در سال 1979 ، در اولین سفر جان پاول دوم به ایالات متحده به عنوان پاپ ، وی با رئیس جمهور جیمی کارتر در کاخ سفید ملاقات کرد. اندکی پس از آن ، وی Zbigniew Brzezinski ، مشاور امنیت ملی کارتر را به شام در سفارت واتیکان در واشنگتن دعوت کرد. همراه با امور جهانی ، کارتر می خواست در مورد نزول اخلاق با پاپ که اخیراً انتخاب شده بود ، بحث کند ، اما برژینسکی موضوعات عملی تری در ذهن داشت.
برای پونتیف و مشاور ، وسواس متقابل آنها اتحاد جماهیر شوروی بود. آنها در طول یک وعده غذایی ساده در ناچیز رسولان مقدس مقدس ، آنها بررسی کردند که چگونه می توانند با هم ، چنگال مسکو را نسبت به ملل اسیر آن تضعیف کنند. برژینسکی از دانش ژئوپلیتیکی پاپ متحیر شد. او شوخی کرد که کارتر بیشتر شبیه یک رهبر مذهبی است در حالی که پاپ بیشتر شبیه یک دولتمرد جهان بود. برژینسکی در دفتر خاطرات شخصی خود خاطرنشان کرد که در دفتر خاطرات شخصی خود ، که من دسترسی منحصر به فرد را به دست آوردم ، ویكار مسیح را با خنده شکم تأیید كرد.
از آن شام به بعد ، دو چهره لهستانی متولد شده-یکی اولین پاپ غیر ایتالیایی در 455 سال ، اولین بار دیگر (و تا به امروز ، احتمالاً تنها) استراتژیست لهستانی زبان-متحدین صمیمی شدند.
رابطه سرنوشت ساز آنها در اواخر سال 1980 در منصرف کردن شوروی ها از حمله به لهستان ، جایی که جنبش همبستگی به تازگی به عنوان یک چالش جدی برای دولت کمونیست ظاهر شده بود ، بسیار مهم بود. این همکاری با یک گفتگوی در حال اجرا در طی بازدیدهای برژینسکی به واتیکان ، در مکاتبات دست نویس طولانی و از طریق تلفن انجام شد. شماره گیری سرعت کاخ سفید او P را برای “پاپ” داشت.
رابطه جان پل با برژینسکی نمونه بارز نحوه عملکرد دیپلماسی در هنگام اعتماد متقابل است. شیمی خوب نادر اما بسیار مولد است. گفتگوی پایدار با دوستان و مخالفان در دنیای بی ثبات امروز ، در هر صورت ، حتی مهم تر است. توانایی در یک لحظه پرتنش برای برداشتن تلفن و دانستن اینکه می توانید در انتهای دیگر به شخص اعتماد کنید ، ثمره باغبانی ثابت است.
با این حال ، پیدا کردن زمان به طور فزاینده ای دشوار است. فناوری بدان معنی است که فرستاده های ریاست جمهوری همیشه در کاخ سفید برای پاسخ به آبشار خواسته های رقیب هستند. جهان همچنین مکان پیچیده تری نسبت به 40 سال پیش است و دیپلمات های ایالات متحده به ندرت در خانه مورد توجه قرار گرفته اند. بررسی رسانه های بیست و چهار ساعته نیز رازداری را به مراتب سخت تر می کند. سفر پنهانی هنری کیسینجر در سال 1971 به پکن برای هموار کردن راه برای نزدیکی ایالات متحده با چین مائو زیدونگ امروز تصور می شود.
