نخست وزیر اسرائیل بنیامین نتانیاهو
با رئیس جمهور دونالد ترامپ ملاقات کرد
دوشنبه گذشته در کاخ سفید در یک نشست De Facto خاورمیانه. این دو به طور جمعی تنها ابرقدرت در آن منطقه آشفته را نشان می دهند.
سلاح های هسته ای ورزشی اسرائیل و یک کنگره “کیفی” نظامی بر همسایگان خصمانه خود تضمین شده است. ایالات متحده دارای چندین پایگاه نظامی در کشورهای عرب است ، از جمله دفتر مرکزی ناوگان پنجم در بحرین.
نخست وزیر و رئیس جمهور اخیراً برای حمله به ایران و از بین بردن زیرساخت های هسته ای خود با مصونیت از مجازات همکاری کردند. نتانیاهو برای پایان دادن به درگیری در درگیری در خاورمیانه ، از جمله غزه ، ترامپ را برای جایزه صلح نوبل معرفی کرد.
شاید تاریخ به نقطه عطفی رسیده باشد. شاید آخوندها ایران به نفع یک دموکراسی سرنگون شود ، که ایالات متحده در سال 1953 با ارکستر کردن کودتای علیه نخست وزیر سکولار محمد موساج خاموش شد.
شاید فلسطینی ها یک کشور مسخره و بدون ارتش در غزه تحت سوسن اسرائیلی را بپذیرند. شاید سوریه از سال 1948 از خشونت فرقه ای و وضعیت جنگ خود با اسرائیل چشم پوشی کند. شاید لبنان تهاجم و بمب گذاری های دوره ای اسرائیل را فراموش کند ، از جمله سپتامبر 2024 آن
عملیات شاید محمد بن سلمان عربستان سعودی با یک شاخه زیتون مانند رئیس جمهور مصر در سال 1977 با کنست صحبت کند. شاید ملت ها شمشیر را به گلدان ها تبدیل کنند و دیگر جنگ کنند.
ما به همه این رویاهای Panglossian شک داریم. خاورمیانه از زمان ورود جوشوا به سرزمین موعود برای تسخیر سرنشینان با زور و خشونت متلاشی شده است. خطبه موجود در کوه در شاید لکه دار ترین قلمرو روی کره زمین تحویل داده شد.
ملت اسرائیل در سال 1948 پس از آنكه انگلیس فلسطین را كه قادر به حفظ یا اجرای صلح نبود ، از جنگ متولد شد. جایزه صلح نوبل در سال 1994 به دلیل مذاکره در مورد توافق نامه اسلو در سال 1993 ، که به زودی از بین رفت و فرو ریخت ، به Yitzhak Rabin ، Yasser Arafat و Shimon Peres اهدا شد.
ارتش نه ممکن است صلح را تضمین کند و نه تضمین پیروزی. این گفته ، “شما نمی توانید راه خود را از جنگ بکشید” بارها در خاورمیانه تأیید شده است. ترامپ و نتانیاهو در حال صحبت با یکدیگر ، فیل های اتاق نشیمن را از دست می دهند: فلسطینی ها ، همسایگان عرب اسرائیل و ایران.
