هفتاد سال پیش ، روزنامه اسپرت فرانسوی L’Oquipe جام اروپابشر انگیزه آنها تولید محتوایی بود که به آنها در فروش مقالات بیشتر در میانه هفته کمک می کرد ، اما بدون شک انتظار داشتند که فوتبال فرانسه سهم عادلانه خود را بدست آورد “La Gloire “.
در عوض ، بعد از اینکه فرانسه جام را به اروپا داد ، اروپا اجازه نمی داد که آنها را پس بگیرند. فقط یک تیم فرانسوی تا به حال عنوان را به خانه آوردند ، و این پرنعمت مارسی در سال 1993 بود. همانطور که وینسنت دلوک ، خبرنگار L’Oquipe ، در صبح روز شنبه ، “ما جام را اختراع کردیم – برای دیگران برنده شدیم.”
دیگر نیست در یک شرجی شنبه شب در مونیخ ، درخشان لوئیز انریکه پاری سن ژرمن خرد شده بین میلان 5-0 در یک طرفه ترین فینال تاریخ رقابت. هیچ کس تا به حال میخکوب نکرده است عملکرد نهایی جام اروپا کاملاً شبیه به این استبشر
یک شب وحشیانه برای Inter با سکته مغزی 90 دقیقه به پایان رسید ، زیرا داور حداقل زمان آسیب دیدگی را نادیده گرفت تا سوت را منفجر کند و به درد و رنج آنها پایان دهد.
در حالی که کاپیتان PSG مارکینیوس جام را بلند کرد ، انریکه بازیکنان بین المللی را که ایستاده بودند منتظر تماشای آسانسور غنائم بودند ، تبدیل و تحسین کرد. یک ژست بخشنده از مربی پیروز به مردانی که طرف او به تازگی جهنم را پشت سر گذاشته بود.
این مسابقه همیشه این کار را می کرد که آیا PSG تحت فشار طرفداران خود و کارفرمایان قطری انتظار داشتند که برنده شوند ، می توانند فوتبال آزاد و روان را که نابود کرده بود تولید کند منچسترسیتیبا لیورپولبا استون ویلا وت زرادخانه در راه مونیخ.
در لیگ برتر تیم ها همه کشف کرده بودند که فشار دادن خط میانی PSG مانند مشت زدن به هوا است. آنها بی نظیر و مرعوب شدند ، آنها در نهایت عقب نشینی به یک پوسته دفاعی شدند.
Simone Inzaghi تصمیم گرفت که اینتر با مقدمات مقدماتی را کنار بگذارد و بازی را از قبل در پوسته دفاعی شروع کند. با دقت ، مربی بین استحکامات خود را اعلام کرد. اینتر ویتنا را فشار نمی دهد ، در عوض نشسته و بازیگر سازنده مردان PSG ممکن است به آن منتقل شود.
امید آشکار این بود که ویتنا ، در بزرگترین بازی زندگی خود ، در کانون توجه قرار می گیرد. برنامه کل اینتر به این امر بستگی داشت – این که PSG تصرف می کند ، که این مناسبت و انتظار آنها را از بین می برد ، که تجربه Inter ، که شروع XI به طور متوسط پنج سال بزرگتر از PSG بود ، در پایان تفاوت ایجاد می کند.
در عوض ، درست از همان ابتدا این بود که ترس داشت. بازی آنها با پاس های Underhit پخش شد ، نشانه ای از تیمی که عصبی است و سعی می کند خیلی مراقب باشد.
Vitinha ، به فضا اجازه داد تا از بین برود و متلاشی شود ، آرامش را به هم تیمی های خود منتقل کند. تیم فرانسوی توپ را با پاس های جسورانه و پرماجرا به محض اینکه بین رفت و شاتل شد و برای پوشاندن آن خاموش شد ، توپ را به دست آورد. صبر و شکیبایی است که در یک فینال خیلی منفعل باشد. خطر این است که شما در نهایت به دنبال و احساس ترسو و بی ربط باشید.
در استانبول دو سال پیش هواداران اینتر در خارج از منچسترسیتی ، در اینجا سر و صدا همه پاریس بود. شما واقعاً نمی توانید طرفداران بین را به خاطر تسخیر بودن مقصر بدانید. از دقایق آغازین ، احساس وحشتناک ترسناک وجود داشت که تیم آنها خود را به وضعیتی تبدیل کرده بودند که نتوانستند از عهده آن برآیند. در 12 دقیقه ، PSG این نکته را اثبات کرد.
محیط دفاعی ایتالیایی برای اولین بار توسط پرخاشگری و جسارت Khvicha Kvaratskhelia سوراخ شد و در سمت چپ دریبل زد و به دو مدافع Inter Inter ، Denzel Dumfries و Benjamin Pavard نگاه کرد. Dumfries به پاوارد اشاره کرد تا قسمت خارج از کشور را بپوشاند ، فقط برای اینکه Kvaratskhelia به شکافی حمله کند که بازیکنان Inter آن را نمی فهمیدند – به طور ناگهانی بین آنها و شلیک یک پاس به Fabián Ruiz ، که به حوزه پنالتی نفوذ کرده بود.
فابیان چرخید ، مکث کرد و به سه مدافع بین المللی اجازه داد تا به سمت او حرکت کنند ، سپس آن را به ویتنا ، بدون علامت در خارج از جعبه قرار دادند. Acerbi ، با توجه به عادت های ناشایست 37 سال مدافع ایتالیایی ، به طور خودکار عمل می کند ، در حالی که فابین با عبور از عقب به عقب ، سعی کرد خط آفساید را بیرون بکشد.
هم تیمی های او هرگز از او پیروی نکردند. فدریکو دیمارکو در سمت چپ اینتر عمیق ترین بود ، اما الساندرو باستونی ، پاارد و دامفریس همگی در حالی که او به فضایی که Acerbi پشت سر گذاشت ، در حال بازی Désiré Doué Onside بودند. دوئه پاس Vitinha را روی چرخش گرفت و در همان حرکت سیال ، آن را به پهلو به سمت Achraf Hakimi برای شیر آب زد.
بنابراین غالباً به ثمر رساندن یک هدف می تواند مانند سخت ترین چیز در جهان باشد ، اما در این لحظه PSG فقط به ثمر نمی رسد ، آنها آن را طبیعی ، منطقی ، اجتناب ناپذیر به نظر می رسند.
سادگی ظریف این حرکت بی دردسر به نظر می رسید ، نمایشی از برتری روشن و تأثیر سرمازدگی بر اینتر ساده بود (همانطور که مگس به پسران ناخواسته ما به PSG …). اما حتی یک هدف بسیار درخشان هنوز هم فقط یک گل است. اینتر هنوز برنامه بازی خود را داشت و بخش بزرگی از آن برنامه بازی قطعاتی بود. مانند آرسنال در مرحله نیمه نهایی ، آنها به همان اندازه با پرتاب برخی از پرتاب های طولانی به داخل جعبه ، به همان اندازه علامت گذاری کرده بودند. در 20 دقیقه ، نیکولو بارلا سعی کرد توپ شل از روی خط دروازه را برای آنچه که انتظار داشت یک ضربه با ارزش گوشه ای باشد ، چوپان کند.
ویلیان پاچو او را غافلگیر کرد و توپ را به سمت Kvaratskhelia دور کرد و اگرچه این نمایش هنوز 100 متر از دروازه Inter بود که همه بلافاصله می دیدند که دچار دردسر عمیقی می شوند. Kvaratskhelia Ousmane Dembélé را در سمت چپ پیدا کرد ، یک پاس خمیده دوست داشتنی که داو را به سمت دور خود برد ، و شوت قدرتمند او باعث شد تا از Dimarco که یان ساممر اشتباه است ، از بین برود. مسابقه قبلاً تمام شده بود. شکنجه نبود.
وقتی اینتر در نیمه وقت تنها 2-0 به پایین رفت ، احساس کردید که آنها با آن فاصله می گیرند. پیام نیمه وقت واضح بود: گل بعدی را به ثمر برساند و چه کسی می داند چه اتفاقی می افتد؟ اما هنگامی که مارکوس تورام در اوایل نیمه دوم یک ضربه آزاد امیدوار کننده به دست آورد ، اینتر آن را با تحویل ضعیف هدر داد. یکی دیگر از بنگل ها برای تقویت این احساس که آنها فقط نمی توانند کاری درست انجام دهند.
در دقیقه 63 ، Vitinha ، Dembélé و Doué برای کسب یک سوم درخشان ترکیب شدند. در حالی که PSG در گوشه ای از طرفداران خود جشن گرفت ، بازیکنان Inter منتظر بودند که مجدداً راه اندازی شوند و در شکل گیری ضرب و شتم 3-2-5 در سطح زمین ایستادند. در این مشاهده شجاعانه از تشریفات چیزی با عزت وجود داشت. آنها می دانستند که این بدتر خواهد شد و می دیدند که هزاران نفر از طرفداران آنها در حال ترک بودند ، اما آنها همچنان صلیب را از بالای تپه حمل می کنند.
Kvaratskhelia چهارمین گل ، سنی مایولو را به ثمر رساند. در پایان 5-0 inter. چنین شکست تاریخی خواستار کلاهبرداری است و سیمون اینزاگی ، با ناعادلانه بودن عظیم ، قیمت آن را می پردازد. La Gazzetta Sportiva عملکرد خود را در 3/10 نشان داد: پایین ترین سطح در سمت بین. فرقی نمی کند که او این تیم را از بازیکنان تیم های بزرگ دیگری که نمی خواستند ، جمع کرده است ، نه یک نفر از آنها تیم PSG را تشکیل می دهد.
اینزاگی مانند یک نجار روستایی است که در کارگاه خود یک ماشین مسابقه چوبی را در کارگاه خود از اجزای سازگار با ساعت ساخته شده می سازد. مراقبت ، تخیل و نبوغ بی نهایت را که او در چنین کار عشق ریخته است تصور کنید. برای لذت عمومی ، این خودرو برنده برخی از مسابقات محلی است.
سپس شخصی مسابقه ای بین وسیله نقلیه خانگی و یک ماشین فرمول 1 برگزار می کند. تمام دهکده ها با عاشقانه همه این کارها بر روی ماشین ساعت کار می کنند ، اما Inzaghimobile در گرد و غبار باقی می ماند و همسایگان بی رحمانه بر روی نجار غم انگیز می چرخند ، که اکنون ننگ این روستا است.
کسانی از ما که احساس تحقیر بین اینتر را به عنوان یک توهین عمیقاً شخصی احساس نمی کنیم می توانند نتیجه ای مانند این را بپذیرند که همیشه روی کارت ها بود. PSG ، که ظاهراً از فرهنگ فوق ستاره چشم پوشی کرده است ، در دو فصل گذشته 660 میلیون یورو برای بازیکنان جدید هزینه کرده است. اینتر دومین باشگاه در سری آ ، لیگ است که در آن MVP اسکات مک تومینائی مانند یک فیل جنگی دفاعی می کند.
برای تكرار میلیارد ها دلار قطر كه منبع نهایی قدرت PSG هستند ، انكار درخشش عملکرد آنها در فینال و در واقع در كل مبارزات انتخاباتی از ژانویه نیست.
همه از مزایای مالی خود می دانند ، اما در پاییز ، تعداد کمی از آنها به عنوان قهرمان اروپایی به احتمال زیاد از آنها حمایت می کردند.
حتی در درون این باشگاه ، افراد مهم شک داشتند که آیا PSG ابزاری برای انجام کار دارد یا خیر. مدیر ورزشی ، لوئیس کامپوس ، می خواست در دو پنجره نقل و انتقالات گذشته یک مرکز جدید را به جلو امضا کند – اما Enrique امتناع ورزید ، اصرار داشت که آنها با رو به جلو انعطاف پذیر قادر به بازی در هر نقطه از خط مقدم یا درست پشت هستند.
اگر این تصمیم بینش فوتبال Enrique را نشان دهد ، شدت قمری در نگاه دمبله قدرت رهبری و انگیزه خود را اثبات می کند. هربار که سامر آماده بازی کردن پاس اول بود ، دمبله در موضع یک استارت ، چند متر دورتر می زد ، در صدر قرار گرفت و بعد از توپ منفجر شد. این چیزی بیش از فشار صرف بود ، این یک عملکردی بود که برای ارعاب طراحی شده بود. چه کسی قبل از انریکه معتقد بود که دمبله چنین رقابت در او دارد؟
مربی ، مصمم که هرگز به نظر نمی رسد راضی باشد ، می تواند در حین بازی فریاد در Dembélé با ناامیدی آشکار دیده شود ، اما پس از آن او فقط ستایش کرد.
وی گفت: “همه همیشه در مورد بالن d’Or صحبت می کنند. من آن را به اوسمان دمبله می دادم. فقط در مورد چگونگی دفاع از او امروز فکر کنید. او یک رهبر بود ، او فروتن بود ، او پایین آمد و او کار کرد: او نه تنها برای اهدافی که او به ثمر رسانده است بلکه در این فینال نیز استثنایی است.”
آیا Enrique با هزینه Kylian Mbappé ، که او در فصل گذشته اغلب به دلیل عدم انجام آنچه که او اکنون از Dembélé برای انجام انجام می داد ، از آن لذت می برد؟ شاید این فقط مربی در او باشد ، که نتوانسته است آخرین بار در مقابل فرصتی برای آموزش مباپه مقاومت کند ، گویا می گوید: “ببینید؟ من درست بودم ، اما دلسوز نباشید ، خیلی دیر نیست که شما تغییر کنید.”
PSG ، که شکست های گران قیمت آن در این رقابت ها سالها اروپا را سرگرم می کرد ، اکنون ممکن است در آستانه دوره جدیدی از سلطه باشد. اواخر این ماه آنها به ایالات متحده برای بازی فیفا جام جهانی، و دیدن اینکه چه کسی می تواند جلوی آنها را بگیرد ، دشوار است.
بر خلاف اکثر مردم فوتبال ، انریکه واقعاً از آن مسابقات هیجان زده شد و او شنبه شب به جلو نگاه کرد. همیشه طرفداران جدیدی به بازی می آیند و PSG معتقد است که پیروزی در ایالات متحده به معنای تجاوز به ذهن این افراد به عنوان رسمی بهترین باشگاه جهان خواهد بود.
انگلیسی ها در مورد جام اروپا نیز تردید داشتند. اگر ژنراتور محتوای میان هفته یک روزنامه می تواند به بزرگترین جایزه بازی باشگاه تبدیل شود ، شاید امید به این مزخرفات فیفا وجود داشته باشد.
