان) پناه آورده است ، در حالی که برادرم و فرزندانش و همچنین خواهرزاده ام و فرزندانش در مصر هستند. به طرز غم انگیزی ، خواهرزاده من سال گذشته در یک تصادف مین زمین از دست داد.”

در روزی که او با عرب نیوز صحبت کرد ، التاهیر داوطلبانه وقت خود را برای کمک به مجدد یک پناهنده سودان به تازگی وارد کرده بود و به عضویت محلی خود در پارلمان نوشته بود و به دنبال کمک در تأمین مجوز برای یک پناهنده دیگر برای دیدار با خانواده در مصر بود.

التاهیر به عنوان عضو کمیته اجرایی پزشکان برای صلح و توسعه و حامی بسیاری از دلایل مشابه ، می گوید که امیدوار است آگاهی در مورد درگیری در سودان و حمایت از تلاش های خیرخواهانه داشته باشد.

وی گفت: “بزرگترین امید من به سودان دستاورد آتش بس بشردوستانه است و به دنبال آن یک آتش بس دائم و صلح پایدار است.”

“من آرزو می کنم که یک دولت غیرنظامی به همراه اصلاحات بخش قضایی و امنیتی را ببینم که از دموکراسی محافظت می کند ، از قانون اساسی حمایت می کند و شهروندی برابر را برای همه تضمین می کند.”

جامعه سودان در آکسفورد یکی از سازمان های بی شماری از کمک های متقابل در سراسر انگلیس و جهان است که به دنبال تعادل فشارهای ادغام با تلاش برای حفظ زبان ، ایمان و سنت های فرهنگی است.

فراتر از حمایت مالی ، شبکه های دیاسپورا مانند اینها از نظر سیاسی بسیج شده اند ، اعتراضات ، لابی کردن دولت ها و افزایش آگاهی بین المللی را در لحظه های بحران انجام داده اند.

گیبیل گفت: در طول قیام سال 2019 که بشیر را سرنگون کرد ، “نقش اساسی و اساسی در جابجایی کارها داشت” ، گفت: گیبیل با کمک به قرار دادن سودان در مرکز توجه جهانی.

با این حال ، امروز ، او می گوید تأثیر آنها کمتر قابل مشاهده است ، تا حدودی به این دلیل که بحران های رقابتی در اوکراین و غزه حاکم بر عناوین بین المللی است ، و بخشی از آن به این دلیل است که روایات درگیری سودان را به عنوان جنگ بین دو ژنرال ، هزینه انسان را مبهم می کند.

بسیاری از افراد در دیاسپورا نیز اکنون با پایدار خانواده های گسترده آواره شده توسط درگیری مصرف می شوند. گبریل می گوید این تغییر بر ظرفیت آنها برای بسیج سیاسی تأثیر گذاشته است.

“به همین دلیل من فکر می کنم بسیاری از ما می پرسند ، مردم کجا هستند؟ افرادی که قبلاً در هزاران نفر در سودان ، در میلیون ها نفر در خیابان ها مراقبت می کردند؟ بیشتر مردم با زندگی فقط مصرف می شوند – روز به روز زندگی می کنند تا این خانواده های آواره شده را فراهم کنند.”

از آنجا که کمک های بین المللی تبخیر شده است ، جوامع دیاسپورا قدم برداشته اند تا امدادرسانی کنند. به عنوان مثال ، آشپزخانه های سوپ در شهرهایی مانند خارطوم و ال فاشر عمدتاً توسط سودان در خارج از کشور تأمین می شوند.

گیبیل گفت: “دیاسپورا سودان در سراسر ادامه داد تا سعی در ایجاد شکاف داشته باشد.”

“این آشپزخانه های سوپ بیشتر توسط ابتکارات انگلستان ، از ایالات متحده ، از خلیج فارس پشتیبانی می شوند … جایی که آنها می گویند” امروز غذای آشپزخانه سوپ توسط دیار سودان در لندن تأمین می شود. ” و سپس روز بعد این گروه سودان در برایتون خواهد بود. “

فراتر از بحران گرسنگی در سودان ، این جنگ همچنین سیستم بهداشت شکننده کشور را متزلزل کرده است. بسیاری از متخصصان فرار کرده اند و حملات به کارگران بهداشت ، کمبود کارکنان ماهر را شدت بخشیده است. گبریل می گوید این شکاف ها همان چیزی بود که باعث بازگشت او شد.

“این شکاف باعث شد که فکر کنم فرصتی برای من است که برگردم ، زیرا من کسی هستم که مهارت کسب کردم و فرصتی برای آموزش در موسسات پزشکی بسیار معتبر داشتم ، و یادگیری و مهارت هایی برای بازگشت و قرار دادن آنها در جایی که بیشتر مورد نیاز آنها قرار گرفته است.”

او اکنون تخصص خود را در زمینه پزشکی خانوادگی و بهداشت عمومی در مورد شیوع وبا سودان و تلاش های بشردوستانه گسترده تر اعمال می کند. به گفته وی ، تجربه او در خارج از کشور به مشاوره به مقامات در مورد چالش های منحصر به فرد چشم انداز سلامتی سودان مجهز شده است.

شکاف در پاسخ بشردوستانه نیز توسط شبکه های داوطلبانه به رهبری جامعه شناخته می شود که به عنوان اتاق های پاسخ اضطراری (ERR) شناخته می شوند ، که از کمیته های مقاومت که منجر به قیام علیه بشیر شد ، پدیدار شد.

تقریباً 700 خطای سودان کمک های بشردوستانه سریع و بیش از حد – از جمله تخلیه ، پشتیبانی پزشکی ، تحویل آب ، آشپزخانه های جامعه و محافظت را ترتیب می دهد – به ویژه در مواردی که سیستم های دولتی رسمی از بین رفته اند یا غیرقابل دسترسی هستند.

دکتر ماژدی عثمان ، دانشمند دانشگاه کمبریج که در اصل از نوبیا است ، گفت: “کاهش کمک های ایالات متحده ، انگلیس و سایر دولت ها ضربه ای به وجود آورده است که غیرنظامیان بی گناه از جمله کودکان با تهدیدهای شدید از خشونت ، بیماری و گرسنگی روبرو هستند.”

وی گفت: “خطاهای مستقر در جوانان برای میلیون ها نفر از مردم در سودان زندگی است. آنها با کمک مواد غذایی ، مراقبت های بهداشتی و اساسی کمک به جامعه می کنند.

“آنها در محله هایی که بیشتر تحت تأثیر جنگ قرار گرفته اند در آنجا هستند. آنچه آنها ساخته اند بسیار مهم است و راهی را برای کسانی که در این دیاسپورا هستند فراهم می کند تا مستقیماً برای کمک به افراد کشور ارائه دهند.”

عثمان خود برنامه ای به نام Nubia Well being را برای حمایت از جوامع طولانی مورد غفلت دولت و پاسخگویی به نیازهای خانواده های آواره شده به سمت شمال به سمت مصر ایجاد کرده است.

عثمان گفت: “Nubia Well being یک برنامه بهداشت جامعه است که در Wadi Halfa ، در نزدیکی مرز سودان و مصر مستقر است ، که درست قبل از جنگ تأسیس شده است.” وی گفت: “از زمان شروع جنگ ، ما یک مرکز بهداشت جامعه و برنامه کارگران بهداشت جامعه ایجاد کرده ایم.

“هدف ما این است که یک مرکز عالی برای سلامت جامعه در سودان باشد. وادی هالفا پس از آغاز جنگ به یک شهر شلوغ و پر جمعیت تبدیل شده و آوارگان را به آنجا پناه می برند. این گروه توسط گروهی از پزشکان الهام بخش و کارگران مراقبت های بهداشتی هدایت می شود.”

برای بسیاری از سودان ها در خارج از کشور ، درد جدایی عمیق است. توانایی کمک ، حتی به روش کوچک ، یک سالوی خوش آمدید است. عثمان گفت: “هر فرد سودانی با ترس از کسانی که هنوز در سودان هستند یا از دست دادن اندوهگین عزیزان و یک روش زندگی ، با آوارگی خود سر و کار دارند.”

با این حال ، علی رغم بار خودشان ، سایر افراد بی شماری “کار دشوار درگیری با سیاستمداران را انجام می دهند تا سودان را در دستور کار قرار دهند. جنگ در سودان مورد توجه جامعه بین المللی و کسانی که در دیاسپورا صحبت می کنند نادیده گرفته شده است و سازماندهی نقش مهمی دارند.”

علی رغم چالش های عظیم ، Gibril امید را در جوانان سودان و ظرفیت آنها برای بازسازی یک ملت متحد حفظ می کند. او معتقد است که تغییر معنی دار به رهبری جوانان ، تعامل دیاسپورا و چشم انداز فراگیر با حقوق بشر و عدالت اجتماعی در قلب آن نیاز دارد.

وی گفت: “امید این است که ما در بسیاری از افرادی که در سودان می بینم این جرقه را داشته باشیم.” وی گفت: “بسیاری از SAF حمایت می کنند ، اما آنها از کشوری که توسط ارتش اداره می شود حمایت نمی کنند.

وی گفت: “آنها فکر می کنند SAF و این کشور به عنوان یک موسسه برای مبارزه با RSF ضروری است تا بتوانند به خانه های خود بروند و شروع به بازسازی کنند.

“اما آنها همچنین می بینند که یک عنصر مهم برای سودان در واقع از این امر ، انتقال به یک دولت تحت رهبری مدنی ، انتقال به دموکراسی است ، جایی که SAF و سایر دستگاه های امنیتی به عنوان بخشی از این انتقال اصلاح می شوند.”

گیبیل معتقد است که دیاسپورا به طور منحصر به فرد برای حمایت از این فرایند موقعیت دارد و اعضای خود از تجربه خود در مورد دموکراسی ، تعامل مدنی و حمایت سازمان یافته استفاده می کنند.

او گفت: “بدون آن امید ،” من برنخواهم گشت. “