چین و اتحادیه اروپا قله در 24 ژوئیه آنچه را که پکن و واشنگتن از مدتها پیش تعجب کرده اند ، تأیید کردند: اروپا خود را از رقابت قدرتمند دور کرده است. پس از پنج دهه دیپلماسی ، بروکسل و پکن هرگز از هم جدا نبوده اند ، دقیقاً همانطور که گوه ترامپ در نظر داشت. با این حال ، پل به چین از خارج از کشور تخریب نشد. اروپا آن را ، قطعه به قطعه ، از طریق ناسازگاری خود برچید.
تنها سود معنادار بروکسل یک بود توافق حاشیه ای در مورد زمین های نادربشر نگرانی های دیگر اتحادیه اروپا با پایان دادن به “تحریفات سیستمی و افزایش ظرفیت تولید” چین ، تحت فشار قرار نگرفت. در عوض ، اتحادیه اروپا با اعلامیه های آب و هوایی توخالی و ضایعات فنی دور شد. این تأیید می کند که چین نیازی به پذیرش چیز اساسی ندارد: انفعال که بی ربط اروپا را در معرض دید خود قرار می دهد.
واشنگتن این نتیجه را با دقت مهندسی کرد. به نظر می رسید تهدیدهای تعرفه ترامپ ، بروکسل را به یک معضل دروغین تبدیل کرده است: یا روابط تجاری با چین را در اولویت قرار دهید یا وفاداری فراتر از اقیانوس اطلس را تقویت کنید. تنظیم موفق شد.
این اجلاس سوءاستفاده از واقعیت ژئوپلیتیک اروپا را لخت کرد. اتحادیه اروپا همچنان به عنوان یک قدرت لیبرال در یک سیستم بین المللی واقع گرایانه عمل می کند. اصول آن – چند جانبه گرایی ، اجماع و قانونی بودن – هنگام مواجهه با سیاست قدرت خام ، پرده برداری می کند. ترامپ از این عدم تطابق سوءاستفاده می کند ، بروکسل را به دام می اندازد و آن را افشا می کند عدم تعریف موضع خودمختاربشر
در آخرین قله ناتواعضای اروپایی وابستگی نظامی خود را به اتحاد فراتر از اقیانوس اطلس افزایش دادند. تلاش های ترامپ برای شکستگی ناتو فقط یک اروپا مطیع تر به دست آورد. بروکسل بدون اعتراض به افزایش هزینه های دفاعی به ارزش 5 درصد از تولید ناخالص داخلی از طریق سال 2035 تراز شد و به طور موثری اروپا را به مجموعه امنیتی و صنعتی ایالات متحده وصل کرد.
در جبهه اقتصادی ، توافق نامه رئیس جمهور کمیسیون اروپا اورسولا فون دره لین در یک زمین گلف اسکاتلندی – – تعرفه 15 درصد در مورد صادرات اتحادیه اروپا ، معافیت برای کالاهای آمریکایی و 640 میلیارد یورو (750 میلیارد دلار آمریکا) تعهدات انرژی-نزول خود را انتخاب کرد از شریک زندگی به مشتری. هرگونه تظاهر “استقلال استراتژیک” که تحت این وابستگی های تحمیل شده تجزیه می شود.
