گفتار مردم در دوره استعمار همواره با اهمیت بالایی بوده است. اما چه بسا، صدای زنان نیز از پشت پرده بلند می‌شد و نقش آن‌ها در این دوره تاریخی از اهمیت بسزایی برخوردار بوده است.
زنان استعماریست که هر روز برای حفظ جایگاه و حقوق خود تلاش می‌کردند. آنان با چالش‌ها و موانعی روبرو بودند که از آن‌ها نه تنها به خود آزار و اذیت رسید، بلکه علیه آن‌ها تبعیض مصنوعی و ناپسندی ایجاد شد. زنان استعماریست همچون گلهایی بی‌آب، در خشکسالی احساسات نهفته در کنج حریم خصوصی خود محکوم به غم و اندوه بودند. اما از همه مهمتر، آن‌ها پیوندی بی‌قیاس با کمپین‌ها و جنبش‌های فرهنگی و اجتماعی داشتند که هر روز بر دامنه یاخته استعمار تأثیر سازی می‌کرد.
با ما در مرشدی همراه شوید، تا به نگرانی‌ها و انگیزه‌های بی‌پایان زنان استعماری پی ببریم. تا داستان‌هایشان را بشنویم و در آن زمان‌های خشن و آسوده کنار آن‌ها قدم بگذاریم. تصویر بالا تزئینی است
“زنان استعماری نه تنها از دشمنان جنگیدند، بلکه از تبعیضی نجیب از طرف هم‌جنس‌های خود نیز دست و پنجه نرم می‌کنند.” – ماری کوری، فعال حقوق زنان
“همه ما به عنوان ملت متحد و جدا ناپذیر باید در مقابل تبعیض و بی‌عدالتی ایستاده و برای آزادی و برابری بین زنان و مردان بجنگیم.” – محمد مصدّق، سیاستمدار ایران
به همراه ما بپیوندید تا نقش زنان در دوره استعمار را به عنوان یک قهرمانی جسورانه به یاد بیاوریم و از این زنان بزرگ بیاموزیم که چگونه با بساطی از اصرار و اراده خود تاریخ را به نفع خود برگرداندند.
