تراز هزاره: یک معماری در حال گسترش
چند سال پس از ساخت تپه ، بین حدود 4670 و 4250 کال قبل از میلاد ، ترازهای منهیر در تپه مشرف به سایت برپا شد. اگرچه بلوک ها ناپدید شده اند -احتمالاً در بارهای بعدی مورد استفاده مجدد قرار گرفته اند ، اما خندق های پایه و سنگ های گوه که برای تثبیت آنها استفاده می شود ، دست نخورده باقی مانده است.
بنابراین ، کاوش ها امکان شناسایی حداقل سه مرحله ساختمانی مجزا در ترازها را فراهم می کند. سنگرها ، به قطر 1.8 متر و پر از بیش از 100 کیلو سنگ ، نشان می دهد که بلوک های رانده شده حداقل 3 متر ارتفاع داشتند. این ترازها به طور کلی در یک جهت گیری شمال و جنوب تنظیم شده اند ، مطابق با الگوی مشاهده شده در سایر بخش های کارناک.
باستان شناسان در ارتباط با ترازها ، درهای بزرگ دایره ای را که با بلوک گرانیت یاقوت ساخته شده اند ، پیدا کردند. این بلوک ها با منهرها هماهنگ بودند و به گفته محققان می توانست برای پخت و پز غذا در آیین ها یا جشن های جمعی مورد استفاده قرار گیرد. برخی از این سازه ها با همان بازه زمانی با منهرها قدمت دارند و نشان دهنده استفاده آیینی از فضا است.
تاریخ هایی که تاریخ مگالیتیک را بازنویسی می کنند
تیم تحقیق در 49 تاریخ رادیوکربن از مدل های بیزی با دقت بالا استفاده کرد. اینها از مجموعه ای از ذغال سنگ از سایت بدست آمد که بسیاری از آنها متعلق به گونه های کوتاه مدت مانند فندق یا بلوط هستند. با تشکر از این استراتژی ، می توان یک توالی زمانی از شش مرحله از اشغال را که تقریباً هزار سال تاریخ را در بر می گرفت ، از 5700 تا 4050 کال.
در این چارچوب ، مرحله کلیدی با سطح 3 مطابقت دارد ، همزمان با ساخت تپه دفن در حدود 4720 قبل از میلاد در این تاریخ ، آغاز یادبودی سایت تقریباً هزار سال قبل از استون هنج است. بنابراین تخمین زده می شود که این امر معاصر یا حتی زودتر از اولین مقبره های جمعی بزرگ در سواحل آتلانتیک اروپا باشد. وجود یک مجتمع ساختاری ، با یک مقبره ، تراز و دلخراش های یادبود ، در حال حاضر در وسط هزاره پنجم کال قبل از میلاد ، کارناک را به عنوان کاندیدای محکمی برای آغاز مگالیتیسم اروپا تبدیل می کند.
منظره دستکاری شده: طبیعت و نمادگرایی
یکی از ابتکاری ترین جنبه های مطالعه انجام شده در Le Plasker ، مربوط به تفسیر منظره معماری آن است. به نظر می رسد که یکپارچه ها ، به صورت افقی در اطراف تپه ، به طور عمدی انتخاب شده و برای بازآفرینی یک منظره صخره ای مصنوعی که باعث بیرون آمدن از گرانیت طبیعی مناطق اطراف می شود ، منتقل شده اند.
به گفته محققان ، لو پلاسکر به عنوان یک فضای نمادین و عملکردی عمل می کرد ، جایی که محیط برای اهداف اجتماعی ، آیینی و هویت دستکاری می شد. ترکیبی از معماری عمودی (Menhirs) و افقی (تپه و بلوک) یک دوگانگی را ایجاد کرد که از دریا قابل مشاهده بود.
اولین بنای بزرگ در اروپا؟
نتایج به دست آمده در Le Plasker به طور بنیادی درک منشأ مگالیتیسم اروپا را تغییر می دهد. به لطف یک روش دقیق و استفاده گسترده از دوستیابی رادیوکربن ، می توان تأیید کرد که کارناک خیلی زودتر از آنچه قبلاً تصور می شد ، به عنوان مرکز فعالیتهای یادبود عمل می کرد. ترکیبی از یک تپه دفن قبل از مگالیتیک ، ترازهای منهیر و قلب های آیینی-که همه بین سالهای 4790 تا 4250 کال قبل از میلاد-نشانگر آغاز یک سنت معماری و اجتماعی است که برای هزاره ها تحمل می شود.
به قول نویسندگان این مطالعه ، Le Plasker یک قطعه کلیدی در معمای بزرگ غول پیکر Carnac ، تا کنون ناقص است. کشف آن نه تنها تقویت می شود
اولین بنای بزرگ اروپا؟
نتایج به دست آمده در Le Plasker به طور بنیادی درک منشأ مگالیتیسم اروپا را تغییر می دهد. به لطف یک روش دقیق و استفاده گسترده از دوستیابی رادیوکربن ، می توان تأیید کرد که کارناک خیلی زودتر از آنچه قبلاً تصور می شد ، به عنوان مرکز فعالیتهای یادبود عمل می کرد. ترکیبی از یک تپه دفن قبل از مگالیتیک ، ترازهای منهیر و قلب های آیینی-که همه بین سالهای 4790 تا 4250 کال قبل از میلاد-نشانگر آغاز یک سنت معماری و اجتماعی است که برای هزاره ها تحمل می شود.
به قول نویسندگان این مطالعه ، Le Plasker یک قطعه کلیدی در معمای غول پیکر بزرگ کارناک است ، تاکنون ناقص است. کشف آن نه تنها فرضیه منشأ آتلانتیک مگالیتیسم را تقویت می کند ، بلکه سؤالات جدیدی را در مورد انگیزه ها ، دانش و سازمان اجتماعی این جوامع اولیه نوسنگی باز می کند.
